ทดลองอ่าน เกิดใหม่อีกที ไม่ขอสามีสกุลหลี่ บทที่ 5 – บทที่ 6

บทที่ 5

วาจานี้ของเซวียอี๋เหนียงดูเผินๆ เหมือนคิดเผื่อเสิ่นหยวน ทั้งยังวิเคราะห์ผลดีผลร้ายในเรื่องนี้อย่างเอาใจใส่ หากเป็นเมื่อก่อนนางจะต้องไม่กล้าไปพบบิดาในตอนนี้แน่นอน และเกรงว่าคงจะเกลียดบิดาด้วย นางคงรู้สึกว่าอย่างไรตนเองก็เป็นบุตรสาวแท้ๆ แต่วันนี้เรือของนางมาถึงเมืองหลวง บิดากลับไม่ต้องการให้คนไปรับนางที่ท่าเรือ ถึงเวลานั้นนางจะต้องร้องไห้อาละวาดกับบิดาเป็นแน่ ซึ่งแต่ไรมาบิดาก็ไม่ชอบให้นางร้องไห้อาละวาดเป็นที่สุด เอาแต่บอกว่านางไม่มีลักษณะของคุณหนูตระกูลใหญ่เลยสักนิด…

ทว่าเสิ่นหยวนในอดีตได้ตายไปแล้ว เสิ่นหยวนในตอนนี้ไหนเลยจะเชื่อคำของเซวียอี๋เหนียงง่ายๆ เช่นนั้น

ตายมาแล้วครั้งหนึ่ง มีเรื่องมากมายที่มองเห็นได้ชัดกว่ากาลก่อน

ด้วยเหตุนี้เสิ่นหยวนจึงเพียงยิ้มบางๆ กล่าวว่า “ขอบคุณอี๋เหนียงที่เตือนด้วยความหวังดี แต่ข้าไม่ได้กลับมาบ้านหนึ่งปีกว่า วันนี้ได้กลับมาแล้ว ย่อมต้องไปพบท่านพ่อก่อน ต่อให้ท่านพ่อโกรธข้า เคืองข้า หรือจะตำหนิข้า แต่นี่ก็เป็นเพราะเมื่อก่อนข้าทำผิดไว้ สมควรจะได้รับแล้ว” นางพูดพลางหมุนตัวเดินไปทางห้องหนังสือส่วนหน้า

เซวียอี๋เหนียงอึ้งไปเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าที่นางพูดไปถึงกับห้ามปรามเสิ่นหยวนไม่ได้

หลังจากนั้นนางก็ก้าวเท้าตามไปทันที ยิ้มพลางพูดว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าก็จะไปรอนายท่านกลับมาที่ห้องหนังสือส่วนหน้าด้วยกันกับคุณหนูใหญ่ หากนายท่านจะตำหนิท่านจริงๆ ข้าจะได้ช่วยเกลี้ยกล่อมอยู่ข้างๆ”

ทำเรื่องผิดบาปไว้มากย่อมจะร้อนตัวกว่าผู้อื่น เซวียอี๋เหนียงกังวลยิ่งว่าอีกประเดี๋ยวเสิ่นหยวนจะซักถามขึ้นมาว่าที่แท้ฮูหยินตายอย่างไร หากนายท่านเชื่อตามที่นางร้องไห้โวยวายแล้วต้องการสอบสวนขึ้นมาจริงๆ ล่ะก็…

เซวียอี๋เหนียงพลันใจกระตุก

เสิ่นหยวนไม่ได้สนใจเซวียอี๋เหนียง นางอยากตามมาก็ให้ตามมา จะออกอุบายชั่วร้ายอะไรก็ไม่เป็นไร จากนี้พวกนางคงต้องข้องแวะกันอีกไม่น้อย อย่างไรก็ต้องค่อยๆ เริ่มเผชิญหน้ากันตั้งแต่ตอนนี้อยู่ดี

เมื่อมาถึงห้องหนังสือส่วนหน้าก็ยังไม่เห็นบิดา

หน้าประตูมีบ่าวชายอายุสิบห้าสิบหกปีอยู่สองคน กำลังนั่งตากแดดรับไออุ่นพลางคุยเล่นกันอยู่ใต้มุขระเบียง ครั้นเห็นเซวียอี๋เหนียงกับเสิ่นหยวนมาถึงพวกเขาก็รีบลุกขึ้นยืนมือแนบลำตัวพลางเอ่ยเรียก “เซวียอี๋เหนียง คุณหนูใหญ่”

เซวียอี๋เหนียงชิงเอ่ยปากถามก่อน “นายท่านกลับมาแล้วหรือยัง”

บ่าวชายที่สวมเสื้อนอกตัวยาวสีเขียวครามคนหนึ่งตอบว่า “นายท่านยังกลับมาไม่ถึงขอรับ”

เซวียอี๋เหนียงพยักหน้า ก่อนจะสั่งเขาว่า “ไปดูที่ประตูใหญ่ที หากนายท่านกลับมาแล้วก็รีบมาบอกให้ข้ากับคุณหนูใหญ่รู้”

บ่าวชายผู้นั้นรับคำเสร็จก็หมุนตัววิ่งออกไป

เซวียอี๋เหนียงจึงสั่งบ่าวชายอีกคนเปิดประตูห้องหนังสือให้ตนกับเสิ่นหยวนเข้าไป

ไฉ่เวยก้าวไปเลิกม่านขึ้น เสิ่นหยวนก้มศีรษะเดินเข้าไป จากนั้นเซวียอี๋เหนียงก็ตามหลังนางเข้ามา