LOVE
ทดลองอ่าน เจรจาต่อ-ตาย ตอน ราคะ บทที่ 7-บทที่ 9
หลังจากไปทิ้งจดหมายไว้ที่สถานสงเคราะห์แล้ว อิ๋วก็กลับมานอนพักที่โรงแรม เธอคิดถึงโอ่ง อยากรู้ว่าตอนนี้เขาหนีไปอยู่ที่ไหน ความทรงจำในอดีตหลั่งไหลเข้ามาให้ระลึกถึง…
เมื่อการแข่งขันชิงแชมป์มอเตอร์ไซค์บนทางหลวงในตอนเที่ยงคืนสิ้นสุดลง ผู้หญิงของฝ่ายที่แพ้ต้องไปกับผู้ชนะ เธอรู้ตัวดีว่าสายชลไม่ได้รักเธอมากนัก เขาพร้อมมีผู้หญิงคนใหม่เสมอ ดังนั้นเมื่อเขาแพ้ผู้ชายที่ชื่อโอ่ง เธอก็ต้องยอมไปกับผู้ชายคนนั้นแทน กฎของนักบิดบนถนนเป็นอย่างนี้มานานแล้ว และเธอก็ถลำเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของมัน
อิ๋วไม่ได้เข้ามาอยู่ในแก๊งดั่งราชินี ในทีแรกโอ่งไม่ได้สนใจไยดีเธอด้วยซ้ำ เธอถูกผู้หญิงคนอื่นในกลุ่มมองด้วยสายตาเหยียดหยาม แต่เธอก็ไม่มีที่ไปที่ดีกว่านี้ อย่างน้อยในแก๊งก็มีข้าวให้กิน มีที่ซุกหัวนอนเป็นบ้านเช่าราคาถูกซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนจ่ายค่าเช่าให้ ดูเหมือนพวกเขาจะมีรายได้จากการลักเล็กขโมยน้อยหรือรับจ้างทำเรื่องผิดกฎหมาย สมาชิกบางคนมีบ้านของตัวเอง พวกเขาจะไปๆ มาๆ แต่บางคนที่ไม่มีที่ไปก็มักจะขลุกอยู่ในบ้านเช่าทั้งวันทั้งคืนจนกว่าหัวหน้ากลุ่มจะบอกว่ามีงานให้ทำ
จนคืนหนึ่งตำรวจเริ่มกวาดล้างแก๊งมอเตอร์ไซค์ เธอซึ่งนั่งซ้อนท้ายรถของโอ่งต้องหนีหัวซุกหัวซุน และในคืนนั้นเขาก็รอดมาได้ด้วยความช่วยเหลือของเธอ เธอสามารถบอกเส้นทางหลบหนีตำรวจให้เขาได้ มันจึงกลายเป็นจุดสำคัญที่ทำให้คนทั้งสองได้ใกล้ชิดกัน พวกเขาคุยกันมากขึ้น ได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นและเล่าเรื่องในอดีตของตนมากขึ้น คนสองคนที่มีอดีตคล้ายกันมักต่อกันติดง่าย โอ่งกับอิ๋วก็เหมือนกัน
คืนนั้นเป็นคืนที่เธอจะจำไว้ไม่มีวันลืม เขาให้สัมผัสที่แตกต่างจากผู้ชายคนอื่น เขาไม่ละโมบเอาแต่ได้เหมือนเด็กชายวัยรุ่น แต่กลับทะนุถนอมเธอและบอกรักเธอ เขาบอกว่าชีวิตของพวกเราจะเปลี่ยนไป เขาจะพยายามทำให้มันดีขึ้น อิ๋วยอมเป็นของเขาโดยไม่มีข้อแม้ มันไม่ใช่การข่มขืนใจเหมือนประสบการณ์ทางเพศที่เธอเคยได้รับจากผู้ชายคนอื่น แต่มันคือความรู้สึกที่ถูกถ่ายทอดออกมาทางอารมณ์และการสัมผัสอันรัญจวน โอ่งทำให้เธอรู้สึกเป็นผู้หญิงเต็มหญิงเป็นครั้งแรก ทุกครั้งที่คนสองคนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันมันทำให้เธอคิดถึงความเป็นครอบครัว เขาเคยบอกเธอว่าอยากจะสร้างครอบครัวด้วยกัน และเธอทำให้เขารู้สึกอบอุ่นในหัวใจได้เช่นกัน เธอยอมแลกกับทุกอย่างที่มี ยอมแลกกับทุกสิ่งบนโลกใบนี้เพื่อให้ได้อยู่กับเขา เป็นของเขาชั่วนิรันดร์ หญิงสาวคิดได้แค่นั้น…
ตอนนี้ค่ำแล้ว ร่างกายของเธอต้องการอาหาร ร้านขายอาหารตามสั่งในเพิงหมาแหงนใกล้กับโรงแรมซอมซ่อนั้นมีโทรทัศน์เครื่องเล็กที่แม่ค้ามีไว้เป็นเพื่อนยามเหงาเปิดอยู่ ความจริงอิ๋วยังรู้สึกพะอืดพะอม แต่ดูเหมือนสิ่งมีชีวิตเล็กๆ คงไม่ยอมให้เธอปล่อยท้องให้ว่าง หญิงสาวจึงจำใจเดินออกมาจากที่พักเพื่อสั่งข้าวหมูทอดกินเป็นอาหารเย็น แต่กินไปได้สามสี่คำข่าวในโทรทัศน์ก็หยุดความเคลื่อนไหวทั้งหมดของเธอไว้ได้
“คนร้ายในคดีปล้นธนาคารได้เสียชีวิตลงแล้วทั้งคู่ คนแรกเสียชีวิตในที่เกิดเหตุจากการถูกวิสามัญฆาตกรรม ส่วนคนที่สองนั้นได้เสียชีวิตที่โรงพยาบาลเมื่อช่วงเช้าที่ผ่านมาค่ะ ติดตามการรายงานข่าวจากคุณ…”
คนฟังถึงกับช็อก เธอทิ้งช้อนในมือลงแล้วทำท่าว่าจะลุกขึ้นเดินออกไป เจ้าของร้านตะโกนดังลั่นเพราะกลัวถูกเบี้ยวค่าอาหาร อิ๋วจึงรีบควักแบงก์ห้าร้อยยื่นให้แล้วเดินจากไปทันที ระหว่างทางเห็นร้านหนังสือเล็กๆ ซึ่งยังไม่ปิด เธอจึงเดินเข้าไปอ่านหนังสือพิมพ์ที่ถูกแขวนไว้หลายฉบับ หนึ่งในข่าวพาดหัวของหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งพูดถึงโอ่ง สามีของเธอ
อิ๋วคว้าหนังสือพิมพ์หลายฉบับแล้วจ่ายเงิน เธอเดินเร็วๆ จนแทบวิ่งเพื่อไปให้ถึงห้องพักโดยเร็วที่สุด น้ำตายังไม่ไหล แต่มันถูกกักเก็บไว้ข้างในซึ่งขณะนี้เหมือนมีหลุมกว้างๆ หลุมหนึ่งซ่อนอยู่ มันไม่มีก้นบึ้ง มีเพียงความมืดและความเงียบซุกซ่อนตัวอยู่ในหลุมนั้น ความรู้สึกตอนนี้ไม่แตกต่างจากตอนที่เธอต้องออกมาใช้ชีวิตคนเดียวนอกสถานสงเคราะห์ ความรู้สึกนั้นกลับมาหาเธออีกครั้ง…
หญิงสาวพุ่งตัวเข้าไปในห้อง เธอทิ้งหนังสือพิมพ์หลายฉบับในมือแล้วตรงเข้าไปยังห้องน้ำ อาหารที่เพิ่งกินเข้าไปขย้อนออกมาเป็นระลอกจนกระเพาะว่างอีกครั้ง น้ำขมปร่าติดอยู่ที่ลำคอ น้ำตาไหลออกมาเป็นทาง เธอทั้งอาเจียน ทั้งร้องไห้อยู่หน้าอ่างล้างหน้าดูน่าเวทนา อิ๋วเปิดน้ำแล้วทำความสะอาดใบหน้าของตัวเองก่อนเดินกลับมาที่หน้าเตียงนอน หญิงสาวยังคงสะอื้น เธอพยายามกางหนังสือพิมพ์ทุกฉบับไว้บนพื้นเพื่อหาข่าวของสามีอ่าน
‘คนร้ายปล่อยตัวประกันก่อนถูกจับ’
‘ตำรวจให้เหตุผลว่าต้องยิงสวนเพราะคนร้ายยิงต่อสู้’
‘ปล่อยตัวประกันไว้ในทุ่งหญ้าแล้วหนีไปก่อนจะถูกจับในระหว่างการยิงต่อสู้ คนร้ายเสียชีวิตที่โรงพยาบาลในเวลาต่อมา’
เธอสามารถอ่านจับใจความในแต่ละหน้าของหนังสือพิมพ์ได้เท่านี้จริงๆ น้ำตาที่ไหลออกมาดังสายน้ำเป็นอุปสรรคในการมองเห็น อิ๋วร้องไห้โฮแล้วฟุบลงกับพื้น เธอสะอื้นเหมือนเด็กเล็กๆ อ้อมกอดที่เคยกอดเธอไว้ในตอนกลางคืนจะไม่มีอีกต่อไปแล้ว ผู้ชายที่เป็นทุกอย่างของชีวิตได้ทอดทิ้งเธอไปแล้วชั่วนิรันดร์
Comments
