ทดลองอ่าน Blue Bridge สะพานรักสีน้ำเงิน บทที่ 7

วันนี้เป็นวันสุดสัปดาห์ เธออยู่ในบ้านสวมเสื้อขนแกะตัวบางสีขาวล้วนคอปาด เหตุเพราะฟุบอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือ คอเสื้อจึงร่นลงมาที่หัวไหล่ข้างหนึ่ง สวีซู่โน้มตัวเข้าไปอย่างนี้จึงเห็นเสื้อบังทรงที่อยู่ใต้เสื้อ

หน้าอกของเด็กสาวมีชุดชั้นในผ้าฝ้ายไร้แขนสีชมพูปกปิดไว้อย่างมิดชิดและอ่อนโยน แต่เมื่อมองจากมุมเหนือคอเสื้อลงไปก็ยังมีบางส่วนที่เล็ดลอดออกมาเล็กน้อย

ใต้ลำคอผิวขาวบริสุทธิ์ ส่วนโค้งสมบูรณ์แบบที่ขยับขึ้นลงเล็กน้อยซึ่งปกติซ่อนอยู่ลึกใต้เสื้อผ้าดูราวกับดอกไม้ตูมบอบบางที่เพิ่งจะแตกดอก

มือที่ถือปากกาของเด็กหนุ่มค้างอยู่กลางอากาศ

ในที่สุดเจ้าแมลงก็คว้าชัยชนะในการไต่ขึ้นบนแก้มเธอ จ้าวหนานเซียวถูกปลุกให้ตื่นขึ้นเพราะความคันบนใบหน้า เธอลืมตาขึ้นมา ยกมือลูบหน้า เมื่อก้มลงแล้วเห็นว่าในมือมีแมลงเปลือกเขียวหงายท้องอยู่บนมือก็พลันเบิกตากว้าง กรีดร้องแล้วเด้งตัวขึ้นมา สะบัดมือสุดแรง

‘สวีซู่! แมลง! ช่วยจับมันไปทิ้งให้ฉันที!’

เสียงของเธอตกใจจนเปลี่ยนไป

สวีซู่ก็เด้งตัวขึ้นมาทันใด รีบจับแมลงออกไปให้เธอ จากนั้นก็เดินดุ่มไปข้างหน้าต่าง ปล่อยให้มันบินออกไป

จ้าวหนานเซียวถอนใจโล่งอก ลูบคลำใบหน้าพลางรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ ล้างหน้าแรงๆ อยู่หลายรอบ ค่อยถอนหายใจแล้วเดินออกมาบอกเขา ‘ขอบใจนาย…เอ๊ะ นายจะทำอะไร นายทำโจทย์เสร็จแล้วเหรอ ฉันยังไม่ได้ตรวจเลย!’

‘ฉันมีธุระด่วน! ไปละ!’

สวีซู่ถือกระเป๋า ตาจ้องมองพื้น พูดด้วยเสียงแหบห้วนพลางก้าวเท้าเดินออกจากห้องหนังสือไป

จ้าวหนานเซียวโกรธอยู่หน่อยๆ เธอย่ำเท้า ยังคงตามเด็กหนุ่มไปถึงทางเข้าบ้านแล้วพูดกับเงาหลังของเขาว่า ‘พรุ่งนี้เช้านายมาใหม่! ฉันว่าง! แล้วก็วันนี้กลับไปอย่าลืมท่องหนังสือล่ะ พรุ่งนี้ฉันจะทดสอบ!’

สวีซู่ทำเป็นไม่ได้ยิน เปิดประตูออกไป ไม่มองเธอสักแวบเดียว จากไปโดยไม่แม้แต่จะหันศีรษะกลับมา

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 10 ธ.ค. 64 เวลา 12.00 น.