ทดลองอ่าน Perfect Guy ผู้ชายคนนี้ฉันดีไซน์เอง บทที่ 13 – บทที่ 14

“วันนี้ไม่ได้เป็นวันพิเศษ โบนัสก็ไม่ได้ออก แล้วเลี้ยงข้าวมื้อใหญ่ฉันทำไม” เหลียงจิ้งเหยาเห็นใบหน้าที่สดใสของเซียวเซียวก็ทำหน้าเจ้าเล่ห์แล้วถาม “มีเรื่องดีๆ อะไรหรือเปล่า”

“ก็ถือว่ามีนะ” เซียวเซียวกัดปีกไก่อย่างเอร็ดอร่อย

“ให้ฉันเดานะ จั่นหลิงจวินสารภาพรักกับแกใช่ไหม” เหลียงจิ้งเหยาพูดจบก็คิดทบทวน “เป็นไปไม่ได้ นิสัยเย็นชาแบบนั้นไม่มีทางจะสารภาพรักกับใครได้หรอก”

“นี่!” เซียวเซียวเตะขาอีกฝ่ายไปทีหนึ่ง “ห้ามพูดถึงคนของฉันแบบนี้นะ”

“โอ้โฮ เขากลายเป็นของแกตั้งแต่เมื่อไหร่” เหลียงจิ้งเหยาทำท่ารังเกียจ “แกก็เหมือนลูกสาว โตแล้วก็เอาใจออกห่าง”

เซียวเซียวหัวเราะแล้วปรับสีหน้าพูดด้วยเสียงจริงจัง “เรื่องดีๆ มีอยู่เรื่องหนึ่ง ฉันรู้แล้วว่าใครจ่ายเงินให้หน้าม้าเขียนโจมตีฉัน…”

“ยายนั่นน่ารังเกียจจริงๆ!” เมื่อเหลียงจิ้งเหยารู้ว่าคนร้ายก็คือฉินย่าหนานก็ทำท่าสะอิดสะเอียนขึ้นมาทันที “เหมือนกับหนูท่อน้ำที่แอบอยู่ในมุมมืด วิ่งออกมาลอบกัดเป็นครั้งคราว คิดแล้วก็รู้สึกสะอิดสะเอียน”

“ฉันแค่ไม่เข้าใจ เราสองคนเป็นเพื่อนร่วมงานกันมาสองปี ตลอดเวลาก็ไม่มีเรื่องอะไรกัน ก่อนหน้านี้ผลงานของฉันก็ไม่ได้โดดเด่น ต้องทำกันขนาดนี้เลยเหรอ” เซียวเซียวขมวดคิ้วเอ่ย

การป่วยครั้งนี้ทำให้เธอเข้าใจอะไรได้ดีขึ้น การออกแบบจึงดูมีชีวิตชีวามากกว่าเมื่อก่อน การออกแบบในช่วงแรกๆ ก็ดูธรรมดามาก ในซีซั่นที่แล้วชุดที่เธอออกแบบได้รับการคัดเลือกถึงเก้าชุดก็เพราะว่าเธอขยัน เสนอแบบขึ้นไปถึงยี่สิบชุด ส่วนฉินย่าหนานก็ได้รับการคัดเลือกถึงแปดชุด ไม่ได้น้อยไปกว่าเธอสักเท่าไร

“ต้องเป็นเพราะนางแพศยาโจวเชี่ยนเป็นตัวการแน่ๆ” เหลียงจิ้งเหยาย่นจมูก

“โจวเชี่ยนเหรอ” เซียวเซียวขมวดคิ้ว รู้สึกว่าพักนี้โจวเชี่ยนมักจะจิกกัดเธอหลายต่อหลายครั้ง “เออ จริงสิ โจวเชี่ยนเป็นอะไรกับหานตงอวี่”

หานตงอวี่เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันกับเซียวเซียว ตอนนั้นพวกเขาอยู่เอกเดียวกันก็จริงแต่มหาวิทยาลัยก็ใหญ่มาก และเซียวเซียวต้องออกไปทำวิจัยนอกสถานที่ เธอจึงให้เบอร์โทรศัพท์ของเหลียงจิ้งเหยาไว้เป็นเบอร์ติดต่อฉุกเฉิน ถ้าหานตงอวี่ติดต่อเซียวเซียวไม่ได้ก็ให้ติดต่อเหลียงจิ้งเหยา นอกจากนี้แล้วเซียวเซียวก็ไม่เคยให้เบอร์คนอื่นกับเขาอีก

“แกลืมไปแล้วเหรอ ตอนเรียนมหาวิทยาลัยสองคนนั่นอยู่ชมรมเดียวกัน” เหลียงจิ้งเหยาลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดออกมา “โจวเชี่ยนเป็นศัตรูกับแกมาตลอด มีแต่แกที่โง่มองไม่ออก”

“หา?! ทำไมแกไม่บอกฉัน” เซียวเซียวอึ้งไป เธอมองไม่ออกจริงๆ ตอนเรียนมหาวิทยาลัยโจวเชี่ยนก็อยู่หอพักถัดจากเธอไป ว่างๆ ก็มานั่งเล่นที่ห้อง ไปมาหาสู่กันไม่กี่ครั้งก็สนิทกันแล้ว เธอจึงไม่เคยรู้มาก่อนว่าโจวเชี่ยนเห็นเธอเป็นศัตรู

“แกถามใจแกให้ดีๆ ว่าฉันเคยพูดหรือเปล่า” เหลียงจิ้งเหยาเบะปาก “พูดแล้วแกก็ไม่สนใจ ยังทำดีกับแม่นั่นอีก จะให้ฉันพูดทุกวันก็ไม่ได้ใช่ไหมล่ะ มันจะเหมือนเป็นคนที่สร้างความร้าวฉานยังไงยังงั้น”

เหลียงจิ้งเหยาเป็นคนที่เปิดเผยแถมยังร่ำรวยอีกต่างหาก เพื่อนๆ ในมหาวิทยาลัยหลายคนอยากจะสนิทสนมกับเธอ รวมทั้งโจวเชี่ยนด้วย โจวเชี่ยนเคยว่าร้ายเซียวเซียวให้เธอฟัง แต่โดนเธอด่าไปชุดใหญ่ถึงเงียบลงได้ ทว่าความเป็นอริกับเซียวเซียวก็ไม่ได้ลดลงเลย