ทดลองอ่าน Perfect Guy ผู้ชายคนนี้ฉันดีไซน์เอง บทที่ 3 – บทที่ 4

การกินยาที่มีสเตียรอยด์ทำให้คนที่ไม่ชอบกินอาหารมันๆ เลี่ยนๆ อย่างเซียวเซียวกลายเป็นคนที่ชอบอาหารมันๆ เดิมทีเธอไม่ชอบเนื้อติดมันแต่วันนี้กลับรู้สึกว่ามันน่ากินมาก แม้ในใจจะรู้สึกว่านี่มันอันตรายแล้ว แต่เมื่อไม่มีใครพูดออกมาชัดๆ ว่ากินไม่ได้ เวลากินเธอจึงไม่อาจจะควบคุมตัวเองได้

“แล้วใบหน้าของฉันจะกลับมาเหมือนเดิมได้ไหม” เซียวเซียวมองจั่นหลิงจวินอย่างคาดหวัง

“ได้”

คำตอบที่เอ่ยออกมาอย่างมั่นใจทำให้เซียวเซียวที่เหมือนกำลังจะจมน้ำอยู่ๆ ก็รู้สึกราวกับเห็นขอนไม้ลอยมา ทำให้เกิดความหวังขึ้นอีกครั้ง

“เมื่อลดสเตียรอยด์จนเหลือน้อยกว่าสองเม็ด ใบหน้าก็จะค่อยๆ กลับสู่สภาวะปกติ” จั่นหลิงจวินส่งโทรศัพท์มือถือให้เธอกดรหัสผ่าน “แต่อยู่บนเงื่อนไขที่ว่าคุณต้องทำตามตารางเวลาและรายการอาหารนี้”

การฟื้นฟูทางการแพทย์เชื่อว่าอาการเจ็บป่วยสิบเปอร์เซ็นต์พึ่งพาการรักษาในโรงพยาบาล แต่อีกเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ต้องอาศัยการรักษาตัวหลังออกจากโรงพยาบาล เช่น กินยาตรงเวลาหรือไม่ ทำตามคำแนะนำของแพทย์หรือไม่ ดูแลรักษาร่างกายดีหรือไม่ นี่ต่างหากที่เป็นปัจจัยสำคัญของการฟื้นฟูสุขภาพ

“ดีเลย” เซียวเซียวอดยิ้มออกมาไม่ได้ แก้มบวมดันขึ้นมาตามรอยยิ้มจนบดบังการมองเห็นไปครึ่งหนึ่ง

หลังจากปลดล็อกโทรศัพท์แล้วเธอก็ถามจั่นหลิงจวินด้วยความสงสัย

“ดาวน์โหลดแอพฯ ‘สุขภาพซังอวี๋’?”

สโมสรฟื้นฟูสุขภาพมีแอพพลิเคชั่นเป็นของตัวเองด้วย?!

เซียวเซียวอึ้งงันไปเล็กน้อยเมื่อพบว่าเป็นแอพพลิเคชั่นที่ต้องจ่ายเงิน แล้วยังเก็บเงินอย่างหน้าด้านๆ ถึงสิบแปดหยวนด้วย

มาก็มาแล้ว ยังไงก็ต้องมีค่าใช้จ่าย… เมื่อคิดได้แบบนี้แล้วเซียวเซียวจึงจ่ายเงินซื้อแอพพลิเคชั่นนี้

หน้าจอของแอพพลิเคชั่นนี้เรียบง่ายมาก พื้นหลังเป็นสีดำและมีต้นไม้สีขาวสองต้นอยู่ตรงกลาง เมื่อกดเข้าไปก็ต้องลงชื่อเข้าใช้ ไม่มีให้เลือกลงทะเบียน มีแต่ต้องลงชื่อเข้าใช้

นี่มันแอพฯ บ้าอะไรกัน

จั่นหลิงจวินรับเอาโทรศัพท์กลับมา นิ้วมือเรียวยาวลากไปบนหน้าจอสองที จากนั้นก็ใส่พาสเวิร์ดลงไป หน้าจอจึงเปลี่ยนเป็น ‘ยินดีต้อนรับ ลูกค้าคุณหมอจั่น’