ทดลองอ่าน โอบทะเลไว้ด้วยไอรัก บทที่ 2-บทที่ 3

– บทที่ 3 –

เรือลำเล็กวิ่งตัดคลื่นที่ค่อนข้างแรงกว่าทุกวัน เลยกระชังเล็กของศูนย์ฯ ไปยังกระชังใหญ่ของฟาร์มเอกชนโดยเร็ว เรือจอดนิ่งสนิท ร่างบางของหญิงสาวสองคนกับร่างท้วมของอีกหนึ่งหนุ่มกระโดดขึ้นจากเรือ ก่อนที่เรือลำนั้นจะแล่นวกกลับไปทางเดิม

“มาแล้วหรือวะไอ้ลิน”

เสียงเมฆร้องทักพร้อมรอยยิ้ม หลังจากทุกคนยกมือไหว้ทำความเคารพผู้อาวุโสกว่าเรียบร้อยแล้ว

“ไอ้ลินทำไมใจร้อนจังวะ อยากทำงานที่ฟาร์มมุกมากหรือไง ถึงกับต้องก่อเรื่องขนาดนั้น”

เมฆแซวรุ่นน้อง นลินหันมาแยกเขี้ยวใส่ ไม่อยากจะเถียงอะไรให้มากความอีก เพราะเภตรายืนมองยิ้มๆ อยู่ไม่ไกล

“จะให้พวกตาทำอะไรคะพี่ บอกได้เลยนะ”

ปาลิตาถาม นลินพยักหน้ารับหนักแน่น

“สั่งได้เลยพี่ แรงงานมารออยู่แล้ว”

“อืม ให้ทำอะไรดีน้า…” เภตราแกล้งทำหน้าคิด

“แต่พี่ว่างานบนกระชังมันเต็มหมดแล้วนะ สงสัยต้องส่งกลับไปที่ศูนย์ฯ ซะละมั้ง”

“โห พี่ใจดี อย่าส่งลินกลับเลยนะพี่ จะให้ลินทำอะไรบอกเลยค่ะ ขอให้บอก ให้ดำน้ำขัดกระชังก็ได้ นลินคนนี้ทำได้”

นลินรีบเสนอตัว ถ้าให้กลับไปที่ศูนย์ฯ ตอนนี้ มีหวังได้ถูกเพื่อนๆ หัวเราะเยาะแน่ เภตรามองสีหน้ากระตือรือร้นของสาวน้อยแล้วหัวเราะอย่างขบขัน

“แต่พี่พูดจริงๆ นะ งานบนกระชังนี่ก็เต็มแล้วล่ะ อีกอย่างที่พักก็ไม่มี”

เขาพูดไปก็กลั้นหัวเราะไปด้วย เมื่อหนุ่มสาวสามคนชักหน้าเสีย

“เอาเป็นว่าวันนี้จะมีเรือกลับขึ้นเกาะ แล้วเรือมันก็มีที่ว่างพอสำหรับแรงงานสามคนซะด้วย ว่าไงพวกเรา อยากจะไปมั้ย”

“ไปครับ”

“ไปค่ะ”

ทั้งสามคนประสานเสียงตอบอย่างพร้อมเพรียง เภตรายิ้มกว้างอย่างพอใจ

เรือเร็ววิ่งกระแทกคลื่นตัดตรงไปยังเกาะเล็กๆ เบื้องหน้า คนขับเรือเหลือบมองนิสิตหนุ่มสาวสามคนที่นั่งหาที่ยึดเกาะมั่นอย่างอดขำไม่ได้ เพราะทุกครั้งที่เรือเร็ววิ่งตัดคลื่น คนนั้นก็กระดอนไปชนคนนี้ คนนี้ก็กระเด็นไปชนคนนั้นอย่างน่าขำ ผิดกับเภตราที่นั่งขัดสมาธินิ่งอยู่ที่หัวเรือ ตามองตรงไปเบื้องหน้า ไม่สนใจแรงกระแทกของเรือเลย เภตราหันมองคนงานใหม่ทั้งสามด้วยรอยยิ้ม

“เกาะดีๆ เน้อ ถ้าตกไปไม่วนเรือกลับมารับหรอกนะ”

เขาตะโกนแข่งเสียงเรือเสียงคลื่นบอก วรัทพยายามอย่างยิ่งที่จะทำตัวโตๆ ของตัวเองให้อยู่นิ่งโดยการเกาะเหล็กขอบเรือไว้มั่น นลินเองก็เหมือนกัน หากยังไม่วายจะเอ่ยปากต่อคำ

“ไส้จะไหลออกจากปากอยู่แล้วพี่ ขับเรืออย่างนี้แกล้งกันหรือเปล่านี่”

เภตราระเบิดเสียงหัวเราะลั่น

“หาความลุงบินนะนั่นสปีดโบ้ทมันก็งี้ล่ะน้อง จะให้วิ่งเรียบเหมือนเรือสำราญหรือไง”

วรัทพยักหน้ารับอย่างเห็นด้วย แต่ไม่ยอมอ้าปากสนับสนุนเพราะกลัวจะเสียสมดุล