ทดลองอ่าน เหมียว เหมียว เหมียว แมวน้อยอลเวง บทที่ 8-9

(หนึ่งร้อยปี ครั้งที่สอง)

ปีศาจที่มาหาข้าเพื่อท้าต่อสู้นับวันยิ่งน้อยลง ปีศาจที่มาหาข้าเพื่อขอแต่งงานมีแต่ยิ่งน้อยลงยิ่งกว่า

วันเวลาเริ่มเปลี่ยนเป็นน่าเบื่อ ครั้นแล้วข้าก็ข่มเหงสัตว์บนภูเขาเล่นทุกวัน เป็นเหตุให้สัตว์ทั้งภูเขาพอเห็นข้าก็กลับหลังหันวิ่งหนี

อิ๋นจื่อตำหนิข้าอย่างจริงจัง บอกทำเช่นนี้ไม่ดี ถึงตอนนั้นสัตว์ทั้งหมดบนภูเขาจะหวาดกลัวหนีไปหมด ใครจะมาทำงานให้ข้า ใครจะมาเออออคล้อยตามข้า ใครจะมาจับปลาให้ข้ากิน

เขาพูดถึงเหตุผลต่างๆ มากมาย ข้าฟังไม่ค่อยเข้าใจ สุดท้ายเขาที่โมโหแทบคลุ้มคลั่งก็ยื่นคำขาดกับข้า “ถ้าท่านยังทำเช่นนี้ต่อไปอีก! ข้าก็จะไม่ทำปลาให้ท่านกินอีกแล้ว!”

ประโยคนี้ข้าฟังเข้าใจ ได้แต่ลู่ใบหูลงหน้าม่อยคอตก สาบานต่อฟ้าว่าจะไม่รังแกสัตว์บนภูเขาอีก จะรังแกก็ออกไปรังแกนอกภูเขา

วันเวลาต่อจากนั้น เพื่อจะไม่ให้ข้าเบื่อหน่าย อิ๋นจื่อจึงเริ่มให้ข้าศึกษาวิชาความรู้ อะไรนะ แรกเริ่มเดิมทีแมวเกิดมามีจิตใจดีงาม…ต่อจากนั้น…เอ้อ…ต่อจากนั้นข้าทำอย่างไรก็จำไม่ได้…

เวลาเขาสอนมีข้อดีเพียงอย่างเดียวนั่นก็คือ เสียงของเขามีผลต่อการกล่อมให้หลับอย่างมาก ไม่ว่าปีศาจหรือสัตว์ตัวใด ขอเพียงฟังไปสักชั่วเวลาครึ่งก้านธูป* ก็จะเข้าสู่ดินแดนแห่งความฝันทันที เรื่องนี้ทำให้ต่อมาในภายหลังเมื่อใดที่ข้านอนไม่หลับก็จะขอให้เขามาสอนวิชา

อิ๋นจื่อหงุดหงิดรำคาญและนึกเสียใจเป็นที่สุด บ่อยครั้งพอเห็นข้ามาก็จะหลบเข้าไปอยู่ในห้องลับเล็กๆ ของตนเพื่อชื่นชมเพชรพลอย ชื่นชมไปชื่นชมมา แต่ไม่ยอมออกมาชื่นชมข้าเสียที

ดังนั้นข้าจึงเริ่มคิด เพชรพลอยอาจจะเล่นสนุกอะไรได้ ตอนข้าแสดงท่าทีว่าสนใจ อิ๋นจื่อเป็นตายก็ไม่ยอมให้ข้าเข้าไปในห้องลับ แต่เขาไม่ยินยอม ไม่ได้หมายความว่าข้าจะแอบเข้าไปไม่ได้สักหน่อย…

กุญแจประตูถูกทำลายได้อย่างง่ายดาย ในนั้นเต็มไปด้วยทองคำเงินเพชรนิลจินดา เพชรพลอยสีต่างๆ ส่งประกายระยิบระยับชวนมองยิ่ง แต่ไม่สนุกแม้แต่น้อย

ข้าหยิบเพชรขนาดดวงตามังกรมาหลายเม็ด ดีดเล่นอยู่ที่พื้นเป็นนานสองนาน ทำอย่างไรก็หาความสนุกจากสิ่งเหล่านี้ไม่ได้ และก็คิดไม่ออกว่าอิ๋นจื่อชอบพวกมันตรงที่ใด

บางทีอาจจะมีรสชาติดีมาก

ในสมองมีความคิดประหลาดผุดขึ้น ข้าจึงหยิบพลอยสีแดงที่สวยที่สุดเม็ดหนึ่งใส่ปากทันที เลียไปเลียมาแล้วกัดลงไปอย่างแรงโดยไม่ลังเล

พลอยแตกแล้ว ผลึกสีแดงแวววาวแตกกระจายเต็มพื้น สะท้อนเข้าไปในตาของอิ๋นจื่อที่เพิ่งเข้าประตูมา