ทดลองอ่าน เกิดใหม่อีกที ไม่ขอสามีสกุลหลี่ เล่ม 5 บทที่ 5

บทที่ 5

ในตอนแรกหลี่ซิวเหยานั้นประหลาดใจยิ่ง

‘อวี้หลาง’ เป็นชื่อเล่นของเขา นอกจากมารดาเขาแล้วบนโลกนี้ก็ไม่มีผู้ใดรู้อีก อีกทั้งเขาก็ไม่เคยบอกใครมาก่อน รวมถึงเสิ่นหยวนด้วย

แล้วเหตุใดยามนี้เสิ่นหยวนถึงเรียกเขาว่าอวี้หลางได้เล่า

แต่นี่มิใช่เรื่องที่สำคัญที่สุด เรื่องที่สำคัญที่สุดคือเมื่อครู่เสิ่นหยวนเรียกชื่อเล่นของเขาอย่างสนิทชิดเชื้อ แต่กลับร้องไห้พูดว่าไม่อาจทิ้ง ‘เขา’ ได้

‘เขา’ ผู้นั้นเป็นใครกัน หรือเป็นคนผู้นั้นที่นางแอบซ่อนไว้ลึกๆ ในใจมาโดยตลอด เช่นนั้นแสดงว่าเมื่อครู่เสิ่นหยวนฝันถึงคนผู้นั้น ถึงได้ร้องไห้เสียใจปานนี้?

คิดถึงตรงนี้หัวใจหลี่ซิวเหยาก็คล้ายร่วงหล่น แววตาก็ค่อยๆ หม่นแสงลงเช่นกัน

เขาอุตส่าห์ดั้นด้นเสี่ยงอันตรายต่างๆ นานากลับมาเยี่ยมภรรยาของตนเอง ผลคือกลับได้ยินนางกำลังร้องไห้พลางพูดต่อหน้าเขาว่านางทิ้งคนอีกผู้หนึ่งไม่ได้…เป็นคนที่อยู่ในใจนางมาตลอด

หรือว่าแต่งงานกันมานานเพียงนี้ เขาดีต่อนาง ตามอกตามใจนางปานนี้แล้วก็ยังสู้คนผู้นั้นในใจนางไม่ได้อยู่ดี?!

หลี่ซิวเหยาอยากจะหันหลังจากไปเสียเดี๋ยวนี้ ต่อให้ในใจเขารักเสิ่นหยวนเพียงไร ยามมาได้ยินคำพูดพรรค์นี้เขาก็ไม่มีปัญญาจะสงบอยู่ได้แน่

ทว่าเพิ่งจะหมุนตัวกลับเขาก็รู้สึกว่ามีมือเย็นเฉียบข้างหนึ่งจับมือขวาของตนเองไว้แน่น

“ท่านพี่!” เขาได้ยินเสิ่นหยวนร้องเรียกเบาๆ ด้วยเสียงที่สั่นเครือเจือสะอื้น “ใช่ท่านหรือไม่”

หัวใจหลี่ซิวเหยากระตุกอย่างแรง

เวลานี้อารมณ์ของเขาเรียกได้ว่าขึ้นไปสูงสุด ลงอย่างที่สุด ทั้งดีใจสุดขีด แล้วก็เสียใจจนสุดขั้ว

ทว่าสุดท้ายแล้วหลี่ซิวเหยายังคงทิ้งเสิ่นหยวนไปไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงหมุนตัวกลับมาช้าๆ แล้วกุมมือเสิ่นหยวนไว้แน่น

บนแก้มขาวผ่องของเสิ่นหยวนเต็มไปด้วยน้ำตา ในดวงตาทั้งสองก็ราวกับมีไอน้ำฉาบอยู่ ภาพตรงหน้าดูพร่ามัว แต่แม้จะเป็นเช่นนี้นางก็ยังคงเงยหน้ามองเขา ในสายตามีทั้งความคาดหวังและความตื่นเต้นดีใจ

ดูประหนึ่งว่าเสี้ยวเวลานี้ในดวงตานางมีเขาเพียงคนเดียว

ใจหลี่ซิวเหยาอดจะอ่อนยวบลงไม่ได้ เขานั่งลงตรงขอบเตียง ยกมืออีกข้างขึ้นพลางใช้นิ้วเช็ดน้ำตาบนแก้มเสิ่นหยวนอย่างนุ่มนวลแผ่วเบา ก่อนกล่าวเสียงเบาว่า “ไฉนจึงร้องไห้จนเป็นเช่นนี้”

ถึงที่สุดแล้วในใจหลี่ซิวเหยาก็ยังคงริษยา เพื่อคนผู้นั้นนางถึงกับร้องไห้เสียใจปานนี้ ในขณะที่นางกลับไม่เคยร้องไห้ให้เขามาก่อนเลย…

สายตาเสิ่นหยวนมองหลี่ซิวเหยาแน่วนิ่ง

หลี่ซิวเหยามีคิ้วดาบพาดเฉียงดูหล่อเหลาองอาจเปี่ยมด้วยอำนาจยิ่ง อีกทั้งเนื่องจากโหนกคิ้วเขาสูงกว่าคนทั่วไป ดวงตาทั้งสองของเขาจึงยิ่งดูลึก ยามเขาทำหน้าเข้ม แววตาที่มองคนก็ราวกับเป็นประกายดาบภายใต้แสงจันทร์ในคืนหิมะตก ปรากฏไอหนาวยะเยือกออกมา