ทดลองอ่าน Blue Bridge สะพานรักสีน้ำเงิน บทที่ 3

บทที่ 3

ตอนที่จ้าวหนานเซียวพบกับสวีซู่เป็นครั้งแรกเธอเพิ่งจะอายุสิบห้า เขาอายุน้อยกว่าเธอหนึ่งปีก็คือสิบสี่ ภายหลังทั้งสองเรียนโรงเรียนมัธยมเดียวกัน มหาวิทยาลัยเดียวกัน บ้านของเขาและเธอมีความผูกพันกันเล็กน้อย ดังนั้นแม้ว่าหลายปีมานี้จะไม่ได้เจอกันอีก พอพบกันอีกครั้งเมื่อครู่เขาก็ทำให้เธอรู้สึกเหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เต็มไปด้วยความแปลกหน้าไม่คุ้นเคย แต่ระหว่างทั้งสองจะเรียกว่าแปลกหน้าก็ไม่ได้จริงๆ

แต่ว่าในเมื่อเขาทำเหมือนกับเพิ่งพบกันเป็นครั้งแรก เธอคงไม่แสดงตัวออกมาว่ารู้จักกันแล้ว

ที่จริงเป็นแบบนี้ก็ดี อีกอย่างเธอก็ไม่มีเรื่องเก่าๆ อะไรจะคุยกับเขา

จ้าวหนานเซียวสบสายตาของคนคนนั้นที่มองมา ปลายนิ้วแตะฝ่ามือของเขาที่ค้างอยู่กลางอากาศ

“จ้าวหนานเซียว วิศวกรสวีไม่ต้องเกรงใจ” ท่าทีของเธอมีมารยาทในการทำงานเหมือนเวลาปกติ “ฉันคิดว่าทางผู้จัดการหยางคงจะรายงานสถานการณ์ให้คุณบ้างแล้ว ถ้าต้องการความช่วยเหลืออะไรจากฉันทางนี้ กรุณาบอกมาเลยค่ะ”

สวีซู่เก็บมือกลับไปช้าๆ แล้วพยักหน้า “สถานการณ์พื้นฐานผมเข้าใจแล้ว ถ้าคุณสามารถช่วยได้ก็จะดีไม่น้อย แต่ก่อนที่จะสรุปผล ผมอยากไปดูตัวสะพานก่อน ข้อนี้เชื่อว่าวิศวกรจ้าวคงเข้าใจ”

เขาก็ใช้น้ำเสียงเป็นทางการอย่างเวลาทำงาน

“แน่นอนค่ะ เชิญวิศวกรสวีตามสบาย ฉันรอได้เสมอ”

ชายหนุ่มมองดูเธอ สายตาทอประกายอย่างมีนัยไม่ชัดเจน ก่อนจะหันไปมองทางทิศของสะพานแห่งนั้นที่อยู่ห่างออกไปหลายร้อยเมตร

“เหล่าหยาง ผมจะไปดูสถานที่สักหน่อย”

หยางผิงฝูรั้งเอาไว้ “ไม่ต้องรีบครับ! วิศวกรสวีคุณเพิ่งมาถึงตอนเที่ยงตรง กินข้าวกันก่อนเถอะ!”

คนงานหลายคนกินข้าวเสร็จและไปแล้ว ถาดอาหารสองสามใบที่อยู่บนโต๊ะอาหารก็ถูกกวาดถึงก้นถาดตั้งแต่แรก

“วิศวกรสวีคุณรอก่อน เดี๋ยวผมเรียกให้คนทำอาหารผัดกับข้าวสะอาดๆ สองสามอย่างให้คุณต่างหาก!”

“ไม่ต้องหรอก ผมกินที่ตัวอำเภอมาแล้ว ยังไม่หิว”

บนโต๊ะมีหมวกนิรภัยใบหนึ่งที่ไม่รู้ว่าคนงานคนไหนทิ้งไว้ เขาเก็บขึ้นมาแล้วหมุนตัวจากไป

“อ๊ะ งั้นผมให้คนมาเปลี่ยนหมวกให้คุณ!” หยางผิงฝูเรียกเขาอีก

สถานที่ก่อสร้างมีการแบ่งแยกเพื่อความสะดวกและเพื่อประโยชน์ในการทำงาน สีหมวกนิรภัยของแต่ละบุคคลจึงแตกต่างกันไป

คนงานทั่วไปสวมหมวกสีเหลือง คนงานมีฝีมือสวมหมวกสีน้ำเงิน บุคลากรรักษาความปลอดภัย การก่อสร้าง ตรวจสอบทางเทคนิค หรือดูแลเรื่องพื้นฐานสวมหมวกสีแดง ผู้ที่สวมหมวกนิรภัยสีขาวโดยทั่วไปแล้วเป็นคนดูแลงานวิศวกรรมหรือคนจากฝ่ายโครงการ เป็นบุคลากรที่ดูแลในระดับกลางถึงสูง

“ไปหาใบสีขาวมาให้วิศวกรสวี…”

หยางผิงฝูสั่งคนงานคนหนึ่งที่อยู่ด้านข้าง เงยหน้ามาก็เห็นวิศวกรสวีสวมหมวกสีเหลืองเดินก้าวยาวมุ่งไปทางไซต์ก่อสร้างแล้ว จึงรีบตามไป

จ้าวหนานเซียวหันหน้ามาพูดกับเฉินซงหนานที่ยังคงจ้องมองเงาหลังของสวีซู่ “กินข้าวเสร็จแล้วก็เอาข้อมูลของเราไปถ่ายเอกสารให้เขาชุดหนึ่ง”

“ครับ!”

เฉินซงหนานกวาดข้าวสองสามคำที่เหลืออยู่ในกล่องข้าวเสร็จแล้วก็จากไปอย่างรวดเร็ว