ทดลองอ่าน หวนคืนอีกครา สู่ห้วงเวลาแสนงาม เล่ม 10 บทที่ 751-752 – Jamsai
Connect with us

Jamsai

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน หวนคืนอีกครา สู่ห้วงเวลาแสนงาม เล่ม 10 บทที่ 751-752

หน้าที่แล้ว1 of 4

บทที่ 751

เหล่าบัณฑิตหลวงในสำนักราชบัณฑิตที่ได้รับของพระราชทานเดือนสิบสองโห่ร้องด้วยความยินดีดังลั่น

บัณฑิตหลวงซึ่งได้รับเบี้ยหวัดเดือนละแปดตั้นเหล่านี้ตั้งตารอคอยที่สุดคือของพระราชทานปีละหนึ่งครั้งนี่เอง อย่าลืมว่าเมื่อหลายปีก่อนสมัยท้องพระคลังยังนับว่าบริบูรณ์ ของพระราชทานที่แจกจ่ายให้ตอนใกล้สิ้นปีมากพอๆ กับเบี้ยหวัดทั้งปีของพวกเขาเลยทีเดียว

แน่นอนว่าช่วงไม่กี่ปีมานี้ไม่อาจเทียบแต่ก่อนได้แล้ว จนกระทั่งปีก่อนถึงกับงดแจกจ่ายไปเลยด้วยซ้ำ แล้วก็เพราะเหตุนี้เองความยินดีปรีดาที่ได้รับของพระราชทานสองส่วนในตอนนี้จึงมิอาจพรรณนาเป็นถ้อยวาจาได้

หากที่น่ายินดียิ่งขึ้นไปอีกคือของพระราชทานถูกแจกจ่ายให้ในวันสุดท้ายก่อนที่ว่าการทุกแห่งจะปิดทำการ หรือพูดอีกนัยหนึ่งว่าวันรุ่งขึ้นขุนนางเหล่านี้ล้วนได้หยุดพักนานหลายวัน สามารถดื่มสุราสังสรรค์หรือใช้เวลาอยู่กับภรรยาและบุตรได้ตลอดทั้งวัน

“ไปๆ ดื่มสุรากัน”

“ร้านไป่เว่ยดีหรือไม่”

เมื่ออยู่ในหมู่บัณฑิตหลวงด้วยกันก็ไม่จำเป็นต้องวางท่าสำรวมตนต่อหน้าผู้อื่น แต่ละคนกล่าววาจาอย่างหน้าชื่นตาบาน

“อาลักษณ์เฉียว ไปดื่มสุราด้วยกันหรือไม่”

เฉียวโม่ยกมุมปากโค้งพลางกล่าว “ข้ายังไว้ทุกข์อยู่ คงไม่ไปด้วย สหายทุกท่านร่ำสุรากันให้สำราญใจเถอะ”

สหายขุนนางที่เอ่ยชวนเพิ่งนึกขึ้นได้ในเวลานี้ เขาเอ่ยด้วยรอยยิ้มกระดาก “จริงสิ เช่นนั้นพวกข้าไปล่ะ”

เขามองดูเหล่าสหายขุนนางเดินผละไปอย่างร่าเริงแจ่มใสแล้วแย้มยิ้มย่างเท้าออกจากสำนักราชบัณฑิต

ถนนศิลาเขียวด้านนอกผ่านการปัดกวาดอย่างสะอาดสะอ้าน มีหิมะถมทับกันอยู่สองข้างทางเป็นกองสูงถึงหลายฉื่อ

พอเฉียวโม่เดินผ่านนกกระจอกที่หาอาหารอยู่บนพื้นหิมะตัวหนึ่งก็ตื่นตกใจกางปีกบินหนีไปทันที เศษหิมะที่ติดขามันร่วงหล่นลงบนเรือนผมเขา

ชายหนุ่มยกมือปัดออกเบาๆ ก่อนสาวเท้าก้าวยาวไปทางรถม้าตรงหัวมุมถนนก่อนเอ่ยสั่งสารถีว่า “กลับจวนกวนจวินโหว”

รถม้าเริ่มออกแล่นดังครืดคราด เขาเลิกม่านขึ้นมองออกไปด้านนอก

หิมะประจำฤดูหนาวตกลงมาแล้ว ยามรถม้าวิ่งออกจากถนนซึ่งเป็นที่ตั้งของที่ว่าการมากมายจะเห็นคนแต่งกายมอซอตามถนนหนทางมากขึ้น พวกเขาเหล่านั้นมีสีหน้าชืดชา เสื้อผ้าขาดกะรุ่งกะริ่ง เห็นแผลโดนความเย็นกัดเล็กๆ ใหญ่ๆ บนผิวกายที่โผล่พ้นอาภรณ์ออกมา ส่วนใหญ่เป็นชาวบ้านที่อพยพหนีภัยพายุหิมะมาที่เมืองหลวง

นัยน์ตาของเฉียวโม่หม่นลง

ฮ่องเต้ฝักใฝ่แต่การบำเพ็ญตบะ ปล่อยให้หลันซานกับบุตรชายกุมอำนาจบริหารราชการนานร่วมยี่สิบปีจนภายในราชสำนักฟอนเฟะ อาณาประชาราษฎร์เดือดร้อนทุกข์เข็ญ หากสองคนนี้ไม่ถูกกำจัดย่อมยากนักที่จะนำความสุขสงบคืนสู่แผ่นดินต้าเหลียง

ตอนกลับถึงจวนบ่าวรับใช้เข้ามารายงาน “คุณชาย ฮูหยินเชิญท่านไปพบขอรับ”

เขาพยักหน้าแล้วไปที่เรือนของเฉียวเจา

“พี่ใหญ่กลับจากที่ว่าการแล้วหรือเจ้าคะ” นางออกมาต้อนรับเขาทันที

“ท่านโหวเล่า”

“หารืองานอยู่ในห้องหนังสือเจ้าค่ะ”

“น้องเจามีธุระอันใดหรือ” เขารู้จักน้องสาวของตนเองดี ย่อมแจ่มแจ้งเป็นธรรมดาว่านางส่งคนมาเชิญเขาทันทีที่กลับถึงจวน แสดงว่าต้องมีธุระอย่างแน่นอน

เฉียวเจามองพี่ชายก่อนคลี่ยิ้มละไมกล่าวว่า “ถิงเฉวียนได้รับของพระราชทานเดือนสิบสองแล้วเจ้าค่ะ”

เฉียวโม่หัวเราะ “รู้อยู่แล้วเชียวว่าปิดบังเจ้าไม่ได้”

“พี่ใหญ่ปฏิบัติงานอยู่ใต้จมูกของหลันซาน ไม่กลัวพวกเขาจับพิรุธได้หรือเจ้าคะ”

“ไม่กลัว ข้าอยู่ในสภาขุนนางมาหลายเดือน อ่านนิสัยของขุนนางคนสำคัญๆ พวกนั้นได้ปรุโปร่งแล้ว หลันซงเฉวียนผู้นี้ดื้อรั้นถือใจตนเป็นใหญ่ คงยากมากที่เขาจะยอมเชื่อในชั่วครู่ชั่วยามว่ามีคนสามารถลอกเลียนลายมือของเขาถึงขั้นแยกของจริงของปลอมไม่ออก ถึงอย่างไรก็ดีต่อให้เขาเริ่มแคลงใจจนแอบสืบลับๆ ก็ไม่มีวันสาวมาถึงตัวข้าได้”

“เพราะอะไรเจ้าคะ” เฉียวเจารู้ว่าพี่ชายเป็นคนสุขุมหนักแน่น ต่อให้อยากแล่เนื้อเถือหนังหลันซานกับบุตรชายใจจะขาดก็จะไม่ใจเร็วด่วนได้ ทว่านางยังคงถามด้วยความสนใจใคร่รู้

“พวกข้าแบ่งงานกันทำ คนที่รับผิดชอบตรวจทานส่วนของกรมโยธามิใช่ข้า แต่เป็นคนของหลันซาน”

เฉียวเจาเปล่งเสียงหัวร่อ “ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยให้พวกเขาเป็นสุนัขกัดกันเองดีแล้ว”

เฉียวโม่ยื่นมือไปจะยีผมนาง แต่นึกขึ้นได้ว่าน้องสาวไม่ใช่แม่นางน้อยแล้ว เขาจึงลดมือลงโดยไม่ให้เป็นที่สังเกต “เรื่องในราชสำนักยกให้เป็นหน้าที่ของพี่ใหญ่เถอะ เจ้าไม่ต้องเป็นห่วง”

“อื้อ มีพี่ใหญ่อยู่ในราชสำนักคอยจับตาดูความเคลื่อนไหวของพวกหลันซานได้ทุกเวลาเช่นนี้ก็สบายขึ้นมากแล้วเจ้าค่ะ”

มีกับไม่มีหูตาอยู่ในราชสำนักนั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง นี่คงเป็นเหตุผลที่ครอบครัวขุนนางผู้สูงศักดิ์ทั้งหลายล้วนทุ่มเทกายใจอบรมบ่มเพาะบุตรหลานในตระกูลอย่างสุดความสามารถ หาไม่แล้วหากมีคนรุ่นหนึ่งเป็นสามัญชน เช่นนั้นก็จะค่อยๆ ตกต่ำลงกลายเป็นคนนอกวง

หน้าที่แล้ว1 of 4

Comments

comments

No tags for this post.
Continue Reading

More in ทดลองอ่าน

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 98

    By

    บทที่ 98 เมื่อคิดได้เช่นนี้ โม่เซี่ยวเหนียงก็ลุกขึ้นนั่งให้ดี ก่อนจะยกเท้าถีบฮั่วสุยเฟิงที่นอนนิ่งอยู่ข้างๆ อย่างแรง ฮั่วสุยเฟิงปล่อยให้โม่เ...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 65-66

    By

    บทที่ 65 ต่อสู้ กรมซือเทียน ห้องโถงรับแขกของกองเสวียนอู่ เซี่ยหงเฉินถูกเชิญเข้ามาข้างใน ชาถูกยกมาให้อย่างรวดเร็ว เขามิได้เร่งรัด เพียงใช้มือ...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน บทที่ 10.5-10.6

    By

    บทที่ 10.5 สายลมเย็นที่เฮาหลี่ ปลายฤดูใบไม้ร่วง การสอบเคอจวี่ในฤดูใบไม้ร่วงก็ใกล้จะสิ้นสุดลง วันสุดท้ายของการสอบเคอจวี่ในฤดูใบไม้ร่วง ท้องฟ้...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 96-97

    By

    บทที่ 96 ท่ามกลางเสียงวิพากษ์วิจารณ์ เซิ่งฮูหยินโกรธจนร่างสั่น นางรีบคุกเข่าลงที่พื้นร้องขอความเมตตาและขออภัยฮุ่ยหมิ่นเซี่ยนจู่ “ข้าดูแลอนุข...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน บทที่ 10.3-10.4

    By

    บทที่ 10.3 สายลมเย็นที่เฮาหลี่ หยางหวั่นประคองเติ้งอิงนั่งลง ส่วนตนเองกลับรวบชายกระโปรงนั่งยองๆ ลงไป เติ้งอิงรีบบอกว่า “ทำอะไร” หยางหวั่นยื่...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 94-95

    By

    บทที่ 94 โม่เซี่ยวเหนียงตักเตือนไปเช่นนี้ ในที่สุดคนของบ้านใหญ่ก็กลับไปด้วยความไม่พอใจ ตลอดการเดินทางนี้ช่างเหนื่อยล้าจริงๆ โม่เซี่ยวเหนียงไ...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 63-64

    By

    บทที่ 63 วุ่นวาย ชีวิตของหวงหร่างค่อยๆ สูญสลายไป นางยกมือขึ้นดึงเข็มใบชาโปร่งใสบนศีรษะออกมาเบาๆ หยดน้ำที่ละลายมาจากเข็มใบชาเล่มนั้นผสานรวมเป...

บทความยอดนิยม

everY

ทดลองอ่าน เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 Chapter 2.1-2.2 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 ผู้เขียน : MINTRAN แปลโดย : ทันบี ผลงานเรื่อง : 배타적 연애 금지구역 ถือเป็นลิขสิทธิ์...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 1-3

บทที่ 1 แค้นเก่า หวงหร่างกลายเป็นเผือกร้อนหัวหนึ่ง ผู้เก่งกล้าจากสำนักเซียนหลายคนฝ่าฟันอันตรายลักพาตัวนางออกมาด้วยความยา...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 4-6

บทที่ 4 แป้งชาด ตอนตี้อีชิวกลับถึงกองเสวียนอู่ก็เป็นยามอิ๋นแล้ว ถึงอย่างไรท้องฟ้าก็กำลังจะสว่าง เขาจึงมิได้นอนอีก ตัดสิน...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 7-9

บทที่ 7 กิเลส หิมะแรกหลังย่างเข้าฤดูเหมันต์มาเยือนเมืองหลวง หิมะแรกเล็กละเอียด จากนั้นก็ค่อยๆ รุนแรงขึ้น ปกคลุมไปทั่ววัง...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 10-12

บทที่ 10 เกล็ดย้อน สำนักเซียนอวี้หู หอฉีลู่ เซี่ยจิ่วเอ๋อร์กำลังซักเสื้อผ้า เสื้อผ้าของหวงหร่างมีมากเป็นพิเศษ อีกทั้งแบบ...

community.jamsai.com