ทดลองอ่าน Perfect Guy ผู้ชายคนนี้ฉันดีไซน์เอง บทที่ 1 – บทที่ 2

“ขอบคุณนะ ขอบคุณมากๆ” เมื่อเดินมายังมุมถนน เซียวเซียวก็รีบปล่อยมือตัวเองจากแขนของชายหนุ่มแล้วใช้สองมือส่งบัตรร้านชานมให้เขา

จั่นหลิงจวินไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ยื่นนิ้วขาวเรียวสองนิ้วออกไปคีบบัตรบางๆ ใบนั้นหย่อนลงในกระเป๋าเสื้อ

ขณะที่มองตามแผ่นหลังของอีกฝ่าย เซียวเซียวก็อดยกมือขึ้นมากุมใบหน้านิ่มๆ บวมๆ ของตัวเองไม่ได้ จากนั้นก็ส่งข้อความวีแชตให้กับเพื่อนรัก

เสี่ยวเสี่ยวปู้ : วันนี้ฉันทำเรื่องใหญ่ที่สะเทือนแผ่นดินเลยล่ะ

เมื่อข้อความถูกส่งออกไป อีกฝ่ายก็ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว

ต้าต้าเหยา : แกวางระเบิดบริษัทเหรอ

เสี่ยวเสี่ยวปู้ : เอ่อ…ฉันยังไม่คิดจะทำเรื่องแบบนั้นตอนนี้หรอก

เมื่อรู้สึกว่าพิมพ์ช้าไม่ทันใจ เซียวเซียวจึงส่งข้อความเสียงยาวๆ บอกเล่าที่มาที่ไปของเรื่องราวในวันนี้

ต้าต้าเหยา : คุณนายคะ ดิฉันกำลังประชุมค่ะ อีกสักพักฉันไปห้องน้ำแล้วค่อยฟังนะ

จนกระทั่งเซียวเซียวนั่งรถแท็กซี่แล้ว เพื่อนรักถึงได้ตอบกลับมา

ต้าต้าเหยา : นี่แกบ้าไปแล้วรึไงถึงได้ให้บัตรอะไรนั่นไป เอาวีแชตเขามาสิ แล้วค่อยโอนเงินให้เขาก็ได้

นั่นสิ โง่จริงๆ เลย

เซียวเซียวยกมือตบหน้าผากตัวเองทีหนึ่งเสียงดังเพียะก้องไปทั้งรถ ทำเอาคนขับแท็กซี่ตกใจจนต้องหันกลับมามอง

“คุณเป็นอะไรรึเปล่า”

“เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร แค่ตบยุงน่ะ” เซียวเซียวนวดหน้าผากที่แดงเถือกเบาๆ เจ็บจนเรียกสติได้ ฟองสีชมพูเต็มรถเมื่อครู่ถูกฝ่ามือของเธอตบหายไปหมดแล้ว ต่อให้ได้วีแชตมาแล้วอย่างไร ตอนนี้หน้าตาเธอเป็นแบบนี้ เพียงแค่คิดจะจีบหวังเป่าเฉียง ยังเหนื่อยเลย