ทดลองอ่าน โจรหญิงอย่ามาเย้า บทที่ 5-บทที่ 6

ด้านหน้าประตูจวนสกุลกวน พอคนเฝ้าประตูเห็นรถม้าสกุลฉู่เข้าก็รีบเปิดประตูเดินขึ้นหน้าไปต้อนรับ

“รบกวนเข้าไปแจ้งที ข้ามาหาแม่นางกวน อยากเชิญนางออกไปเที่ยวเล่น” ฉู่เหิงจือเอ่ย

เขารู้ว่ากวนอวิ๋นซีถูกกักบริเวณ แต่ขอเพียงเขามาเอ่ยปากเชิญนางออกไปคนในสกุลกวนจะต้องปล่อยตัวนางแน่ เพราะคนสกุลกวนคาดหวังที่จะเกี่ยวดองกับสกุลฉู่ จะต้องไม่ปฏิเสธการเชื้อเชิญของเขา

ใครจะไปคิดว่าหลังจากที่คนเฝ้าประตูเข้าไปแจ้ง เพียงชั่วประเดี๋ยวก็กลับมารายงาน

“คุณชายฉู่ ต้องขออภัยด้วยขอรับ วันนี้คุณหนูไม่ค่อยสบาย ออกไปข้างนอกไม่ได้ วันหลังคุณชายค่อยมาใหม่นะขอรับ”

ครั้นฉู่เหิงจือได้ฟังก็ตะลึง พยักหน้ายิ้มๆ “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ข้าค่อยมาเยี่ยมใหม่วันหลังแล้วกัน”

หลังจากกล่าวลาคนเฝ้าประตู ฉู่เหิงจือก็ขึ้นรถม้า พอรถม้าออกไปแล้วเขาจึงออกคำสั่งไปยังด้านนอก

“ฉู่ซั่น”

ฉู่ซั่นเป็นบ่าวคนสนิทของเขา ครั้นได้ยินคุณชายเรียกก็เดินขึ้นหน้ามาทันที

“ขอรับคุณชาย?”

“ไปสืบมาว่าเกิดอะไรขึ้น”

“ขอรับ”

ฉู่ซั่นรับคำสั่งไปแล้วก็หายตัววับ ไม่ถึงหนึ่งถ้วยชาก็กลับมารายงาน

“คุณชาย แม่นางกวนหายตัวไปขอรับ จวนสกุลกวนกำลังอลหม่านไปด้วยเรื่องนี้”

ครั้นฉู่เหิงจือได้ยินก็ตะลึงโดยพลัน ก่อนจะเม้มริมฝีปากยิ้ม

ใช่สินะ ด้วยนิสัยอย่างนาง การกักบริเวณจะขังนางไว้ได้อย่างไร นางจะยอมอยู่แต่ในห้องนอนอย่างว่าง่ายหรือ

“ไปที่ประตูเมือง!”

ฉู่เหิงจือออกคำสั่ง รถม้ากลับลำทันที มุ่งหน้าไปสู่ถนนใหญ่เพื่อไปยังประตูเมืองอย่างรวดเร็ว

(ติดตามต่อได้ในฉบับเต็มเดือน มีนาคม 65)