ทดลองอ่าน ใกล้เกินรัก ชุด สุดท้ายก็เธอ บทที่ 2

“แกไม่ต้องควบคุมอาหารแล้วเหรอ กินอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าได้ยังไง”

พิรุณรักษ์มองนักฟุตบอลอาชีพที่กินเนื้อย่างเข้าไปสองถาดแล้วอดเป็นห่วงแทนไม่ได้

หลังจากตกลงกันแค่สองสามคำทั้งคู่ก็ตัดสินใจมาร้านอาหารปิ้งย่าง ร้านนี้เป็นร้านสัญชาติเกาหลี เนื้อเกรดพรีเมี่ยม และที่สำคัญ…มีเหล้าบ๊วยบริการด้วย

“ไม่เป็นไร ฉันไม่อ้วนง่ายขนาดนั้นหรอกน่า” พุฒบอกแล้วคีบเนื้อย่างกินอีกหนึ่งคำใหญ่

“แล้วเหล้าบ๊วยนี่อะ กินได้เหรอ”

พุฒยังไม่ได้เล่าเรื่องที่ตัวเองไม่ได้ต่อสัญญากับสโมสรให้อีกฝ่ายฟัง อนาคตในวงการฟุตบอลของเขาจะเป็นอย่างไรตัวเขาเองก็ยังไม่แน่ใจเลยด้วยซ้ำ

บางทีอาจจะไม่ได้เตะอีกแล้ว…ฉะนั้นดื่มเหล้าบ๊วยให้กับอิสรภาพที่โหยหามาอย่างยาวนานเสียหน่อยถือเป็นการฉลองก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร

“ฉันเนี่ยนะ ต่อให้เอาเหล้าขาวมาทั้งลังก็ยังลงสนามได้สบาย”

“เว่อร์มากกก” พิรุณรักษ์ลากเสียงยาว

เหล้าขาวหรือ แค่ครึ่งขวดเขาก็เดินไม่ตรงแล้ว

กระนั้นพิรุณรักษ์ก็ปัดความกังวลนี้ออกไปในที่สุด เพราะเธอเชื่อว่าเพื่อนดูแลตัวเองได้ พุฒเป็นคนมีวินัยสูงในเรื่องการดูแลตัวเองซึ่งนั่นก็ทำให้เขาก้าวขึ้นไปอยู่ในจุดสูงสุดของวงการฟุตบอลได้ เขาดูเป็นคนที่ไม่น่าจะมีปัญหาเรื่องรูปร่างอย่างแน่นอนในชีวิตนี้

เมื่อก่อนสมัยมัธยมพิรุณรักษ์เองก็มองว่าพุฒหล่อมาก ทำให้เขากลายเป็นรักแรกของหญิงสาวหลายคนในโรงเรียน แต่ความหล่อในตอนนั้นกลับดูด้อยไปเลยเมื่อเทียบกับตอนนี้ ร่างกายของเขาสมบูรณ์แข็งแรงเต็มที่ กล้ามเนื้อแขนแน่นจนแขนเสื้อยืดนั้นตึงไปหมด ไหล่หนา ลำตัวล่ำสัน และใบหน้าหล่อเหลา

พระเจ้าคงรักเขามากถึงได้ส่งเขามาเกิดพร้อมกับความสมบูรณ์แบบขนาดนี้

พิรุณรักษ์อดรู้สึกอิจฉาความสมบูรณ์พร้อมนี้ไม่ได้

ทั้งหล่อ ทั้งรวย ทั้งเก่ง ผู้ชายคนนี้มีข้อด้อยอะไรบ้างนะ

อ้อ! นิสัยอย่างไรล่ะ

“มองขนาดนี้ เห็นฉันเป็นวัวหรือไง”

“บ้า! วัวอะไรของแกฮะ” พิรุณรักษ์คว้าน้ำมาดูดพลางเลื่อนสายตาไปมองทางอื่น แต่ก็อดเลื่อนกลับมามองคนตรงหน้าไม่ได้อยู่ดี

“ก็มาร้านเนื้อย่าง แทนที่จะสนใจเนื้อย่าง ดันมาสนใจฉัน มองเหมือนอยากจะกิน”

“โธ่…พ่อคุณ นี่คงคิดว่าผู้หญิงทั้งโลกอยากจะได้แกสินะ เว้นฉันไว้คนหนึ่งเถอะ แบบแกนี่ไม่ใช่สเป็กฉันเลย”

“พูดแล้วอย่าคืนคำน้าาา”

“ไม่คืนแน่นอน”

“แต่ฉันคิดว่าแกจะต้องคืนคำแน่ๆ”

“หึ! หลงตัวเองเหมือนเดิมไม่มีผิด ตัวจริงเสียงจริงเลย” พิรุณรักษ์เหยียดริมฝีปาก

หลงตัวเอง ปากเสีย เย็นชา โผงผาง…ไร้อารยธรรม

คำกล่าวสุดท้ายแม้จะรุนแรงไปหน่อย แต่ก็นะ อันที่จริงเธออยากจะด่าเขาให้แรงกว่านี้อีก แต่กลัวว่าถ้าพูดออกไปแล้วหากถูกอีกฝ่ายเอาคืน เธอคงสู้ไม่ไหวแน่ๆ

“ต่อให้แกแก้ผ้าตรงหน้า ฉันก็ไม่ยอมกินให้เสียลิ้นหรอกย่ะ มีผู้ชายตั้งเยอะตั้งแยะที่แซ่บกว่าแก”

“เคยกินแล้วหรือไง ถึงได้รู้ว่า ‘รสแซ่บ’ มันเป็นยังไง”

“ฉันโตขนาดนี้แล้ว ไม่เคยกินก็บ้าละ” เธอแกล้งเชิดหน้าขึ้น ทั้งที่ความจริงแล้วก็ไม่เคยนั่นแหละ แต่ใครมันจะยอมรับให้อาย