ทดลองอ่าน เชิดรักมังกรซ่อนเงาหงส์ บทที่ 7-8

เจ้าฮ่องเต้น้อยผู้นี้ก็ช่างอุกอาจไร้ยางอายยิ่งนัก ถึงกับกล้าหมกมุ่นคิดเลยเถิดกับคนเรืองอำนาจอย่างเขาผู้นี้ได้ คราวก่อนที่อยู่บนเตียงอุ่นนั่น ไม่รู้ว่าในหัวของเจ้าปีศาจตัวน้อยนี่จินตนาการถึงเขาอย่างวาบหวามเพียงใด

รูปร่างหน้าตาของอีกฝ่ายก็ค่อนข้างหล่อเหลาหมดจด ไม่ว่าจะเป็นคิ้วหรือนัยน์ตาก็ชวนมองมากขึ้นเรื่อยๆ น่าเสียดายที่อีกฝ่ายมิใช่ดรุณีน้อยที่งดงามอรชรอ้อนแอ้น…ขณะที่กำลังคิดอย่างเพลิดเพลิน ฤทธิ์สุราก็พุ่งขึ้นมาอีก ความคิดเขาล่องลอยไปถึงไหนต่อไหนตลอดทาง

ครั้นเดินมาถึงตำหนักฉู่อวิ้น อวิ๋นเฟยก็รอต้อนรับอยู่ที่ประตูก่อนแล้ว ผมดำขลับราวกับหมึกของนางถูกเกล้าเป็นมวยสูง ปิ่นปักผมที่นางเลือกใช้ก็เรียบหรูงดงาม นางแต่งกายด้วยชุดสีแดงซึ่งขับผิวขาวผ่องราวกับหิมะได้เป็นอย่างดี พอนางเห็นเว่ยเหลิ่งเหยา ใบหน้าก็เผยความสะเทิ้นอายออกมาได้อย่างพอเหมาะพอควร ทำให้คนเห็นแล้วรู้สึกอยากทะนุถนอม

เมื่อก่อนเว่ยเหลิ่งเหยาชมชอบรูปโฉมที่สง่างามเช่นนี้ของซั่งอวิ๋นชูยิ่งนัก แต่ไม่ว่าอาหารเลิศรสจะอร่อยถูกปากเพียงใด พอถูกคนอื่นชิงตัดหน้ากินไปก่อนแล้ว ทั้งยังทิ้งไว้ข้ามคืนอีกต่างหาก อาหารนั่นก็ย่อมสูญเสียรสชาติไปอย่างเลี่ยงไม่ได้

อวิ๋นเฟยไม่รู้ว่าเว่ยเหลิ่งเหยาคิดอะไรอยู่ในใจ ตอนที่เกิดการยึดอำนาจในวังนั้นนางก็รู้สึกสับสนวุ่นวายใจอยู่พักหนึ่ง

นางยังจำตอนที่เว่ยเหลิ่งเหยากลับมาจากการเฝ้าประจำการที่ชายแดนได้ ภายในงานเลี้ยงรับรองที่จัดขึ้นในวังโดยฮ่องเต้พระองค์ก่อน นางกลายเป็นพระชายาคนโปรดของฮ่องเต้พระองค์ก่อนไปแล้ว ครั้นมองดูอดีตคนรักโค้งคำนับให้นางซึ่งนั่งอยู่เคียงข้างฮ่องเต้ก็พลันเกิดความรู้สึกหลากหลายประเดประดังขึ้นในใจ

เดิมทีคิดว่าดวงตาของเว่ยหลาง ชายหนุ่มคนรักต้องแสดงอารมณ์อะไรให้เห็นบ้างไม่มากก็น้อย แต่ไม่ว่าอึ้งงันก็ดีหรือตัดพ้อต่อว่าก็ช่าง นัยน์ตาหงส์คู่งามนั้นกลับสงบนิ่งไม่มีความรู้สึกใดเผยออกมาเลยสักนิด

ในช่วงเวลาหลายปีที่เว่ยเหลิ่งเหยาถูกฮ่องเต้พระองค์ก่อนลงโทษโดยให้ไปประจำการที่ชายแดน ทำให้ชายหนุ่มที่สง่างามเป็นทุนเดิมอยู่แล้วดูเป็นชายชาตรียิ่งขึ้นไปอีก ชั่วขณะที่นางเห็นเว่ยเหลิ่งเหยา ความรักที่นางเคยมีต่อบุรุษผู้นี้ก็ถาโถมเข้ามาในหัวใจอย่างสุดที่จะระงับได้ พร้อมกับลอบโมโหมารดาของนางในใจที่สายตาไม่กว้างไกลเสียเลย

นางเป็นบุตรสาวที่เกิดกับอนุของจวนสกุลซั่ง มารดาของนางเป็นอนุ อีกทั้งยังไร้บุตรชาย ดังนั้นการแต่งงานของนางจึงเชิดหน้าชูตามารดาได้เป็นอย่างดี

ในตอนแรกที่เว่ยหลางชายหนุ่มคนรักล่วงเกินผู้มีอำนาจจนถูกฮ่องเต้พระองค์ก่อนตำหนิติเตียนและลงโทษให้ไปประจำการที่ชายแดนนั้น ใช่ว่านางไม่มีความคิดติดตามเว่ยหลางไปร่วมทุกข์ร่วมสุขที่ชายแดนด้วยกันเสียเมื่อใด ทว่าจนใจที่มารดาของนางเอาความตายมาบีบบังคับ และด้วยชื่อเสียงของนางในฐานะ ‘สตรีมากความสามารถ’ จนได้รับความรักความเอาใจใส่จากฮ่องเต้พระองค์ก่อน ถึงแม้ชาติกำเนิดของนางจะเป็นบุตรสาวที่เกิดจากอนุ แต่ก็ได้รับเลือกให้เข้าวัง คงเป็นโชคชะตาฟ้าลิขิตถึงทำให้นางแคล้วคลาดกับคนรักไปเสียได้

จนกระทั่งเว่ยเหลิ่งเหยาก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งสูงอย่างพรวดพราด เรืองอำนาจกว่าผู้ใดในราชสำนัก จนในที่สุดได้ก่อการยึดอำนาจนั้น ความเกลียดชังของซั่งอวิ๋นชูที่มีต่อสายตาไม่กว้างไกลของมารดาก็ยิ่งสลักลึกอยู่ในใจจนยากจะลืมเลือน

อย่างไรก็ตามสนมชายาคนอื่นๆ ต่างทยอยถูกต้อนเข้าไปในตำหนักเย็นทีละคน ส่วนนางกลับอยู่ตามลำพังในตำหนักฉู่อวิ้น เสื้อผ้าและอาหารการกินดูเหมือนว่าจะดีกว่าเดิมด้วยซ้ำ ถึงแม้จะเป็นเพราะเห็นแก่หน้าของพี่ชายนาง แต่ก็มองออกได้ว่าเว่ยหลางไม่ถึงกับไร้เยื่อใยต่อนางเสียทีเดียว

จนถึงบัดนี้จวนท่านราชครูยังไม่มีภรรยาเอกเลย นี่แสดงว่าเว่ยหลางยังคงอาลัยอาวรณ์นางอยู่ใช่หรือไม่

ในที่สุดตอนนี้เว่ยหลางก็เต็มใจมาพบนาง ซึ่งก็เพียงพอจะแสดงให้เห็นว่าความโกรธที่หลงเหลือในใจของเขาได้จางหายไปแล้ว ได้แต่หวังว่าจะสามารถสานต่อความสัมพันธ์กับเขาใหม่อีกครั้ง ต่อให้ต้องกลายเป็นอนุของเขาก็ไม่มีสิ่งใดต้องเสียใจ