ทดลองอ่านเรื่อง Magic Moment… ห้วงปาฏิหาริย์ บทนำ – บทที่ 4

ทีแรกเป็นตายอย่างไรคืนนั้นคุณเควินก็จะไม่พาลูกเมียกลับไปที่บ้านพักตากอากาศอีก เพราะไม่อยากเห็นหน้าธิติธรให้ต้องโมโหขึ้นมาอีกรอบ ทว่าคนโดนถอนหมั้นอย่างพันธิตรากลับมีสติมากพอจะรู้ว่าไม่ควรทำให้ผู้ใหญ่สามครอบครัวแตกหักหรือมองหน้ากันไม่ติดอีก

ราวกับว่ารอพวกเธออยู่ก่อนแล้ว ทันทีที่รถแลนด์โรเวอร์สีดำเลี้ยวเข้าไปจอด คุณปริมและสามีก็รีบลุกพรวดออกมาหา อดีตว่าที่แม่สามีของพันธิตรากุมมือหญิงสาวไว้ เอ่ยขอโทษทั้งน้ำตา

“ขอโทษ ป้าขอโทษนะน้องไพรม์ ป้าขอโทษ…ที่เลี้ยงลูกไม่ดี ขอโทษที่ทำให้น้องไพรม์ต้องเสียใจ ต้องเสียชื่อและเสียเวลาในชีวิตมาเป็นสิบปี!” ท่านว่าพร้อมขบเขี้ยวเคี้ยวฟันขณะเอ่ยถึงตัวต้นเหตุอย่างแค้นเคือง

คุณปริมกล่าวหนักขนาดนั้นแล้ว ทางครอบครัวผู้เสียหายอย่างคุณเควินก็ถึงกับพูดไม่ออก ได้แต่เบือนหน้าหนีไปสบตาเพื่อนสนิทรุ่นพี่พ่วงตำแหน่งหุ้นส่วนบริษัท

หนุ่มใหญ่สองคนพยักหน้าให้กันโดยไม่มีคำพูด มีเพียงแววตาสะท้อนให้เห็นความเสียใจและรู้สึกผิดของคุณธนวัฒน์

ความจริงแล้วก่อนหน้าจะกลับมาถึงบ้านพักตากอากาศ มีหลายครั้งที่อดีตสถาปนิกมือทองคิดจะเลิกคบหากับบ้านคุณธนวัฒน์ให้รู้แล้วรู้รอด คิดถึงขั้นจะถอนหุ้นสิบเปอร์เซ็นต์ที่มีอยู่ออกจากบริษัท MIconic ซึ่งตนมีส่วนร่วมกันสร้างมากับสองพี่น้องเมธาธิยานนท์เลยด้วยซ้ำ แต่ก็ได้ลูกสาวของท่าน…ราชินีตัวน้อยผู้เฝ้าย้ำเตือนว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นคือความผิดของธิติธร ไม่ควรทำให้พวกผู้ใหญ่ซึ่งเสียใจอยู่ก่อนแล้วต้องเดือดร้อนไปด้วย

พันธิตรากุมมืออ่อนนุ่มที่มีส่วนช่วยประคับประคองเลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เล็กไว้ ส่ายหน้าให้ทั้งรอยยิ้ม

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะป้าปริม มันไม่ใช่ความผิดของป้าปริม เท่าที่ไพรม์เห็นมาตลอด…ป้าปริมอบรมสั่งสอนพี่ตรีมาได้ดีมาก แต่…ไพรม์คงต้องขออนุญาตยกคำพูดที่อาจฟังไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่ขึ้นมาพูดนะคะ” หญิงสาวเอ่ยขออย่างนอบน้อม ก่อนจะเอ่ย “ลูกเราเลี้ยงเขาได้แต่ตัวค่ะ แล้วคนเราเมื่อโตขึ้น นิสัย ความคิดความอ่านก็เปลี่ยนไปตามตัวเขาเอง เพราะอย่างนั้นเรื่องพี่ตรี…มันไม่ใช่ความผิดของป้าปริมหรือลุงวัฒน์หรือใครทั้งนั้น…นอกจากเขาสองคน”

‘เขาสองคน’ ที่พันธิตราพูดถึง ก็คืออดีตคู่หมั้นกับ…รักครั้งใหม่ของเขา

นับจากถูกถอนหมั้นเมื่อคืนสิ้นปี พันธิตราก็ใช้เวลาคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น ความมั่นคงตลอดสิบปีถูกทำลายลงในพริบตา หญิงสาวค้นพบว่าสิ่งที่ทำให้เธอเจ็บปวดเสียใจมากที่สุด ไม่ใช่การสูญเสียธิติธรในฐานะคนรัก แต่เพราะเขาเลือกที่จะทรยศ หักหลัง และหลอกลวงเธอ บางทีถ้าธิติธรกล้าจะขอเลิกกับเธอตั้งแต่แรกแล้วค่อยไปเริ่มต้นใหม่กับใครอีกคนที่เขาบอกว่า ‘รัก’ กับผู้หญิงที่มาทีหลังคนนั้น…เธออาจจะโกรธหรือเกลียดเขาน้อยกว่านี้

คุณปริมสบตาหญิงสาวที่ท่านรักใคร่เอ็นดูมาตั้งแต่ยังเล็กและวาดฝันมาตลอดว่าวันหนึ่งเด็กคนนี้จะได้เรียกท่านว่า ‘แม่’ พลางถอนหายใจช้าๆ

หากสิ่งที่ธิติธรทำผิดเป็นเรื่องอื่น ท่านอาจจะยอมทำหน้าหนาขอให้พันธิตราอภัยให้ ทว่าท่านรู้จักหญิงสาวมาตั้งแต่เด็ก รู้ดีว่าสิ่งที่พันธิตราเกลียดมากที่สุดคือการนอกใจ ดังนั้นจึงทำได้เพียงพยายามประคองรักษาความสัมพันธ์ไว้ไม่ให้ขาดหาย

“ป้ารู้…ว่าสิ่งที่ตาตรีทำมันเลวร้ายมาก ป้าไม่กล้าขอให้น้องไพรม์ให้อภัย แต่…ป้าอยากขอให้ความสัมพันธ์ของเราสองบ้าน อย่าถูกทำลายลงเพราะตาตรีได้มั้ยลูก…นะจ๊ะพิมพ์” ประโยคหลังท่านหันไปถามเพื่อนรุ่นน้อง ซึ่งตลอดมามารดาของพันธิตราเพียงแค่ยืนฟังเงียบๆ ไม่ได้เอ่ยปากอะไร

คุณพิมพ์อัปสรสบตากับสามี ทั้งสองปรึกษากันมาแล้วและเห็นด้วยกับพันธิตราว่าไม่ควรให้เรื่องของเด็กๆ กระทบถึงสายสัมพันธ์อันยาวนานหลายสิบปีของผู้ใหญ่ จึงพยักหน้ารับพร้อมรอยยิ้มฝืดเฝื่อน