ทดลองอ่านเรื่อง Magic Moment… ห้วงปาฏิหาริย์ บทนำ – บทที่ 4

หลังสิ้นคำอธิษฐานต่อปาฏิหาริย์ที่ไม่มีวันเป็นจริง หญิงสาวก็หลับตาลงและอาจจะหลับไปทั้งอย่างนั้น หากไม่ใช่ว่าเธอได้ยินเสียงคล้ายๆ ว่าแล็ปท็อปกำลังช็อต

เมื่อเธอลืมตาขึ้น หญิงสาวก็ต้องเบิกตากว้าง มองหน้าจอต้นฉบับซึ่งเลื่อนลงไปจนถึงฉากสุดท้ายที่เธอเขียน ‘ฉากการตายของครีษมายัน’ กำลังสั่นไหวไปมาจนมองไม่เป็นตัวอักษร ก่อนจะมีภาพบางอย่างทับซ้อนขึ้นมา

ร่างสูงสง่าของบุรุษรูปงามคนหนึ่งก้มมองดาบทิ่มทะลุอกขวาของตัวเอง เขาค่อยๆ ทรุดลงบนพื้น หยดเลือดสีแดงคล้ำรินรดหิมะสีขาวสะอาด ความหนาวเย็นของช่วงเวลาที่หนาวที่สุดของปี…ยังไม่เย็นเยียบเท่าหัวใจของชายผู้นั้น

เขากำลังจะตาย

ใช่ พันธิตรารู้ว่าเขาจะ ‘ต้อง’ ตาย

หญิงสาวมองเห็นแก้วตาสีนิลว่างเปล่าปราศจากระลอกคลื่นอารมณ์ราวปลดปลงในทุกสิ่ง ก่อนมันจะค่อยๆ ถูกย้อมด้วยความเยาะหยันชิงชัง ทว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่เขามอบให้ผู้ลงมือสังหารตน แต่มอบให้กับโชคชะตา หรือ…ใครก็ตามที่กำหนดทุกอย่าง

เปรี้ยง!

“กรี๊ดดดด!”

พันธิตราหลับตาหวีดร้องลั่น ตกใจกับเสียงฟ้าผ่าที่ไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้า ร่างของเธอผงะถอยห่างออกจากโต๊ะทำงานจนเก้าอี้ไถลไปด้านหลัง เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ไฟก็ดับสนิท และมีลมกระโชกแรงอยู่ภายในห้องทั้งที่ประตูหน้าต่างทุกบานถูกปิดสนิท ผ้าม่านเนื้อหนาหนักพลิ้วไหวจนเห็นแสงจากสายฟ้าอีกสาย สะท้อนให้เห็นภาพของผู้ชายคนนั้นที่ ‘หลุด’ ออกมาจากหน้าจอแล็ปท็อปของเธอเหมือนในซีรี่ส์

ผลัก!

ผู้ชายซึ่งควรจะตายอยู่ท่ามกลางหิมะด้วยน้ำมือของผู้หญิงที่เขารักที่สุดร่วงหล่นมาอยู่แทบเท้าเธอ ดาบบนหน้าอกของเขาหายไปแล้ว แม้แต่เลือดก็หยุดไหลแล้ว หากคราบเลือดยังเกาะแน่นบนชุดสีเข้ม ชายหนุ่มลืมตาขึ้นมองเธอด้วยแววตาแบบเดียวกับเมื่อครู่ น้ำเสียงเย็นเฉียบถูกเอ่ยขึ้นอย่างเนิบช้า

“เจ้าน่ะหรือ…คือผู้โยนโศกนาฏกรรมทั้งหมดเข้ามาในชีวิตข้า”

พันธิตราตัวสั่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน อดีตราชินีแห่งความสมบูรณ์แบบกลืนน้ำลายลงคอ มองผู้ชายที่ค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้นยืนแล้วก้าวมาหาเธอช้าๆ อย่างทำอะไรไม่ถูก

และการไม่ตอบของเธอคงกลายเป็นคำตอบสำหรับเขา ชายผู้ไม่เคยได้พบพานความสุขสมหวัง ก้าวเข้าหาผู้ที่พรากทุกสิ่งไปจากตน มือแข็งแรงเปื้อนคราบเลือดยื่นไปข้างหน้า มีจุดหมายอยู่ที่ลำคอระหงบอบบาง ดวงตาสีนิลแข็งกร้าว ปลายนิ้วเย็นเฉียบแตะผิวเนื้ออุ่นช้าๆ

พันธิตราหัวใจเต้นแรง มองเห็นความแค้นลึกซึ้งในดวงตาเย็นเฉียบ เพราะรู้ดีว่าเขาเป็นใคร เพราะรู้ว่าเธอทำอะไรกับเขาไว้บ้าง หญิงสาวจึงหลับตาลงอย่างไร้ท่าทีขัดขืน ยินยอมพร้อมรับความตายภายใต้น้ำมือของคนที่เธอทำลายเขามาทั้งชีวิต

เพราะนี่…คือกรรมที่เธอเป็นคนก่อไว้เอง