ทดลองอ่าน เกิดใหม่อีกที ไม่ขอสามีสกุลหลี่ บทที่ 3 – บทที่ 4

เนื่องจากเห็นอีกฝ่ายเป็นหญิงสาวอายุน้อย เสียงของเจ้าหน้าที่หวังจึงอดจะเบาลงกว่าปกติสองส่วนไม่ได้

“ท่านเกรงใจแล้ว เรื่องนี้สมควรกระทำ”

เสิ่นหยวนยอบตัวคารวะเขา ก่อนกล่าวด้วยเสียงสงบนิ่ง

หลี่ซิวเหยาได้ยินเสียงนางสงบนิ่ง ทั้งตัวคนก็ดูสงบเยือกเย็น ในใจจึงคิดว่าเมื่อครู่นางคงไม่ได้ตกใจจนขวัญกระเจิง

เวลานี้ก็เห็นเสิ่นหยวนเงยหน้าขึ้นมา

ยามนี้แสงจันทร์ส่องสว่าง แสงจากคบเพลิงก็ส่องไปทั่วทุกพื้นที่ หลี่ซิวเหยาจึงมองเห็นใบหน้าของเสิ่นหยวนชัดเจนทันที

เขาให้ตกใจเล็กน้อย

เป็นนาง?

เจ้าหน้าที่หวังกับบรรดาเจ้าหน้าที่ข้างกายเขามองเห็นสองตาของเสิ่นหยวนก็ล้วนตกตะลึงตาค้างไปเช่นกัน

แม่นางที่รูปโฉมงามเลิศเพียงนี้ ในชีวิตไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อนจริงๆ

ผ่านไปครู่ใหญ่เจ้าหน้าที่หวังถึงได้สติกลับมา ถ้อยคำที่เอ่ยยิ่งเบาลงกว่าครู่ก่อน ประหนึ่งกลัวว่าเสียงดังนิดเดียวก็จะทำให้แม่นางตรงหน้านี้ตกใจอย่างไรอย่างนั้น “เชิญแม่นางตามข้าลงจากเรือไปยังที่ว่าการอำเภอเถิด”

เสิ่นหยวนพยักหน้า “รบกวนท่านแล้ว”

นางไม่ได้มองหลี่ซิวเหยาแม้แต่แวบเดียว เพียงเดินลงจากเรือตามหลังเจ้าหน้าที่หวังไป

เสิ่นหยวนจำเรื่องเมื่อชาติที่แล้วได้อย่างชัดเจน ก่อนนางจะแต่งเข้าสกุลหลี่นางไม่เคยพบหลี่ซิวเหยา เป็นวันที่สองหลังนางแต่งให้หลี่ซิวหยวน ครอบครัวบ่าวสาวทำความคุ้นเคยกันที่จวนสกุลหลี่ นางถึงได้พบหลี่ซิวเหยาเป็นครั้งแรก

และตอนนี้ในใจนางก็คิดว่า…จะเป็นไปได้อย่างไรที่หลี่ซิวเหยาจดจำนางได้ สำหรับเขาแล้ว นางเป็นเพียงหญิงสาวแปลกหน้าที่บังเอิญได้มาพบกันเท่านั้น หรือไม่เขาก็อาจรู้สึกว่านางมีจิตใจดี ยอมให้เขาขึ้นเรือ พาเขาไปเมืองหลวงด้วย

ไม่ล่วงเกินเขาเช่นนี้อย่างไรก็เป็นเรื่องดี

เรื่องทุกอย่างหลังมาถึงที่ว่าการอำเภอนั้นราบรื่นยิ่ง

นายอำเภอดีอกดีใจที่โจรสลัดถูกปราบปรามสังหารทิ้งจนหมด หากนำเรื่องนี้รายงานต่อเบื้องบน ทางนั้นจะต้องตกรางวัลเขาแน่นอน เดิมเขาอยากจะรั้งตัวหลี่ซิวเหยาไว้เป็นมือปราบในที่ว่าการของตน แต่ครั้นได้รู้เรื่องที่อีกฝ่ายเดิมทีเป็นถึงแม่ทัพลาดตระเวนแห่งเมืองเหลียว ได้รับหนังสือจากกรมขุนนางให้ไปรายงานตัวกับกรมทหาร เขากลับเดินลงจากที่นั่งมาคารวะหลี่ซิวเหยาทันที

ยศของแม่ทัพลาดตระเวนสูงกว่านายอำเภอ มิหนำซ้ำตอนนี้หลี่ซิวเหยาได้เข้าเมืองหลวง ยศจะต้องสูงขึ้นอีกแน่นอน

หลังจากนั้นนายอำเภอก็ถามถึงประวัติครอบครัวของเสิ่นหยวน แน่นอนว่าคืนนี้เกิดเรื่องราวใหญ่โตเพียงนี้ ตามกฎแล้วคนบนเรือล้วนต้องบอกฐานะของตนเองออกมาให้ชัดเจน เสิ่นหยวนไม่มีทางเลือก จึงได้แต่บอกประวัติครอบครัวของตนออกไป

ครั้นนายอำเภอได้ยินว่าบิดาของเสิ่นหยวนคือรองเสนาบดีกองงานไท่ฉางคนปัจจุบัน ท่าทีที่มีต่อนางก็ยิ่งนอบน้อมกว่าเดิม

หลังซักถามทุกเรื่องจนชัดเจนแล้ว นายอำเภอก็ออกคำสั่งนำตัวหัวหน้าโจรสลัดไปขังคุกนักโทษประหาร รอแค่รายงานเบื้องบนและเลือกวันได้แล้วก็จะทำการประหารชีวิต ส่วนหลี่ซิวเหยาและเสิ่นหยวนนั้น นายอำเภอได้ให้คนไปจ้างม้าและเกี้ยวมา แล้วไปส่งคนทั้งสองกลับเรือด้วยตนเอง

เสิ่นหยวนเดินเว้นระยะตามหลังหลี่ซิวเหยาสองก้าว เหยียบไม้กระดานขึ้นเรืออย่างเงียบๆ

คนทั้งสองต่างไม่ได้พูดอะไร จวบจนใกล้จะถึงห้องพักของตนเอง เสิ่นหยวนถึงได้ยอบตัวคารวะหลี่ซิวเหยา หลุบตามองต่ำพลางเอ่ยปากพูด “เรื่องในคืนนี้ต้องขอบคุณคุณชายมากที่ให้การช่วยเหลือ”