ทดลองอ่าน โอบทะเลไว้ด้วยไอรัก บทที่ 4-บทที่ 5

“เป็นอะไร นายหัวเดินอารมณ์ดีมาเชียว”

เสียงเภตราทักมาจากระเบียงหน้าบ้าน นภนต์ชะงักเท้าที่จะก้าวเข้าบ้านแล้วเปลี่ยนทิศเดินไปหาเพื่อนแทน

“นั่งทำอะไรนายเภ”

“นั่งมองจันทร์”

เภตราบอก เงยมองจันทร์เต็มดวงสีสดที่ลอยกระจ่างอยู่บนฟากฟ้า นภนต์หัวเราะเบาๆ

“อารมณ์โรแมนติก”

“ก็ต้องมีบ้างล่ะน่า ว่าแต่นายเหอะ วันนี้นึกยังไง เด็ดดอกแก้วมาถือไว้”

นภนต์ยกดอกแก้วในมือขึ้นแตะจมูกอย่างลืมตัว กลิ่นหอมจัดยังติดจมูกอยู่

“ก็หอมดี”

“ก็โรแมนติกเหมือนกันล่ะวะ แล้วก็…”

เขาหันไปคว้ากระดาษโน้ตที่วางข้างตัวขึ้นมา

“คาดว่าอาทิตย์หน้าน่าจะโรแมนติกมากกว่านี้”

นภนต์มองหน้าเพื่อนอย่างไม่เข้าใจ เภตราส่งกระดาษแผ่นนั้นมาให้

“เมื่อตอนหัวค่ำคุณซาฮาร่าของนาย…”

“เขาชื่อซาร่า แล้วก็ไม่ใช่ของเรา”

เภตรายักไหล่

“ก็นั่นล่ะ เขาโทรมาหานาย แต่ดันเจอเราแทน สงสัยจะอารมณ์เสียไปเลย”

เภตราเล่า นภนต์ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา ด้วยเพราะรู้จักเพื่อนดี เภตราไม่ค่อยชอบสรารินเท่าไหร่นัก หากมีโอกาสจะต้องพูดจากวนอารมณ์หญิงสาวคนนั้นทุกที

“ซาร่าจะมาอาทิตย์หน้าหรือ”

เขาเอ่ยขึ้นมาหลังจากอ่านโน้ตเรียบร้อยแล้ว

“ก็งั้นมั้ง”

“ปกติซาร่าไม่ค่อยชอบนั่งเรือนานๆ”

เขาปรารภกับเพื่อน เภตราทำหน้าหมั่นไส้

“ก็นายไม่ได้ไปกรุงเทพฯ นานแล้วนี่ สงสัยจะทนคิดถึงไม่ไหว”

นภนต์ลอบถอนหายใจ ก่อนจะยิ้มรับหน้าชื่น

“อืม สงสัยจะทนคิดถึงไม่ไหวจริงๆ เลยต้องลงทุนมาหาถึงที่นี่ เดี๋ยวเราไปบอกให้คุณแม่บ้านจัดห้องให้ดีกว่า”

“เราบอกให้แล้ว”

เภตราบอกโดยไม่สบตาเพื่อน ก่อนจะลุกยืน

“จะไปนอนแล้วหรือ”

“ดึกแล้ว ง่วงแล้วด้วย”

เขาบอกง่ายๆ แล้วเดินหายเข้าไปในตัวบ้าน ทิ้งให้นภนต์ยืนชมจันทร์อยู่คนเดียว