ทดลองอ่าน Perfect Guy ผู้ชายคนนี้ฉันดีไซน์เอง บทที่ 3 – บทที่ 4

“ผู้ชายที่เข้าใจเรื่องแบบนี้สมัยนี้มีไม่ค่อยเยอะนะ” เซียวเซียวเงยหน้าขึ้นแอบมองใบหน้าด้านข้างของจั่นหลิงจวิน

“หืม? นี่มันเป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ” จั่นหลิงจวินเอ่ยปากพูดอย่างไม่ใส่ใจพลางเงยหน้ามองท้องฟ้า ตอนนี้ยังไม่ดึกเท่าไร แต่อากาศไม่ค่อยดีนัก มืดครึ้มราวกับฝนจะตก ไฟอัตโนมัติข้างทางก็สว่างขึ้นแล้ว

“ไม่นะ…” เซียวเซียวส่ายหน้าปฏิเสธ เมื่อก่อนเธอพูดกับหานตงอวี่ตั้งหลายครั้งว่าเขาควรจะเรียนรู้ว่าต้องให้เธอเดินอยู่ด้านใน

อากาศเต็มไปด้วยความชื้น ฝนเม็ดเล็กๆ ตกลงมาบนคิ้วและขนตาของจั่นหลิงจวิน ส่องประกายแสงวิบวับ “มีคนสอนผมมา” เสียงทุ้มต่ำดังอยู่ข้างหูเหมือนกับเสียงฝนที่ตกๆ หยุดๆ สายตาล้ำลึกที่กำลังครุ่นคิดอยู่นั้นมีร่องรอยของความโศกเศร้าซึ่งไม่อาจอธิบายได้ผ่านเข้ามาแล้วเลือนหายไปอย่างรวดเร็ว

เซียวเซียวจ้องมองเขาอยู่ตลอด พลันรู้สึกว่าหัวใจของเธอเจ็บแปลบขึ้นมา

แฟนเก่าหรือ แฟนเก่าของเขาใช่ไหม ใครนะช่างเป็นคนที่โชคดีได้รับความรักความเอาใจใส่จากเขา แล้วทำไมถึงทิ้งเขาไป

ถ้าไม่ได้ป่วยก็คงจะดี…

เซียวเซียวก้มหน้าลงอย่างหมดกําลังใจ สภาพของตัวเองตอนนี้ไม่อาจจะไปจีบจั่นหลิงจวินได้ ทว่าหากมัวแต่คิดเรื่องพวกนี้แล้วจะมีประโยชน์อะไร สิ่งเดียวที่เธอทำได้ในตอนนี้ก็คือต้องได้เงินโบนัสมาทำบัตรรายสามเดือนเพื่อเทพบุตรสุดหล่อตรงหน้า

เมื่อถึงซังอวี๋ จั่นหลิงจวินก็กลับเข้าไปในห้องทำงาน วันนี้เซียวเซียวไม่ได้นัดตรวจจึงเดินไปยังห้องออกกำลังกายตามลำพัง

ฟิตเนสของซังอวี๋แตกต่างจากฟิตเนสทั่วไปตรงที่นอกจากจะมีลู่วิ่ง อุปกรณ์ยกน้ำหนักต่างๆ แล้ว อุปกรณ์ส่วนใหญ่จะเป็นอุปกรณ์ฟื้นฟูร่างกายสำหรับผู้ป่วย

ผู้เป็นเทรนเนอร์ที่นี่ก็คือนักกายภาพบําบัด เช่นชายหนุ่มร่างกำยำที่เคยเดินไปส่งซย่าเหยียนคนนั้น

ในสโมสรซังอวี๋ นักบำบัดองค์รวม นักกายภาพบําบัด นักจิตวิทยา จะเรียกรวมกันว่านักบำบัด ตามที่เถียนเถียนบอก พวกเขาไม่เพียงช่วยฟื้นฟูความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ แต่ฟื้นฟูชีวิตด้วย ทั้งด้านสุขภาพ จิตใจ รูปร่างหน้าตา และความสัมพันธ์ระหว่างคนในครอบครัว