ทดลองอ่าน เจ้าบ่าวขบวนสุดท้าย บทนำ-บทที่ 1

‘นางสาวกังสดาล ม่ายขันหมาก’

คือนามสกุลใหม่ที่เธอได้รับหลังจากงานแต่งงานล่มไม่เป็นท่า วันนั้นเธอแสร้งเป็นลมเพื่อหนีความวุ่นวาย ลืมตาขึ้นมาอีกทีก็อยู่ในห้องนอนของบ้านซึ่งเป็นทั้งร้านขายโจ๊กและบ้านที่ตนเติบโตมาตั้งแต่เล็ก

‘พอเจ้กั้งเป็นลม พี่อั๋นก็ถูกแม่นั่นลากออกจากงาน ไม่เห็นมาดูดำดูดีเจ้กั้งเลย แต่ก็ดีแล้วที่เจ้กั้งโดนเท’ การิน น้องชายคนสุดท้องเหน็บอดีตว่าที่พี่เขย แต่กลับถูกมารดาขึงตาใส่

‘กล้า!’

‘ก็มันจริงนี่ม้า พี่อั๋นโคตรเชี่ยเลย อะไรวะ ทำผู้หญิงท้องแล้วยังมาหลอกเจ้แต่งงาน ค่าเรือนหอเจ้ก็เป็นคนออก ค่าจัดงานเจ้ก็สำรองจ่ายไปก่อน นี่ยังดีที่ไม่ให้ออกค่าแหวนด้วย’

ยิ่งการินร่ายความเลวของอัสนีเท่าไร กังสดาลก็ยิ่งปวดแสบปวดร้อน เพราะสิ่งเหล่านั้นคือข้อด้อยที่เธอพยายามมองข้ามด้วยเห็นว่าเรากำลังจะสร้างครอบครัว อะไรยอมได้ก็ยอมไปก่อน

‘อย่าดุกล้ามันเลยม้า กล้ามันพูดถูก ไอ้อั๋นไม่เห็นมีอะไรดี ไม่รู้กั้งหลงได้ไง ดีอย่างเดียวคือดีแต่ปาก ประจบเอาใจเก่ง เรื่องอื่นไม่เห็นจะได้เรื่อง อาเพ้งเพื่อนเฮียยังดีกว่าตั้งเยอะ’

กิตติคุณช่วยหนุนอีกแรง แต่กังสดาลกลับลอบเบะปาก เพื่อนพี่ชายอายุสี่สิบกว่าแล้วแต่ยังไม่แต่งงาน ชอบคุยโวโอ้อวด ยกตนข่มท่าน ใครจะชอบลง

‘ตอนแรกก้องนึกว่าป๊าจะต่อว่ากั้งที่เสียรู้ไอ้อั๋น แต่นี่ไม่เห็นพูดอะไรเลย’

‘ก็ไม่แน่หรอกเฮีย เดี๋ยวเตี๋ยใหญ่กับอี๊เล็กเป่าหูอะไรหน่อย ป๊าก็เต้นตามแล้ว’

‘เตี๋ยแค่หวังดี แกก็คิดในแง่ร้ายไปไอ้กล้า’

‘เฮียก็พูดได้ดิ เตี๋ยกับอี๊ยกเฮียยังกะเทวดา แต่กล้ากับเจ้โดนจับผิดไม่เว้นแต่ละวัน’

เรื่องราวภายในครอบครัวสมควรแก้ไขกันภายในครอบครัว แต่เมื่อมี ‘เพื่อนบ้านมหาภัย’ อย่างเตี๋ยใหญ่กับอี๊เล็กคอยเสี้ยม อะไรที่เล็กก็ขยายใหญ่ อะไรที่ใหญ่อยู่แล้วก็ฟูฟ่องเว่อร์วังอลังการไปถึงดาวอังคารโน่น

เยาวภาหรือที่พวกเราเรียกว่าอี๊เล็กเป็นลูกพี่ลูกน้องฝั่งแม่ สามีของอี๊เล็กคือเตี๋ยใหญ่หรือวิกรมสนิทกับป๊ามาก เวลาเตี๋ยใหญ่และอี๊เล็กพูดอะไรป๊ามักคล้อยตามเสมอ เป็นเหตุให้กังสดาลมีปากเสียงกับป๊าบ่อยๆ เพราะทั้งคู่ไม่ชอบขี้หน้าและหาเรื่องจับผิดเหน็บแนมเธอเสมอ

เสียงเคาะประตูหน้าห้องน้ำดึงสติกังสดาลกลับมาอยู่กับปัจจุบัน เธอยืนมองถุงใต้ตาบวมเป่งจากการร้องไห้ ดวงหน้าอิดโรยทรุดโทรมเหมือนคนอมทุกข์

ที่จริงช่วงเวลานี้ควรเป็นช่วงฮันนีมูนของเธอกับอัสนี แต่เพราะงานแต่งงานพังครืน ทริปฮันนีมูนจึงล่มไม่เป็นท่า เธอเสียดายค่าโรงแรมและตั๋วเครื่องบินซึ่งสำรองจ่ายไปแล้วจึงตัดสินใจบินมาเกาหลีคนเดียว

ก่อนบินมาเกาหลีเมื่อคืนเธอยังไปทำงานที่โรงแรมตามปกติในฐานะดิวตี้เมเนเจอร์ซึ่งรับผิดชอบดูแลแผนกบริการส่วนหน้าเป็นรอบๆ โดยทำงานแบ่งเป็นสามรอบคือรอบเช้า รอบบ่าย และรอบดึก สลับหมุนเวียนกับดิวตี้เมเนเจอร์คนอื่นๆ หนึ่งในนั้นคืออัสนี

เธอเจอเขาครั้งแรกที่โรงเรียนสอนภาษาเมื่อหกปีก่อน ตอนนั้นเธอทำงานที่โรงแรมยมุนามาแล้วสองปี หลังจากคบหากันไม่นานดิวตี้เมเนเจอร์คนหนึ่งลาออก อัสนีจึงมาสมัครงานโดยมีเธอช่วยรับรองด้วยอีกแรง