ทดลองอ่านเรื่อง Magic Moment… ห้วงปาฏิหาริย์ บทนำ – บทที่ 4

“ระหว่างเรายังเหมือนเดิมได้ค่ะ ขอแค่ที่ไหนที่มีบ้านพิมพ์…จะต้องไม่มีตรีกับ…ผู้หญิงคนใหม่ของเขาก็พอ”

พอถูกกล่าวย้ำถึง ‘ผู้หญิงคนใหม่’ มือที่สามซึ่งก้าวเข้ามาทำลายความรักของลูกชายกับพันธิตรา สีหน้าของคุณปริมก็เย็นชาขึ้นมาพร้อมให้คำมั่น

“ไม่ต้องห่วงนะน้องไพรม์ ไม่ว่ายังไง…ป้าก็ไม่มีวันยอมรับผู้หญิงหน้าด้านที่กล้าแย่งผู้ชายที่มีคู่หมั้นแล้วมาเป็นสะใภ้หรอก!”

พันธิตราเหลือบมองสีหน้าจริงจังของคนพูด ถ้า…เธออยากได้รับคะแนนความสงสารเอ็นดูมากกว่านี้สักนิด หรืออยากทำตัวเป็นนางรองที่ดีสักหน่อย หญิงสาวคงเอ่ยปากประเภทว่า ‘อย่าให้ถึงขั้นนั้นเลยค่ะ ยังไงพี่ตรีก็เป็นลูกป้าปริม แล้ว…ผู้หญิงคนนั้นก็อาจจะมีอะไรดีมากพอจะทำให้พี่ตรีเลิกรักไพรม์ได้’

ทว่าหญิงสาวเพียงแค่รับฟังเงียบๆ เท่านั้น

เพราะออกตัวแรงเชียร์ธิติธรกับพันธิตรามาตั้งแต่ยังเด็ก การกระทำของญาติผู้พี่ฝั่งพ่อจึงทำให้ปรนิมมิตาเดือดดาลเกินกว่าจะรับไหว ทั้งยังรู้สึกผิดที่เป็นตัวตั้งตัวตีคอยสนับสนุนให้พันธิตรารับรักธิติธร ดังนั้นสิ่งแรกที่สถาปนิกสาวเลือกที่จะทำคือการสืบหาว่าใครคือผู้หญิงหน้าด้านที่กล้ายุ่งกับผู้ชายซึ่งรู้กันทั่วว่ามีคู่หมั้นแล้ว

จากคำพูดที่พันธิตราเล่าให้ฟังคร่าวๆ มีคีย์เวิร์ดสำคัญคือชื่อ ‘หนูดา’ แม้ผู้หญิงชื่อ ‘ดา’ จะมีมากมายเป็นร้อยเป็นล้านคน ทว่าปรนิมมิตากลับนึกสังหรณ์ใจอย่างประหลาดว่า ‘หนูดา’ ของธิติธรจะอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล ไม่งั้นคงไม่ทำให้คนหัวใจมั่นคงมาตลอดหวั่นไหวเอาได้ง่ายๆ

และคงใกล้…จนบางทีกระทั่งตัวพันธิตราก็อาจจะรู้จักด้วยซ้ำ

บางครั้งปรนิมมิตาก็เกลียดที่นอกจากเซ้นส์ของตัวเองจะดีแล้ว เธอยังมักจะพบกับ ‘จังหวะผี’ อีกด้วย ระหว่างพักเที่ยงที่หนีหน้าลูกพี่ลูกน้องซึ่งเห็นแล้วอยากจะเข้าไปด่าอีกสักรอบสองรอบขึ้นไปนั่งเล่นบนสวนดาดฟ้าของบริษัท หญิงสาวก็ค้นพบโดยบังเอิญว่า…คนที่อยากหนีหน้านั้นกำลังพูดคุยอยู่กับสถาปนิกคนหนึ่งของบริษัท

แต่ไม่ใช่เรื่องงาน

“พี่ตรีทำแบบนี้จะดีเหรอ มันจะไม่…ทำให้ครอบครัวไพรม์โกรธแล้วพาลมาเกลียดถึงบ้านพี่ตรีเหรอ” น้ำเสียงที่เคยสดใสเริงร่าปนกวนประสาทอยู่เสมอฟังดูร้อนรน ใบหน้าสวยตามฉบับลูกเสี้ยวที่ได้เห็นเพียงเสี้ยวเดียวก็ทำให้อารมณ์โกรธของปรนิมมิตาพุ่งปรี๊ดจนแทบอยากจะถลาออกไปตบแทนญาติผู้พี่ ทว่าเพราะยังอยากฟังต่อว่าลูกพี่ลูกน้องจะตอบว่าอย่างไร สถาปนิกสาวจึงได้แต่อดทน

ธิติธรกระชับมือคนรักอย่างอ่อนโยน

“ดีหรือไม่ดีพี่ก็ทำไปแล้วล่ะ ตอนนี้พี่ไม่มีพันธะกับใครแล้ว พี่เป็นโสดแล้ว เรา…มาคบกันจริงๆ สักทีได้มั้ยหนูดา”

“พี่ตรี…” เจ้าของชื่อเอ่ยเสียงเครือ หล่อนส่ายหัว

ไม่ใช่ว่าหล่อนปฏิเสธ ปรนิมมิตามั่นใจ เพราะน้ำเสียงสั่นเครือผิดธรรมชาติของคนพูดยังเอ่ยต่อ

“หนูดาผิดเอง หนูดาไม่ควรไปยุ่งกับพี่ตรีเลย ถ้าไม่ใช่เพราะหนูดา…พี่ตรีก็คงไม่ต้องเลิกกับไพรม์ เราไม่ควร…ไม่ควร…” หญิงสาวส่ายหน้าไปมา แววตารู้สึกผิด แต่ไม่มีคำปฏิเสธหลุดจากปากของหล่อน

หนูดา? เฮอะ! ปกติเห็นกัดกับพี่ตรีอย่างกับหมาตีกันแย่งที่ เรียกตัวเอง ‘ฉัน’ ตลอด อย่างดีก็ ‘ดา’ แต่นี่ไปอัพเวลกันมาเป็น ‘หนูดา’ ตอนไหนไม่ทราบ?