ทดลองอ่าน เจ้าสาวสโลว์ไลฟ์ บทที่ 4

“เอ๋ยไม่แน่ใจว่าควรโกรธหมอปาลรึเปล่าค่ะ ใจหนึ่งก็อยากโกรธอยากต่อว่า แต่อีกใจก็ไม่โกรธดีกว่า โกรธคนมันต้องใช้พลังงานเยอะ ช่วงนี้เอ๋ยมีเรื่องให้คิดเยอะ เอ๋ยเลยไม่อยากเปลืองเซลล์สมอง มันเหนื่อยค่ะ”

เขาคลี่ยิ้มกับคำตอบตรงไปตรงมาสมกับเป็นหญิงสาวสโลว์ไลฟ์ผู้ไม่ถือสาหาความกับใคร

“แต่เอ๋ยก็ไม่ลืมง่ายๆ หรอกนะคะ เอ๋ยจำได้ทุกอย่าง เพียงแต่ไม่อยากพูดถึง”

“เธออาจไม่อยากได้ยินคำขอโทษอีก แต่ฉันก็ขอโทษจริงๆ”

อิศยาก้มมองมือตัวเองพลางโคลงศีรษะรับรู้

“เอาเป็นว่าเอ๋ยรับคำขอโทษแล้ว จากนี้หมอปาลไม่ต้องคิดมากหรอกค่ะ เอ๋ยรู้ว่าหมอปาลไม่ได้ตั้งใจให้เกิดเรื่องนี้ หมอปาลพยายามค้านพ่อแล้ว แต่พ่อไม่ยอมฟัง แล้วอีกอย่างหมอปาลเองก็เจ็บตัวไม่น้อย”

น้ำเสียงหวานใสแฝงความห่วงใยนั้นทำให้หัวใจของเขาวูบไหว ความรู้สึกห่วงใยปนหวงแหนเคลื่อนเข้าครอบงำความคิดจนผลักคำพูดที่นอนเนื่องอยู่ในใจหลุดออกมาจากเรียวปาก

“ให้ฉันช่วยนะเอ๋ย เรื่องนี้หนักหนาเกินกว่าเธอจะแก้ไขได้ ให้โอกาสฉันชดใช้ความผิดของตัวเองเถอะ”

ดวงตากลมแป๋วจับจ้องเขาไม่วางตา ทำให้หัวใจเขาเต้นโครมคราม ใบหน้าหล่อเหลาเห่อร้อน เธอคงไม่รู้ว่าเขาต้องใช้ความพยายามมากแค่ไหนที่จะควบคุมเสียงของตนเองไม่ให้สั่น

“หมอปาลไม่ได้ตั้งใจเสียหน่อย เอ๋ยไม่อยากให้หมอปาลเดือดร้อนกับหนี้ที่พ่อก่อไว้ เอ๋ยเป็นลูกก็ต้องชดใช้ ไม่ใช่ดึงคนอื่นเข้ามาเดือดร้อนด้วย”

“แต่ฉันเต็มใจช่วยเธอ”

“ทำไมถึงช่วยล่ะคะ มีคนลำบากกว่าเอ๋ยตั้งเยอะแยะ ทำไมต้องเป็นเอ๋ยด้วย”

“เพราะ…”

เป็นใครก็คงสงสัยสินะ เงินล้านไม่ได้หาง่ายๆ สักหน่อย แต่บังเอิญมันไม่เกินกำลังของปาลเท่านั้นเอง

“เพราะฉันทำให้เธอตกที่นั่งลำบาก ฉันถึงอยากชดใช้ให้เธอ เธอคิดเสียว่าฉันเป็นพี่ชายเธอก็ได้”

“แล้วเอ๋ยต้องแลกด้วยอะไรคะ”

คำถามแสนตรงไปตรงมาของอิศยาทำให้ปาลคลี่ยิ้มกว้าง ดวงตาคมกริบทอดมองเธออ้อยอิ่ง ริมฝีปากหยักสวยเปล่งเสียงอ่อนโยนออกมา

“แต่งงานกับฉันนะเอ๋ย”

“แต่งงานเนี่ยนะ!” ปาลพยักหน้า “หมอปาลอยากให้เอ๋ยคิดว่าหมอปาลเป็นพี่ชาย แล้วทำไมต้องจดทะเบียนสมรสด้วยล่ะคะ มันขัดๆ กันอยู่รึเปล่า เอ๋ยแต่งกับหมอปาล แล้วต่างอะไรกับเป็นเมียเสี่ยซ้งล่ะคะ”

นี่เขาต้องมานั่งเปรียบเทียบตัวเองกับคนแก่ตัณหากลับอย่างเสี่ยซ้งหรือไง เฮอะ!