ทดลองอ่าน ใกล้เกินรัก ชุด สุดท้ายก็เธอ บทที่ 5

“คือพวกเราคุยกันเมื่อเช้าเองว่าอยากเจอคุณอีกสักครั้ง แต่น้องฝนบอกว่าไม่น่าจะเป็นไปได้ที่จะได้พบคุณอีก แล้วเราก็คิดว่าจริง เพราะคุณเป็นถึงนักฟุตบอลระดับโลก น่าจะเข้าถึงตัวยากน่ะค่ะ” ชลชาติรีบอธิบายเพราะกลัวว่าพุฒจะคิดเข้าใจผิดว่ากำลังถูกหัวเราะเยาะ

“ฝนเขาเป็นแบบนี้แหละครับ ชอบหวงผมไว้คนเดียว”

“อย่าสร้างข่าวปลอมได้มั้ยฮะ” พิรุณรักษ์กระทุ้งศอกไปที่หน้าท้องของพุฒเต็มแรง แต่เนื่องจากมันอุดมไปด้วยมัดกล้าม เขาจึงไม่สะทกสะท้านเลยสักนิดเดียว

พุฒถลึงตาใส่พิรุณรักษ์แล้วหันไปคุยกับคนอื่น

“ผมเข้าถึงไม่ยากหรอกครับ ต่อไปนี้ก็อาจจะได้เจอกันบ่อยๆ ใช่มั้ยฝน” ประโยคหลังเขาหันมาถามพิรุณรักษ์

เธอไม่ตอบ แต่เปลี่ยนไปถามคำถามใส่เขาแทน

“แกมาทำอะไรที่นี่อะ เห็นว่ามีธุระไม่ใช่เหรอ”

“อืม! ธุระที่สนามบอลข้างๆ เนี่ย”

พิรุณรักษ์แปลกใจว่าเขากำลังคิดจะทำอะไร แต่เธอคิดว่าเก็บคำถามนั้นไว้ถามตอนอยู่กันสองคนดีกว่า

“กินข้าวหรือยัง”

“ยังเลย”

“สั่งสิ”

“มีนัดแล้ว ว่าแต่ฝนเถอะ เลิกงานกี่โมง กลับพร้อมกันมั้ย”

การสนทนาด้วยประโยคธรรมดาเหล่านั้นทำให้ชลชาติ พีรวิทย์ และฐิติวรดาคิดตรงกันว่าความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ไม่ได้เป็นความสัมพันธ์ในระดับแค่เพื่อนร่วมห้องเรียนทั่วไปแน่ๆ ถ้าบอกว่าเป็นเพื่อนสนิท เป็นคนในครอบครัว หรือเป็นคนรักยังจะดูน่าเชื่อมากกว่า

พิรุณรักษ์ขนลุกเล็กน้อยที่พุฒเรียกชื่อเธอ แทนที่จะเป็น ‘แก’ เหมือนทุกที แต่หญิงสาวก็ปัดความรู้สึกนั้นทิ้งไปก่อนจะตอบคำถามของเขา

“ไม่! เย็นนี้มีนัดแล้ว”

(ติดตามต่อได้ในฉบับเต็มเดือน ตุลาคม 64)