ทดลองอ่าน หวนคืนอีกครา สู่ห้วงเวลาแสนงาม เล่ม 1 บทที่ 15-บทที่ 16 – หน้า 6 – Jamsai
Connect with us

Jamsai

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน หวนคืนอีกครา สู่ห้วงเวลาแสนงาม เล่ม 1 บทที่ 15-บทที่ 16

6 of 6หน้าถัดไป

“ใครใช้ให้พวกเขาปากพล่อย” หมอเทวดาหลี่ยิ่งคิดยิ่งมีน้ำโห “ไม่เพียงปากพล่อย ยังเบาปัญญา! คำโบราณว่าไว้ไม่ผิด สามเรื่องมงคลของบุรุษ เลื่อนยศ ร่ำรวย ภรรยาม้วยมรณา! เป็นเจ้าหนุ่มบัดซบแซ่เซ่าไม่ง่ายดายอย่างไรหรือ เจ้ารอดูเถอะ รอเขากลับเมืองหลวง ไม่แน่อาจชุบตัวกลายเป็นราชบุตรเขย ถึงเวลานั้นใครยังจะจำได้ว่า…”

เขาพูดถึงตรงนี้แล้วเงียบไป เอนหลังพิงผนังรถม้าอย่างโมโหฮึดฮัด แต่หางตากลับเปียกชื้นขึ้นทีละน้อย

เขาจะไม่ถือสาได้อย่างไร นั่นเป็นเด็กที่เขาเห็นตั้งแต่เล็กจนโต

เขาเป็นหมอ อายุปูนนี้แล้วเห็นคนเกิดแก่เจ็บตายจนชาชิน แต่เด็กสาวผู้นั้นไม่เหมือนกัน

นางฉลาดเฉลียวปานนั้น ร่ำเรียนอะไรแค่สอนครั้งเดียวก็เข้าใจ ทั้งที่มีสติปัญญาดีเพียงนี้ กลับสามารถทำใจสงบนิ่งดูแลปรนนิบัติท่านปู่อย่างตั้งอกตั้งใจเต็มที่ ทั้งไม่รู้สึกเสียดายที่ต้องออกเรือนช้าปล่อยให้ช่วงวัยสาวแรกรุ่นอันสวยงามผ่านไปอย่างสูญเปล่า หลังจากท่านปู่ล่วงลับ นางเศร้าโศกแต่หักห้ามใจไม่ฟูมฟายได้ ถึงขั้นกลับมาเป็นฝ่ายปลอบใจเขา

นางดีถึงเพียงนี้ เหตุใด…เหตุใดเจ้าหนุ่มบัดซบนั่นหักใจยิงธนูสังหารนางได้ลงคอ

“ไม่รู้ว่าเจ้าหนุ่มบัดซบนั่นมีฝีมือยิงธนูเป็นอย่างไร ยิงได้แม่นยำหรือไม่นะ” หมอเทวดาหลี่ที่เสียใจและโกรธแค้นอยู่เปล่งเสียงถามขึ้นโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว

เฉียวเจาได้ยินแล้วทั้งแปลบปลาบใจทั้งขบขัน นางเข้าใจความหมายคำพูดนี้ของหมอเทวดาหลี่ได้ จึงเอ่ยตอบอย่างทนดูเขาเสียใจเกินไปมิได้ “แม่นมากเจ้าค่ะ ปักเข้ากลางอกพอดี ขาดใจตายในดอกเดียว ยังไม่รู้สึกว่าเจ็บมากด้วยซ้ำ”

หมอเทวดาหลี่ดึงสติคืนมาทันควัน “ข้าพูดออกมาแล้วหรือ”

เฉียวเจาพยักหน้า “อื้อ”

หมอเทวดาหลี่จ้องหน้าเฉียวเจาอย่างไม่ละสายตา “เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าไม่เจ็บ”

เฉียวเจาพูดอธิบายด้วยสีหน้านิ่งสนิท “ท่านคิดดูสิเจ้าคะ แม่ทัพเซ่าเป็นใคร เขาเข้าสู่สมรภูมิตั้งแต่อายุสิบสี่ แต่พ่ายศึกนับครั้งได้ แล้วฝีมือยิงธนูจะอ่อนด้อยได้หรือ อีกอย่างหนึ่งจะอย่างไรนั่นก็เป็น…เอ่อ…ภรรยาของเขา ถ้าแค่นี้เขายังทำไม่ได้ ปล่อยให้ภรรยาตนเองต้องทนทรมานนานขึ้น จะไม่ไร้น้ำใจเกินไปหรือ”

อื้อ พอคิดเช่นนี้แล้ว เขาก็เป็นสามีผู้มากน้ำใจโดยแท้

เฉียวเจาเกือบทั้งฉิวทั้งขันเพราะความคิดของตนเองแล้ว

 

เชิงอรรถ

* ต๋าจื่อ เป็นคำเรียกชนเผ่าป่าเถื่อนทางทิศเหนือของจีนในสมัยโบราณ

 

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 19 มิ.. 65  เวลา 12.00 

6 of 6หน้าถัดไป

Comments

comments

No tags for this post.
Continue Reading

More in ทดลองอ่าน

บทความยอดนิยม

everY

ทดลองอ่าน เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 Chapter 2.1-2.2 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 ผู้เขียน : MINTRAN แปลโดย : ทันบี ผลงานเรื่อง : 배타적 연애 금지구역 ถือเป็นลิขสิทธิ์...

จุติรัก พลิกชะตาร้าย

ทดลองอ่าน จุติรัก พลิกชะตาร้าย บทที่ 1-2

บทที่ 1 ฮ่องเต้หญิง   “ท่านพี่นำร้อง น้องหญิงคลอรับ ท่านพี่เสียงเพิ่งลับ น้องหญิงสลับขึ้นเวที เป็นมารดาอารี มีบุตรีกตัญญ...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ร้อยเรียงรักเคียงฤทัย บทนำ – 1.2

บทนำ ความหลังของต้าลี่ 1   ฤดูหนาวในรัชศกต้าลี่ปีที่สิบเอ็ด โม่เป่ย ตำบลค่งหม่า สถานที่แห่งนี้คือประตูด่านสำคัญสุดท้ายทา...

จุติรัก พลิกชะตาร้าย

ทดลองอ่าน จุติรัก พลิกชะตาร้าย บทที่ 7-8

บทที่ 7 ค่าเดินทาง เมื่อภูตสุนัขดำคืนร่างเป็นสุนัขธรรมดาตัวหนึ่ง ภูตบุปผาสองตนนั้นก็ไม่อาจทำการใหญ่ ต่อให้ชาวหมู่บ้านป่า...

จุติรัก พลิกชะตาร้าย

ทดลองอ่าน จุติรัก พลิกชะตาร้าย บทที่ 3-4

บทที่ 3 เกิดใหม่   เวิ้งฟ้าดำสนิทปานน้ำหมึก เพียงมีดวงดาวบางตากระจัดกระจายบนม่านฟ้า ทอรัศมีอ่อนจางประเดี๋ยวเผยประเดี๋ยวเ...

community.jamsai.com