ทดลองอ่านเรื่อง Magic Moment… ห้วงปาฏิหาริย์ บทนำ – บทที่ 4

ธิติธรหลุบตาลงต่ำ ฟังพวกผู้ใหญ่เริ่มอัพเดตชีวิตทั้งด้านการงาน สุขภาพ สังคม ไล่มาจนถึงเรื่องลูกหลาน หัวใจของชายหนุ่มเต้นกระหน่ำอย่างรุนแรงเมื่อรู้ดีว่า ‘หัวข้อสำคัญ’ ระหว่างเขากับพันธิตราใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว และใช่…อดีตคู่หมั้นซึ่งยังสวมแหวนอยู่ก็ทำอย่างที่เธอบอกไว้ คือให้เขาเป็นคน ‘เคลียร์’ เรื่องนี้ด้วยตัวเอง โดยที่เธอจะไม่ช่วยเหลือใดๆ ทั้งสิ้น

จะไม่มีการบอกว่าทุกอย่างจบลงด้วยดี เธอกับเขาจากกันเพราะหมดรักและยังสามารถเป็นพี่น้องกันได้อยู่

พูดตามตรง ด้วยนิสัยเย่อหยิ่งตรงไปตรงมาและเกลียดการทรยศหักหลัง การที่พันธิตรายังไว้หน้า ไม่ด่าประจานเขากลางวงศ์ญาติก็ถือว่าเธอเห็นแก่สายสัมพันธ์ยาวนานมากพออยู่แล้ว

“จะว่าไปตรีกับน้องไพรม์ก็หมั้นกันมานานแล้วนา ปีนี้น้องไพรม์ก็จะยี่สิบเจ็ดแล้ว น่าจะถึงเวลาแต่งงานได้แล้วมั้ง” มารดาของเขาแกล้งเปรยขึ้นอย่างนั้น และนั่นทำให้ช้อนในมือคนที่เคยอยากแต่งงานมาตลอดหล่นกระทบจานดังเคร้ง สร้างความแปลกใจให้กับหลายๆ คน ทว่าคุณปริมยังคงเข้าใจผิดต่อไปว่า “แน่ะ! แม่พูดแค่นี้ถึงกับเขิน ตื่นเต้นจนทำช้อนหลุดมือเลยเหรอเจ้าลูกคนนี้ ฮึ ว่าไง”

ธิติธรเหลือบตาขึ้นมองมารดา เขารู้ว่าหลังบอกเลิกพันธิตราเมื่อคืนสิ้นปี…ตลอดระยะเวลาสองวันมานี้เขาควรจะสารภาพความจริงให้บุพการีได้รับรู้ก่อน แต่เพราะเขายังไม่กล้ามากพอ เรื่องราวมันจึงเลยเถิดมาถึงตรงนี้

ตรงที่มารดาเขาไม่รอคำตอบแต่หันไปปรึกษากับคุณพิมพ์อัปสร เพื่อนรุ่นน้องซึ่งสนิทกันตั้งแต่วัยสาวผู้เป็นมารดาของพันธิตรา

“เอ้อ ไหนๆ ก็อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว เราพูดเรื่องฤกษ์ที่ไปขอมากันเลยมั้ยพิมพ์”

“ฤกษ์? ฤกษ์อะไรครับ” คุณเควินขมวดคิ้วฉับ ลึกๆ แล้วท่านเข้าใจว่าคุณปริมกำลังเกริ่นเข้าเรื่องอะไร แต่ไม่ใช่สิ่งที่พ่อผู้รักลูกดังแก้วตาดวงใจจะยอมรับได้ง่ายๆ

แม้จะยอมปล่อยให้ลูกคบหากับไอ้เด็กหน้าอ่อนนั่นมาสิบปีเต็มแล้วก็ตาม!

“แหม! วิน อย่ามาทำเป็นไม่รู้เลยน่า! พี่รู้ว่าวินรักและหวงน้องไพรม์มาก แต่เด็กๆ เขาคบกันมานานแล้วนา วินก็เห็นว่าที่ผ่านมาลูกชายพี่รักและซื่อสัตย์กับน้องไพรม์คนเดียว…วินไม่ต้องห่วงนะ พี่จะรักและดูแลน้องไพรม์เหมือนลูกสาวแท้ๆ ให้ดียิ่งกว่าที่รักและดูแลตาตรีเลย!” คนอยากได้พันธิตรามาเป็นลูกสะใภ้มากๆ ให้คำมั่น โดยไม่รู้เลยว่าประโยคของท่านทำให้ว่าที่ศรีสะใภ้ในฝันเหลือบตามองอดีตคู่หมั้นแล้วแอบยิ้มเยาะ

รักและซื่อสัตย์ต่อน้องไพรม์คนเดียว?

หึ! นั่นมันกลายเป็นอดีตไปแล้วล่ะค่ะป้าปริม

“ที่จริงก็ไม่นับว่าเป็นฤกษ์อะไรหรอก พระที่นับถือท่านว่าคู่นี้ใช้ฤกษ์สะดวกเลยจะดีกว่า พิมพ์ก็เลยคุยกับพี่ปริมว่าเอาอย่างที่ตรีเคยพูดไว้ก็ดีนะคะ แต่งกันวันเกิดตรีเลย แต่พี่ปริมบอกว่ามันนานไป เลยจะลองปรึกษาทุกคนก่อน”

คุณพิมพ์อัปสรถือโอกาสถามความเห็นทุกคนทั้งเด็กและผู้ใหญ่

“ว้าววว แต่งกันวันเกิดพี่ตรี~~” ปรนิมมิตาลากเสียงแซว แววตาวาวระยับ แกล้งนั่งหลังตรง แล้วเอ่ยเลียนแบบญาติผู้พี่ที่เคยประกาศไว้ “ตรีตั้งใจไว้แล้วครับว่าจะแต่งงานกันในวันเกิดตรี เพราะตรีจะได้มีน้องไพรม์เป็นของขวัญวันเกิดที่ล้ำค่าที่สุดในชีวิต” ใบหน้าสวยไม่ผิดกับมารดาหันไปยิ้มเย้าคนเคยพูดไว้อย่างไม่ทันสังเกตความผิดปกติ “เนี่ย พี่ตรีเคยพูดไว้แบบนี้ใช่มั้ยอ่ะ แฟร์จำได้และประทับใจมากกก”

ลูกสาวคนกลางบ้านศิรพาราที่อินกว่าใครเพราะทั้งลุ้นทั้งเชียร์คู่นี้มาแต่แรกประสานมือกุมหน้าอก หลับตาพริ้มยินดีประหนึ่งจะได้เป็นเจ้าสาวเสียเอง