ทดลองอ่าน หวนคืนอีกครา สู่ห้วงเวลาแสนงาม เล่ม 10 บทที่ 751-752 – Jamsai
Connect with us

Jamsai

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน หวนคืนอีกครา สู่ห้วงเวลาแสนงาม เล่ม 10 บทที่ 751-752

หน้าที่แล้ว1 of 4

บทที่ 751

เหล่าบัณฑิตหลวงในสำนักราชบัณฑิตที่ได้รับของพระราชทานเดือนสิบสองโห่ร้องด้วยความยินดีดังลั่น

บัณฑิตหลวงซึ่งได้รับเบี้ยหวัดเดือนละแปดตั้นเหล่านี้ตั้งตารอคอยที่สุดคือของพระราชทานปีละหนึ่งครั้งนี่เอง อย่าลืมว่าเมื่อหลายปีก่อนสมัยท้องพระคลังยังนับว่าบริบูรณ์ ของพระราชทานที่แจกจ่ายให้ตอนใกล้สิ้นปีมากพอๆ กับเบี้ยหวัดทั้งปีของพวกเขาเลยทีเดียว

แน่นอนว่าช่วงไม่กี่ปีมานี้ไม่อาจเทียบแต่ก่อนได้แล้ว จนกระทั่งปีก่อนถึงกับงดแจกจ่ายไปเลยด้วยซ้ำ แล้วก็เพราะเหตุนี้เองความยินดีปรีดาที่ได้รับของพระราชทานสองส่วนในตอนนี้จึงมิอาจพรรณนาเป็นถ้อยวาจาได้

หากที่น่ายินดียิ่งขึ้นไปอีกคือของพระราชทานถูกแจกจ่ายให้ในวันสุดท้ายก่อนที่ว่าการทุกแห่งจะปิดทำการ หรือพูดอีกนัยหนึ่งว่าวันรุ่งขึ้นขุนนางเหล่านี้ล้วนได้หยุดพักนานหลายวัน สามารถดื่มสุราสังสรรค์หรือใช้เวลาอยู่กับภรรยาและบุตรได้ตลอดทั้งวัน

“ไปๆ ดื่มสุรากัน”

“ร้านไป่เว่ยดีหรือไม่”

เมื่ออยู่ในหมู่บัณฑิตหลวงด้วยกันก็ไม่จำเป็นต้องวางท่าสำรวมตนต่อหน้าผู้อื่น แต่ละคนกล่าววาจาอย่างหน้าชื่นตาบาน

“อาลักษณ์เฉียว ไปดื่มสุราด้วยกันหรือไม่”

เฉียวโม่ยกมุมปากโค้งพลางกล่าว “ข้ายังไว้ทุกข์อยู่ คงไม่ไปด้วย สหายทุกท่านร่ำสุรากันให้สำราญใจเถอะ”

สหายขุนนางที่เอ่ยชวนเพิ่งนึกขึ้นได้ในเวลานี้ เขาเอ่ยด้วยรอยยิ้มกระดาก “จริงสิ เช่นนั้นพวกข้าไปล่ะ”

เขามองดูเหล่าสหายขุนนางเดินผละไปอย่างร่าเริงแจ่มใสแล้วแย้มยิ้มย่างเท้าออกจากสำนักราชบัณฑิต

ถนนศิลาเขียวด้านนอกผ่านการปัดกวาดอย่างสะอาดสะอ้าน มีหิมะถมทับกันอยู่สองข้างทางเป็นกองสูงถึงหลายฉื่อ

พอเฉียวโม่เดินผ่านนกกระจอกที่หาอาหารอยู่บนพื้นหิมะตัวหนึ่งก็ตื่นตกใจกางปีกบินหนีไปทันที เศษหิมะที่ติดขามันร่วงหล่นลงบนเรือนผมเขา

ชายหนุ่มยกมือปัดออกเบาๆ ก่อนสาวเท้าก้าวยาวไปทางรถม้าตรงหัวมุมถนนก่อนเอ่ยสั่งสารถีว่า “กลับจวนกวนจวินโหว”

รถม้าเริ่มออกแล่นดังครืดคราด เขาเลิกม่านขึ้นมองออกไปด้านนอก

หิมะประจำฤดูหนาวตกลงมาแล้ว ยามรถม้าวิ่งออกจากถนนซึ่งเป็นที่ตั้งของที่ว่าการมากมายจะเห็นคนแต่งกายมอซอตามถนนหนทางมากขึ้น พวกเขาเหล่านั้นมีสีหน้าชืดชา เสื้อผ้าขาดกะรุ่งกะริ่ง เห็นแผลโดนความเย็นกัดเล็กๆ ใหญ่ๆ บนผิวกายที่โผล่พ้นอาภรณ์ออกมา ส่วนใหญ่เป็นชาวบ้านที่อพยพหนีภัยพายุหิมะมาที่เมืองหลวง

นัยน์ตาของเฉียวโม่หม่นลง

ฮ่องเต้ฝักใฝ่แต่การบำเพ็ญตบะ ปล่อยให้หลันซานกับบุตรชายกุมอำนาจบริหารราชการนานร่วมยี่สิบปีจนภายในราชสำนักฟอนเฟะ อาณาประชาราษฎร์เดือดร้อนทุกข์เข็ญ หากสองคนนี้ไม่ถูกกำจัดย่อมยากนักที่จะนำความสุขสงบคืนสู่แผ่นดินต้าเหลียง

ตอนกลับถึงจวนบ่าวรับใช้เข้ามารายงาน “คุณชาย ฮูหยินเชิญท่านไปพบขอรับ”

เขาพยักหน้าแล้วไปที่เรือนของเฉียวเจา

“พี่ใหญ่กลับจากที่ว่าการแล้วหรือเจ้าคะ” นางออกมาต้อนรับเขาทันที

“ท่านโหวเล่า”

“หารืองานอยู่ในห้องหนังสือเจ้าค่ะ”

“น้องเจามีธุระอันใดหรือ” เขารู้จักน้องสาวของตนเองดี ย่อมแจ่มแจ้งเป็นธรรมดาว่านางส่งคนมาเชิญเขาทันทีที่กลับถึงจวน แสดงว่าต้องมีธุระอย่างแน่นอน

เฉียวเจามองพี่ชายก่อนคลี่ยิ้มละไมกล่าวว่า “ถิงเฉวียนได้รับของพระราชทานเดือนสิบสองแล้วเจ้าค่ะ”

เฉียวโม่หัวเราะ “รู้อยู่แล้วเชียวว่าปิดบังเจ้าไม่ได้”

“พี่ใหญ่ปฏิบัติงานอยู่ใต้จมูกของหลันซาน ไม่กลัวพวกเขาจับพิรุธได้หรือเจ้าคะ”

“ไม่กลัว ข้าอยู่ในสภาขุนนางมาหลายเดือน อ่านนิสัยของขุนนางคนสำคัญๆ พวกนั้นได้ปรุโปร่งแล้ว หลันซงเฉวียนผู้นี้ดื้อรั้นถือใจตนเป็นใหญ่ คงยากมากที่เขาจะยอมเชื่อในชั่วครู่ชั่วยามว่ามีคนสามารถลอกเลียนลายมือของเขาถึงขั้นแยกของจริงของปลอมไม่ออก ถึงอย่างไรก็ดีต่อให้เขาเริ่มแคลงใจจนแอบสืบลับๆ ก็ไม่มีวันสาวมาถึงตัวข้าได้”

“เพราะอะไรเจ้าคะ” เฉียวเจารู้ว่าพี่ชายเป็นคนสุขุมหนักแน่น ต่อให้อยากแล่เนื้อเถือหนังหลันซานกับบุตรชายใจจะขาดก็จะไม่ใจเร็วด่วนได้ ทว่านางยังคงถามด้วยความสนใจใคร่รู้

“พวกข้าแบ่งงานกันทำ คนที่รับผิดชอบตรวจทานส่วนของกรมโยธามิใช่ข้า แต่เป็นคนของหลันซาน”

เฉียวเจาเปล่งเสียงหัวร่อ “ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยให้พวกเขาเป็นสุนัขกัดกันเองดีแล้ว”

เฉียวโม่ยื่นมือไปจะยีผมนาง แต่นึกขึ้นได้ว่าน้องสาวไม่ใช่แม่นางน้อยแล้ว เขาจึงลดมือลงโดยไม่ให้เป็นที่สังเกต “เรื่องในราชสำนักยกให้เป็นหน้าที่ของพี่ใหญ่เถอะ เจ้าไม่ต้องเป็นห่วง”

“อื้อ มีพี่ใหญ่อยู่ในราชสำนักคอยจับตาดูความเคลื่อนไหวของพวกหลันซานได้ทุกเวลาเช่นนี้ก็สบายขึ้นมากแล้วเจ้าค่ะ”

มีกับไม่มีหูตาอยู่ในราชสำนักนั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง นี่คงเป็นเหตุผลที่ครอบครัวขุนนางผู้สูงศักดิ์ทั้งหลายล้วนทุ่มเทกายใจอบรมบ่มเพาะบุตรหลานในตระกูลอย่างสุดความสามารถ หาไม่แล้วหากมีคนรุ่นหนึ่งเป็นสามัญชน เช่นนั้นก็จะค่อยๆ ตกต่ำลงกลายเป็นคนนอกวง

หน้าที่แล้ว1 of 4

Comments

comments

No tags for this post.
Continue Reading

More in ทดลองอ่าน

  • กระบี่โอบจันทรา

    ทดลองอ่าน กระบี่โอบจันทรา บทที่ 3

    By

    บทที่ 3 หอจื้อเฟิง   เจ๋อจู๋วางซางหรงลง แล้วทอดฝีเท้าเอื่อยๆ เข้าไปในลานเรือน นางไม่ได้ตามไป เพียงยืนถือตะเกียงมองตามแผ่นหลังของเขา จากนั้นก...

  • กระบี่โอบจันทรา

    ทดลองอ่าน กระบี่โอบจันทรา บทที่ 2

    By

    บทที่ 2 ผีเสื้อทอง   เจ๋อจู๋นึกว่าตัวเองหูฝาด ความตกตะลึงสะท้อนออกมาทางสีหน้า “หายากนะ...เจ้าซื้อตัวข้า” เขาโยนเครื่องประดับในมือเล่น ดวงตาก...

  • กระบี่โอบจันทรา

    ทดลองอ่าน กระบี่โอบจันทรา บทที่ 1

    By

    บทที่ 1 ฆ่าข้าที   ผืนนภากระจ่างใส ลมรำเพย ทุ่งหิมะขาวโพลนสุดลูกหูลูกตา บนถนนหลวงสายกว้างอยู่ในพื้นที่เมืองหนานโจว ขบวนรถม้าเคลื่อนตัวผ่านช่...

  • ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก

    ทดลองอ่าน ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก บทที่ 175

    By

    บทที่ 175 อวี้ฉือเฟยเยี่ยนกลับไม่สนใจ เอาแต่ปิดตาแกล้งหลับ เซียวอ๋องโน้มตัวคร่อมทับ ก้มลงหอมแก้มที่อวบอิ่มขึ้นของนางเสียเลย อวี้ฉือเฟยเยี่ยน...

  • ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก

    ทดลองอ่าน ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก บทที่ 174

    By

    บทที่ 174 เซวียนหมิงมองพวงแก้มแดงระเรื่อของนางแล้วคลี่ยิ้ม ก่อนใช้ผ้าอุ่นร้อนวางบนศีรษะน้อยๆ ของนางอย่างแผ่วเบา ตอนนั้นเองข้างนอกประตูมีเสีย...

  • ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก

    ทดลองอ่าน ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก บทที่ 173

    By

    บทที่ 173 เวินจื้อต๋าจะกล้าคัดค้านได้อย่างไร เขายื่นมือสั่นๆ ไปรับมาทันที เขาอ่านจนท่องขึ้นใจไปหลายรอบ เพียงแต่ยิ่งอ่านมือก็ยิ่งสั่นมากกว่าเ...

  • ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก

    ทดลองอ่าน ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก บทที่ 172

    By

    บทที่ 172 ได้ยินฮุ่ยกุ้ยเฟยเอ่ยทัก อวี้ฉือเฟยเยี่ยนจึงลุกขึ้นคารวะนาง พูดกันโดยไร้อคติ แรงกดดันของเสิ่นฮองเฮาในตอนนี้ลดลงขั้นหนึ่งแล้วเมื่อเ...

บทความยอดนิยม

everY

ทดลองอ่าน เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 Chapter 2.1-2.2 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 ผู้เขียน : MINTRAN แปลโดย : ทันบี ผลงานเรื่อง : 배타적 연애 금지구역 ถือเป็นลิขสิทธิ์...

กระบี่โอบจันทรา

ทดลองอ่าน กระบี่โอบจันทรา บทที่ 1

บทที่ 1 ฆ่าข้าที   ผืนนภากระจ่างใส ลมรำเพย ทุ่งหิมะขาวโพลนสุดลูกหูลูกตา บนถนนหลวงสายกว้างอยู่ในพื้นที่เมืองหนานโจว ขบวนร...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน หยกเร้นชะตา บทที่ 87.1-87.2

บทที่ 87.1 พ่ายแพ้ยับเยิน เป็นครั้งแรกจริงๆ ที่ฉินอี๋พบเจอกับสถานการณ์เช่นนี้ เขาเป็นรัชทายาท โตมาจนป่านนี้ยังไม่เคยมีใค...

ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก

ทดลองอ่าน ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก บทที่ 171

บทที่ 171 ครั้งนี้ที่หวังอวี้หล่างย้อนกลับเมืองหลวงมีสาเหตุอื่นซ่อนอยู่ ตอนที่เซียวอ๋องเพิ่งไปถึงชายแดนเหนือ งบประมาณกับ...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน หยกเร้นชะตา บทที่ 86.1-86.2

บทที่ 86.1 จัดหาอนุ “หม่อมฉันเข้าใจแล้วเพคะ” ฉู่จิ่นเหยาตอบรับอย่างคล่องแคล่วด้วยท่าทางว่านอนสอนง่าย แต่เพียงพูดว่าเข้าใ...

community.jamsai.com