ทดลองอ่าน First Frost วันนี้ วันไหน ยังไงก็เธอ บทที่ 3-บทที่ 4

เธอยังพูดไม่ทันจบ จู่ๆ ก็มีคนทางด้านหลังหยิบนามบัตรไป

เวินอี่ฝานหันหน้าไปทันที แล้วก็เห็นซังเหยียนยืนอยู่ข้างหลัง เขายืนอยู่ใกล้มาก เหมือนว่าจะคุมขังเธอไว้ ชายหนุ่มมีรูปร่างผอมสูงและหล่อเหลา ตอนนี้เขาหันหน้าไปทางด้านข้าง ปรายตามองนามบัตรถึงสองครั้ง จากนั้นก็สบเข้ากับสายตาเธอ

ฉากโคมไฟแดงสุราเขียว^* เสียงดนตรีที่ดังอึกทึกครึกโครมจนหูอื้อ บวกกับกลิ่นหอมจากยาสูบและไม้จันทน์ผสมปนเปกันไป

หน้าตาชายหนุ่มแฝงไว้ด้วยความเย็นชา ทว่าตอนนี้กลับมีท่าทางเอ้อระเหยลอยชายเล็กน้อย

ดวงตาที่คุ้นเคยระคนแปลกหน้า คล้ายว่าเขาจะจำเธอได้ แต่ทันใดนั้นมุมปากเขาก็ผ่อนคลายลง คล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม

“ยังไม่ถอดใจอีกเหรอครับ”

เวินอี่ฝานตะลึงไป ไม่เข้าใจคำพูดของเขา

ซังเหยียนโยนนามบัตรกลับไปตรงหน้าเธอ ค่อยๆ ยืดตัวตรงแล้วก้าวถอยห่างไปเล็กน้อย

“คุณตั้งใจมาทิ้งเบอร์ไว้?”