ทดลองอ่าน ใกล้เกินรัก ชุด สุดท้ายก็เธอ บทนำ-บทที่ 1

พิรุณรักษ์คว้าน้ำมาดื่มแก้กระหาย เพราะคิดถึงเรื่องนี้ทีไรลำคอของเธอก็แห้งผากเหมือนชีวิตอันแห้งแล้งของเธอไม่มีผิด

“ใช่! เพราะถึงยังไง ฉันก็ต้องมีแฟนอยู่แล้ว”

“ชาตินี้หรือเปล่า”

“ไอ้แหวน!”

“ขอโทษๆ ก็มันอดไม่ได้อะ ปากไวไปหน่อย” ฐิติวรดายิ้มแห้งก่อนจะชวนเปลี่ยนเรื่องแบบไม่ยอมวกกลับมาเรื่องนี้อีกเลย

ทว่าบทสนทนาสั้นๆ ในวันนี้กลับทำเอาพิรุณรักษ์เสียสมาธิไปเลยทั้งวัน ต่อให้เธอทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร แต่ภายในใจนั้นไม่ใช่เลย

อันที่จริงเธอไม่ควรต้องมากังวลเรื่องการมีหรือไม่มีคู่ชีวิต ในเมื่อยังมีผู้หญิงอีกมากมายบนโลกนี้เลือกที่จะครองโสดไปจนตาย ดังคำกล่าวที่ว่า

‘แม้นแผ่นดินสิ้นชายที่พึงเชย อย่ามีคู่เสียเลยจะดีกว่า’

ใช่! คำกล่าวนั้นเป็นจริงและจะเป็นอมตะนิรันดร์กาล แต่สำหรับพิรุณรักษ์แล้วแผ่นดินนี้ยังมีชายอีกหลายคนที่พึงเชยและเหมาะสมที่จะได้มาเป็นสามี มาตรฐานคู่ชีวิตของเธอไม่ได้สูงลิ่วเหมือนใครๆ จนหาคนดีทัดเทียมกันไม่ได้ เธอไม่ใช่คนเลือกมากขนาดนั้น แต่ที่ยังไม่มีใครนั่นก็เป็นเพราะว่า…กามเทพยังจัดสรรลำดับการช่วยเหลือมาไม่ถึงเธอเท่านั้นเอง

คิดแล้วเศร้าอย่างไรไม่ทราบ

ขณะที่พิรุณรักษ์กำลังตกอยู่ในสภาวะเศร้าซึมอยู่นั้น สายเรียกเข้าจากมารดาก็ทำให้เธอต้องทิ้งความคิดนี้ไว้ก่อน

“ค่ะแม่”

“ยายหนิงคลอดลูกแล้วนะ หน้าตาน่าเอ็นดูเชียวแหละ ตัวอ้วนปุ๊กเลย”

พิรุณรักษ์เม้มปาก ทั้งที่ความเป็นจริงเธอควรจะยินดีกับการมีสมาชิกคนใหม่ในครอบครัว แต่มันก็อดสะเทือนใจไม่ได้ สโรชาเป็นบุตรสาวของน้าอรซึ่งเป็นน้องสาวของแม่ ลำดับญาติกันแล้วสโรชาก็มีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอ อีกฝ่ายอายุน้อยกว่าเธอหกปี แต่สาวเจ้ากลับแต่งงานมีลูกนำไปก่อนแล้ว

“ฝากรับขวัญหลานด้วยนะคะแม่” เธอกรอกเสียงกลับไปโดยไร้ซึ่งความยินดี

“ฝากแต่ปาก ไหนล่ะเงินน่ะแม่คุณ” นัศลียาถามกลับ

“สิ้นเดือนเหมือนสิ้นใจ แปะไว้ก่อนได้มั้ยแม่ นี่ค่าโทรศัพท์ยังไม่ได้จ่ายเลย”

“ลูกคนนี้นี่! เมื่อไหร่จะโตสักที ยายหนิงเด็กกว่าตั้งเยอะเป็นแม่คนได้แล้ว ลูกสาวฉันยังบ่นเรื่องเงินไม่พอใช้อยู่เลย แม่กับพ่อบอกแล้วไงว่าวัยแบบเราน่ะต้องมีคู่คิดจะได้ช่วยดูแลกัน เกิดอะไรขึ้นมาพ่อแม่จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง”

“ทราบแล้วค่ะแม่ หนูก็มองๆ อยู่ แต่ว่ามันยังไม่มีใครเข้ามา”

“มาตรฐานสูงเกินไปหรือเปล่า ไม่ก็หัดออกไปเที่ยวบ้าง ทำงานเสร็จกลับบ้านจะไปเจอใครที่ไหน แต่งเนื้อแต่งตัวให้มันสวยๆ ไม่ต้องมิดชิดปิดคอถึงตาตุ่ม เฮ้อ! หนักใจจริงๆ เลยลูกฉัน ชาตินี้จะหาผัวได้มั้ย เรื่องแค่นี้ก็ต้องให้สอน”

คำสอนของมารดาทำเอาพิรุณรักษ์ทำหน้าปูเลี่ยน เธอก้มมองชุดของตัวเองแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวกับกระโปรงดำสนิทปิดถึงเข่า

แต่เรื่องอะไรจะยอมให้มารดามาดูถูกว่าเธอ ‘หาผัวไม่ได้’ หญิงสาวเชิดหน้าขึ้นแล้วพูดใส่โทรศัพท์ด้วยความมั่นใจเกินร้อย