ทดลองอ่าน First Frost วันนี้ วันไหน ยังไงก็เธอ บทที่ 1-บทที่ 2

พอวางสายเวินอี่ฝานก็แจ้งเจ้าของบ้านไปทางวีแชตถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้อีกครั้ง หลังจากนั้นเธอก็เสริมไปอีกประโยคด้วยความลังเลว่าหลังจากหมดสัญญาแล้วเธออาจจะไม่เช่าต่อ

เมื่อสองเดือนก่อนเธอย้ายจากเมืองอี๋เหอมายังเมืองหนานอู๋ จงซือเฉียวเป็นคนช่วยหาห้องพักนี้ให้ จริงๆ แล้วก็ไม่ได้มีปัญหาใหญ่อะไร ปัญหาเพียงอย่างเดียวก็คือนี่คือห้องชุดที่เธอเช่าร่วมกับคนอื่น ห้องชุดขนาดแปดสิบตารางเมตร เจ้าของตกแต่งโดยแบ่งห้องพักออกเป็นสามห้อง แต่ละห้องมีห้องน้ำอยู่ในตัว ดังนั้นจึงไม่มีส่วนของห้องครัวและระเบียง

แต่ที่มันดีก็ตรงค่าเช่าถูกนี่แหละ

เวินอี่ฝานไม่ได้มีเงื่อนไขอะไรมากมายเกี่ยวกับที่พักอาศัย อีกอย่างเธอพักอยู่ที่นี่ก็เดินทางสะดวกสบาย สภาพแวดล้อมโดยรอบก็คึกคัก เธอเคยคิดที่จะเช่าระยะยาว จนกระทั่งวันหนึ่งขณะที่เธอออกจากห้องพักแล้วพบกับชายหนุ่มที่พักอยู่ห้องตรงข้าม…

สถานการณ์ก็ค่อยๆ แปรเปลี่ยนจนมีสภาพอย่างเช่นในตอนนี้

ระหว่างที่ไม่รู้เนื้อรู้ตัว ดวงตะวันก็ลาลับภูเขาไปแล้ว ภายในห้องพักที่เล็กและแคบถูกความมืดมิดเข้าปกคลุม บ้านเรือนมากมายทยอยกันเปิดไฟจนสว่าง ทั่วทั้งเมืองสว่างไสวขึ้น ตลาดโต้รุ่งก็ค่อยๆ คึกคัก

เมื่อเห็นว่าได้เวลาแล้ว เวินอี่ฝานก็เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วแต่งหน้าบางๆ จงซือเฉียวกระหน่ำส่งข้อความมาหาเธอทางวีแชตไม่หยุด

เวินอี่ฝานคว้ากระเป๋าใบเล็กมาจากเสาที่แขวนเสื้อผ้าและหมวก แล้วตอบไปด้วยข้อความเสียง

“กำลังจะออกจากบ้านแล้วจ้า”

เมื่อเธอเดินออกมาจากห้องพักก็เหลือบมองไปทางฝั่งตรงข้ามแวบหนึ่งแล้วรีบซอยเท้าให้เร็วขึ้นเล็กน้อย ตรงดิ่งไปทางบันไดเพื่อลงไปยังด้านล่าง

พวกเธอนัดพบกันที่สถานีรถไฟใต้ดิน

สถานที่ที่ทั้งสองกำลังจะมุ่งหน้าไปคือผับที่จงซือเฉียวพูดถึงในวันนี้ ผับแห่งนั้นอยู่ตรงข้ามกับจัตุรัสซั่งอัน พอเดินผ่านอุโมงค์ไปก็จะเห็นไฟนีออนซึ่งตกแต่งอยู่บนป้ายของแต่ละร้านเรียงรายเป็นแถบ

ย่านนี้จะคึกคักเพียงในยามค่ำคืนเท่านั้น เป็นถนนแห่งผับบาร์อันเลื่องชื่อของเมืองหนานอู๋ ถูกขนานนามว่าถนนตั้วลั่ว

เพราะยังไม่เคยมาย่านนี้พวกเธอจึงมองหาอยู่นาน จนในที่สุดก็เห็นผับแห่งนั้นอยู่ในมุมเล็กๆ มุมหนึ่ง

ชื่อผับแห่งนั้นก็ดูน่าสนใจไม่น้อย ‘จยาปัน’

ป้ายร้านสีดำสนิทดูเรียบง่ายเป็นพิเศษ ตัวอักษรเรียงกันเป็นระเบียบได้สัดส่วนขับแสงสีขาวนวล ให้ความรู้สึกเหมือนอ่อนน้อมถ่อมตน ดูคล้ายเป็นร้านทำผมเล็กๆ ท่ามกลางไฟนีออนหลากสีที่กำลังยิงฟันกางเล็บ ใส่กัน

“ไอเดียเจ๋งดีนะ” เวินอี่ฝานจ้องมองสักพักพลางวิจารณ์ “มาเปิดร้านทำผมในย่านผับบาร์ ถ้าอยากมาล่าสาวๆ ที่นี่ก็จะต้องมาเสริมหล่อที่ร้านนี้ซะก่อน”

จงซือเฉียวกระตุกมุมปาก ดึงเพื่อนเข้าไปด้านใน “อย่าพูดมั่วซั่วน่า”

เหนือความคาดหมาย ด้านในไม่ได้เงียบเหงาเหมือนที่เวินอี่ฝานคาดคิดเอาไว้