ทดลองอ่าน Blue Bridge สะพานรักสีน้ำเงิน บทที่ 2

เธอก้มลง เพิ่งดูดไปได้แค่คำเดียวก็ได้ยินเสียงเรียกตนเองแว่วเข้ามา “วิศวกรจ้าว!” พอเงยหน้าขึ้น ก็เห็นหยางผิงฝูพูดคุยกับคนคนหนึ่งพลางเดินมาทางนี้

ชายคนนั้นยังหนุ่มอยู่มาก ประเมินด้วยตาไม่ควรเกินยี่สิบห้าปี รูปร่างสูง ขายาว สวมเสื้อแจ็กเก็ตสีน้ำเงินเข้มธรรมดาๆ

จ้าวหนานเซียวกวาดสายตามองใบหน้าของอีกฝ่ายแล้วก็ต้องหยุดชะงัก

หน้าผากเอิบอิ่ม คิ้วเชิดขึ้น ดวงตาดอกท้อที่งดงามอย่างยิ่งยวดราวกับใช้พู่กันวาดที่เพียงพอให้ผู้หญิงอิจฉา แววตาลึกล้ำ ดั้งจมูกเป็นสัน…นอกจากเส้นผมที่เปลี่ยนเป็นตัดสั้น และผิวที่คล้ำกว่าคนในความทรงจำคนนั้นแล้ว การรับรู้ของเธอในตอนแรกก็คือวันนี้ที่นี่ตัวเธอได้พบกับคนที่หน้าตาคล้ายกับคนคนหนึ่งเป๊ะ

แม้ตั้งแต่เล็กจนโตจะไม่เคยชอบคนคนนั้นมาก่อน แต่จ้าวหนานเซียวก็ยอมรับว่าหน้าตาของคนคนนั้นโดดเด่นอย่างยิ่ง ทั้งยังเปล่งประกายราวกับส่องแสงได้ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ทำให้คนมองเขาตั้งแต่แรกเห็น

ตอนที่เธอมองอีกฝ่าย คนคนนั้นก็เหมือนจะสัมผัสได้ถึงสายตาที่มองมาจากข้างหน้าจึงหันมา ในเวลากระชั้นชิดเธอถอนสายตาไม่ทัน สายตาทั้งสองจึงประสานกัน

นัยน์ตาของเขาค้างเล็กน้อย ฝีเท้าเชื่องช้าลง สุดท้ายก็หยุดไป

“วิศวกรสวี เธอก็คือวิศวกรจ้าวจากสถาบันออกแบบที่ผมเพิ่งบอกคุณไป”

หยางผิงฝูเห็นเขาหยุดจ้องจ้าวหนานเซียวจึงรีบแนะนำ

วิศวกรสวี? เป็นเขาจริงด้วย!

ไม่คิดเลยจริงๆ ว่าจะได้เจอคนสารเลวแซ่สวีคนนั้นที่ไม่ได้เจอกันมาหลายปีแล้วที่นี่ในวันนี้

เขากลับมาประเทศจีนตอนไหน แล้วก็…สรุปว่าทำงานในสายนี้จริงๆ เหรอ

จ้าวหนานเซียวรู้สึกเหลือเชื่อเกินไปแล้ว ดังนั้นจึงสำลักนมในปากที่ยังไม่ทันกลืนลงไป ไอขึ้นมาแล้วลนลานหันหลังไป

เฉินซงหนานเห็นแล้วก็รีบรับนมวัวที่อยู่ในมือเธอไป ก่อนจะยื่นกระดาษเช็ดปากส่งให้ “วิศวกรจ้าวคุณเป็นอะไร นมวัวมีปัญหาอะไรรึเปล่า”

จ้าวหนานเซียวรู้สึกอับอาย รับกระดาษไปปิดปากแล้วพยายามหยุดไอ โบกไม้โบกมือ ยืนขึ้นแล้วหันกลับไป

“นี่คือวิศวกรสวีที่มาจากสำนักงานใหญ่ประจำพื้นที่ของเรา รับผิดชอบโครงการนี้ เพิ่งมาถึง” ผู้จัดการแนะนำอีกฝ่ายให้เธอ

ตอนที่จ้าวหนานเซียวไอ ชายหนุ่มจ้องมองเงาหลังของเธอตลอดเวลา ตอนนี้สายตาทั้งสองข้างค่อยละออกจากร่างของหญิงสาวในที่สุด มองดูเฉินซงหนานที่มีสีหน้าเป็นห่วงและยังยืนอยู่ข้างๆ เธอก็หรี่ตาลงเล็กน้อย จากนั้นค่อยก้าวเข้ามาตรงหน้า

“เรียกผมว่าสวีซู่ก็พอ วิศวกรที่รับผิดชอบงานนี้ติดธุระชั่วคราว พอดีผมว่างอยู่ เลยให้ผมมาแทน ขอโทษด้วยที่มาช้า หวังว่าจะไม่ถ่วงการทำงานของคุณ”

“วิศวกรจ้าว ขอฝากตัวด้วย”

ใบหน้าของเขาผุดรอยยิ้มบางๆ ดูมีพิธีรีตอง พอพูดจบก็โค้งให้เธอเล็กน้อย เป็นฝ่ายยื่นมือที่มีนิ้วเรียวยาวออกมาก่อน รอให้เธอตอบรับ

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 29 พ.ย. 64 เวลา 12.00 น.