ทดลองอ่าน แสนชัง นิรันดร์รัก บทที่ 7-บทที่ 8 – หน้า 8 – Jamsai
Connect with us

Jamsai

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน แสนชัง นิรันดร์รัก บทที่ 7-บทที่ 8

บทที่ 8

ซีเอ๋อร์เป็นบุตรชายของนาง

มู่ฝูหลันสบตากับบุรุษที่ก้มหน้ามองตนอยู่ข้างเตียงโดยไม่ขยับกาย

เซี่ยฉางเกิงจ้องตากับนาง

ดวงตาว่างเปล่าที่แฝงรอยปวดร้าวซึ่งเกิดจากฝันร้ายอยู่หลายส่วนคู่นั้นของหญิงสาวค่อยๆ กระจ่างใสขึ้นทีละน้อย

สุดท้ายคลับคล้ายจะจดจำได้แล้วว่าตนเองเป็นใคร แต่นางกลับไม่เอื้อนเอ่ยวาจาสักคำ แค่เหยียดกายออกช้าๆ พลิกกายหันหน้าเข้าด้านในแล้วปิดตาลงตามเดิมเหมือนหลับไปอีกครั้ง

เมื่อครู่นี้ตอนที่เข้าห้องมา เขาได้ยินเสียงครางงึมงำของนางจากบนเตียง เสียงนั้นฟังดูแล้วเปี่ยมไปด้วยความทุกข์ระทมชอกช้ำที่สะกดเก็บไว้จนเหมือนกับเสียงสะอื้นไห้

เขาก็เลยเดินเข้าไป เห็นนางตกอยู่ในห้วงฝันร้าย มุ่นคิ้วแน่น เหงื่อโซมหน้า แพขนตาสั่นระริกไม่หยุด สองแขนกอดอกไว้ ตัวงอก่องอขิงแลดูเจ็บปวดทรมานอย่างสุดแสน

แม้รู้ว่านางรังเกียจตนเอง แต่เห็นนางในสภาพนี้แล้ว ชายหนุ่มก็บังเกิดความสงสารขึ้นวูบหนึ่ง เปล่งเสียงเรียกและตบแก้มเบาๆ เพื่อปลุกนางให้ตื่น ไม่คิดว่าก่อนนางลืมตาขึ้นจะเรียกชื่อคนคนหนึ่งอย่างนั้นฉับพลัน

เซี่ยฉางเกิงจ้องมองแผ่นหลังของมู่ฝูหลันซึ่งหันมาทางเขานิ่งเงียบไม่พูดจา สีหน้าค่อยๆ เย็นชาขึ้น

เขาไม่ได้ถามซักไซ้ต่อ เพียงยืดตัวขึ้นหันหลังเดินออกจากห้อง

ชายหนุ่มไปอยู่ที่ห้องหนังสือ จนกลางดึกถึงกลับมา เขาปิดประตูแล้วหยิบผ้าปูที่นอนผืนหนึ่งจากในตู้มาปูบนตั่งที่ตั้งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเตียง

ตั่งตัวนั้นเป็นตั่งนั่งเลยมีขนาดยาวไม่พอ แต่พอจะนอนแก้ขัดได้

เขาเอนกายลง

ตลอดราตรีไร้วาจาใด

 

สองสามวันต่อมาหลิวไทเฮาเรียกตัวมู่ฝูหลันเข้าวังไปอยู่เป็นเพื่อนบ่อยๆ และเมื่อบรรดาเหล่าฮูหยินของขุนนางเมืองหลวงล่วงรู้ข่าวว่ามู่ซื่อธิดาของฉางซาอ๋องผู้ล่วงลับภรรยาของเซี่ยฉางเกิงมาถึงเมืองหลวงก็ทยอยกันมาเยี่ยมเยียนถึงที่จวนไม่ขาดสาย

ยามกลางวันมู่ฝูหลันต้องวุ่นวายกับการรับหน้าผู้คนมากหน้าหลายตา ยามราตรีอยู่ห้องเดียวกับเซี่ยฉางเกิง ทว่าคนหนึ่งนอนเตียงคนหนึ่งนอนตั่ง ส่วนเขาก็ออกเช้ากลับค่ำ นับได้ว่าอยู่ร่วมกันได้อย่างปรองดองเป็นการชั่วคราว

อีกไม่กี่วันจะถึงวันที่แปดเดือนสิบสองแล้ว

หลายปีนี้หลิวไทเฮาเริ่มฝักใฝ่ในพุทธะ ไม่เพียงทำบุญกุศลไปทั่วทุกหนแห่ง ยังประกอบพิธีกรรมต่างๆ ในตำหนักที่ประทับ ทุกปีเมื่อถึงวันคล้ายวันประสูติของพระพุทธองค์ในเดือนสี่กับวันที่แปดเดือนสิบสอง จะต้องออกจากวังไปสวดมนต์ไหว้พระที่พระอารามหลวงวัดฮู่กั๋วด้วยตนเอง

วันนี้คือวันที่หลิวไทเฮาจะไปที่นั่น

Comments

comments

No tags for this post.
Continue Reading

More in ทดลองอ่าน

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน หอมเกศา บทที่ 84.1-84.2

    By

    บทที่ 84.1 ชายาเป่ยเจิ้นอ๋องมองชุดรัดเอวแขนหลวมทำจากผ้าพลิ้วกรุยกรายลายปักซูซิ่ว บนร่างองค์หญิงอวี๋หยางอีกครา ดูคล้ายกับแบบที่ซูลั่วอวิ๋นสวม...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน หอมเกศา บทที่ 83.1-83.2

    By

    บทที่ 83.1 หานเหยาได้ยินน้องชายพูดขึ้นมา นางก็เอ่ยอย่างลิงโลด “ดี! พี่สะใภ้ ท่านไม่ต้องกลับไปที่หมู่บ้านเฟิ่งเหว่ยแล้ว ที่นั่นวุ่นวายเหลือเก...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน หอมเกศา บทที่ 82.1-82.2

    By

    บทที่ 82.1 ที่แท้จ้าวกุยเป่ยคิดว่าให้สัญญากับหานเหยาไว้ว่าจะมารับลูกอมก็จำเป็นต้องรักษาคำพูดหรือไร หานหลินเฟิงคร้านจะแยแสบุรุษหัวทึบผู้นี้ เ...

  • คืนลมพัดต้องเหมยงาม

    ทดลองอ่าน คืนลมพัดต้องเหมยงาม บทที่ 5-6

    By

    บทที่ 5 ราตรีวุ่น แววตาเสิ่นเฉียนมืดทะมึน กัดริมฝีปาก ปลายคางเกร็งแน่นเผยความแข็งกร้าวอยู่ในที “ที่แท้ถูกเด็ดปีกหมดสิ้นแล้วเนรเทศมาให้ข้านี่...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน หอมเกศา บทที่ 81.1-81.2

    By

    บทที่ 81.1 ฉิวเจิ้นเพ่งตามองดูแล้วก็พบว่าไม่เพียงกำแพงของค่ายเสบียงมีการต่อเติมให้สูงขึ้น ยังขุดคูลึกรอบตัวกำแพงทั้งด้านนอกด้านในเพิ่มอีกสอง...

  • คืนลมพัดต้องเหมยงาม

    ทดลองอ่าน คืนลมพัดต้องเหมยงาม บทที่ 3-4

    By

    บทที่ 3 หงหลวนแต่งงาน ลมราตรีพัดกรู แสงจันทร์สาดส่อง ภายในหอตั้นเสวี่ยของจวนสกุลเซี่ยเวลานี้ เซี่ยจิ่นสองมือไพล่หลัง ฟังน้องชายตัวน้อยเซี่ยซ...

  • คืนลมพัดต้องเหมยงาม

    ทดลองอ่าน คืนลมพัดต้องเหมยงาม บทที่ 1-2

    By

    บทที่ 1 ลมตะวันตกพัดมา สุริยันจมลับประจิม แสงสายัณห์สาดส่องขอบฟ้า เสิ่นเฉียนเปลี่ยนม้าไปตัวหนึ่งแล้วในจุดพักม้า เช่นนี้จึงเร่งมาถึงนอกเมืองห...

บทความยอดนิยม

everY

ทดลองอ่าน เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 Chapter 2.1-2.2 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 ผู้เขียน : MINTRAN แปลโดย : ทันบี ผลงานเรื่อง : 배타적 연애 금지구역 ถือเป็นลิขสิทธิ์...

community.jamsai.com