ทดลองอ่าน Blue Bridge สะพานรักสีน้ำเงิน บทที่ 7

บทที่ 7

ตกเย็นสวีเจิ้นจงโทรมาหาพ่อของจ้าวหนานเซียว ถามถึงเรื่องที่ลูกชายมาเรียนเมื่อเช้า จ้าวเจี้ยนผิงคุยกับเพื่อนเก่าเสร็จ สุดท้ายก็ให้จ้าวหนานเซียวมาพูดสาย

จ้าวหนานเซียวที่กำลังซ้อมเปียโนจึงหยุดเล่นแล้วรับมือถือที่พ่อส่งมาให้

‘สวัสดีค่ะลุงสวี!’

‘สวัสดีเสี่ยวหนาน!’ น้ำเสียงเอ็นดูของลุงสวีดังเข้ามา

‘เมื่อเช้าสวีซู่ไปเรียนพิเศษกับหนูเป็นยังไงบ้าง เขาเชื่อฟังไหม รังแกหนูรึเปล่า’

เมื่อเช้าพอเขาไป เธอก็อดขอบตาแดงไม่ได้ รีบหลบเข้าไปเช็ดน้ำตาในห้องน้ำก่อนที่แม่จะมาเห็น

‘เปล่าค่ะ เขาเชื่อฟังดีค่ะ’ จ้าวหนานเซียวตอบทันควัน ‘ลุงสวีคะ ที่จริงแล้วพื้นฐานเขาดีมากเลย คนก็ฉลาด แค่ต้องเสริมขั้นที่ไม่เหมือนกันของสองที่ให้ทัน หนูว่าเขาไม่มีปัญหาเลยค่ะ’

สวีเจิ้นจงดีใจมาก ‘ดีๆ งั้นก็ดี เขาเชื่อฟังหนูก็ดีแล้ว งั้นลุงให้เขาไปเรียนพิเศษกับหนูต่อนะ’

จ้าวหนานเซียวลังเลเล็กน้อยก่อนจะตอบ ‘ได้ค่ะ’

‘เสี่ยวหนาน ลุงขอโทษด้วย ทำให้หนูไม่ได้พักผ่อนช่วงปิดเทอมฤดูร้อน…’

‘ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงหนูก็ไม่มีธุระอะไรอยู่ดี’

‘เสี่ยวหนาน หนูช่วยลุงไว้เยอะมาก ลุงไม่รู้ว่าจะขอบใจหนูยังไงดี ถ้าสวีซู่เขาทำอะไรไม่ดี หนูต้องบอกลุงทันทีนะ! พ่อหนูบอกว่าหนูกำลังซ้อมเปียโนหรือ ลุงไม่กวนแล้ว แค่นี้ละกัน…’

‘ค่ะ สวัสดีค่ะลุงสวี’

ตอนที่จ้าวหนานเซียวกำลังจะวางสายก็ได้ยินเสียงตวาดที่ไม่ชัดเจนนักดังลอดมา ‘กลางวันแกไปไหนมา ถือว่าแกยังรู้สำนึก! ถ้าแกกล้ารังแกพี่เขา ฉันจะตีขาแกให้หัก! พรุ่งนี้ไสหัวไปเรียนพิเศษต่อซะ…’

จ้าวหนานเซียวสะดุ้งตกใจ

โทรศัพท์ตัดสายไปแล้ว เธอตั้งสติ คืนมือถือให้กับพ่อ

เสิ่นเสี่ยวมั่นส่งผลไม้ที่ปอกเสร็จแล้วจานหนึ่งมาให้ลูกสาวแล้วหันไปพูดกับสามีว่า ‘เด็กแค่พั้งก์ไปหน่อย แต่ว่ามารยาทค่อนข้างดีนะ ไม่ได้แย่อย่างที่เหล่าสวีว่า ที่นอกลู่นอกทางกว่าเขาฉันเห็นมาเยอะแล้ว เขาเป็นอย่างนั้นไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย เด็กก็แค่มีความสุนทรีย์ทางศิลปะเฉยๆ เมื่อเช้าฉันเห็นว่าคนคร่ำครึโบราณอย่างสวีเจิ้นจงมีลูกชายแบบนี้ก็แค่ผิดคาดนิดหน่อย! ตอนหลังพอเขาไปแล้วฉันถามเสี่ยวหนาน เสี่ยวหนานก็บอกว่าเขาใช้ได้ ตอนแรกฉันยังนึกว่าเขาจะทำไมซะอีก!’

เสิ่นเสี่ยวมั่นมีความสามารถแต่ก็ไม่ขาดอารมณ์ศิลปิน ตอนยังสาวเธอเป็นคนแรกในสมัยนั้นที่ดัดผมและทาลิปสติก บวกกับสาขาที่เรียนจึงมีความเปิดกว้างมากอยู่แล้ว

จ้าวเจี้ยนผิงพูด ‘แบบนี้ก็ดีแล้ว เหล่าสวียุ่งมาก แถมยังไม่ได้อยู่ด้วยกันมาหลายปี ไม่ค่อยเข้าใจลูกเท่าไหร่…’

พ่อแม่พูดคุยพลางเดินไปแล้ว จ้าวหนานเซียวก็หมดอารมณ์จะซ้อมเปียโน เธอนั่งใจลอยอยู่บนเก้าอี้เปียโน