ทดลองอ่าน บัญชาปราบโฉมงาม บทที่ 6

เพราะจะไม่อยู่บ้านถึงหนึ่งเดือน สามวันนี้สองสามีภรรยาจึงปรารถนาจะแนบชิดสนิทสนมกันให้มากหน่อย เขายังคงเร่าร้อนดุจเปลวไฟ ส่วนนางเพราะอาลัยอาวรณ์เขาจึงเอาอกเอาใจเป็นพิเศษ

สามวันให้หลัง ฟ้ายังไม่สว่างเขาก็ลุกจากเตียงแล้ว นางปรนนิบัติเขาล้างหน้าหวีผมเสร็จก็เอาอาหารแห้งและห่อสัมภาระที่จัดเตรียมไว้มอบให้เขา

ก่อนออกเดินทาง เขาสั่งกำชับนาง “อยู่บ้านรักษาตัวให้ดี รอข้ากลับมา”

นางพยักหน้าอย่างน่าเอ็นดู และสั่งกำชับเขาไม่หยุดปาก “ระหว่างทางท่านต้องระมัดระวังตัว ดูแลตนเองให้ดี อย่าให้ข้าต้องเป็นห่วง”

นี่เป็นครั้งแรกที่ทั้งสองคนจะต้องแยกจากกันนานเช่นนี้ แต่ก่อนสามีเข้าเมือง อย่างมากก็ไม่อยู่บ้านสามวันห้าวัน ครั้งนี้กลับไปนานถึงหนึ่งเดือน แม้จะบอกว่าหนึ่งเดือนพริบตาเดียวก็ผ่านไปแล้ว แต่นางก็ไม่อาจตัดใจ

หลังจากกำชับสั่งเสียกันอยู่พักหนึ่ง นางก็ยืนอยู่ที่ประตูรั้วส่งสามีออกเดินทาง ไม่ต่างอะไรกับภรรยาทุกคนในใต้หล้า สีหน้าเต็มไปด้วยความอาลัยอาวรณ์

ไป่หลี่ซีทุกครั้งที่เดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็จะหันกลับมาโบกมือให้นาง เก็บภาพใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอาลัยอาวรณ์ไว้ในสายตา ทว่าเวลาไม่อนุญาตให้โอ้เอ้ชักช้า เขาคิดในใจว่าเดือนเดียวไม่นานก็ผ่านไปแล้ว ถึงตอนนั้นค่อยกลับมารับนาง ครั้นแล้วเขาก็ตัดใจไม่หันกลับไปมองอีก สาวเท้ายาวๆ จากไป

กระทั่งเงาร่างของเขาถูกต้นไม้บดบัง มองไม่เห็นอีกแล้ว อูมู่ฉินจึงได้เก็บสีหน้าอาลัยอาวรณ์ หมุนตัวเดินกลับเข้าไปในบ้าน

ฉวยโอกาสช่วงที่สามีไม่อยู่หนึ่งเดือนตัดสินใจจะกลับไปหุบเขาหมื่นบุปผาสักครั้ง ความจริงแล้วนางกำลังกลุ้มใจไม่รู้ควรอ้างเหตุผลอะไรจากไปสักระยะ ตอนนี้ตัดความยุ่งยากไปได้มาก สามีไม่อยู่ กระทั่งเหตุผลนางก็ไม่ต้องคิดอีกแล้ว

กลับไปหุบเขาหมื่นบุปผาครั้งนี้นางจะถือโอกาสไปจัดเตรียมทุกอย่างให้เรียบร้อย อีกหนึ่งเดือนให้หลังนางค่อยพาสามีกลับไป

นางเชื่อ สามีจะต้องชอบหุบเขาหมื่นบุปผาแน่นอน ที่นั่นงดงามราวแดนเซียน ทั้งห่างไกลจากความวุ่นวายในยุทธภพ พวกนางสามารถเลือกสถานที่สักแห่งในหุบเขาหมื่นบุปผาสร้างกระท่อมมุงหญ้าคาของตน เขาชอบทำไร่ไถนาก็ทำต่อไป อยากล่าสัตว์ก็ล่าสัตว์ ในหุบเขาหมื่นบุปผาทุกคนต่างทำหน้าที่ของตน ต่างแสดงความสามารถของตน ไม่มีพิธีรีตองจุกจิกหยุมหยิมตามประเพณีนิยมทั่วไป มีเพียงเหมาะสมหรือไม่ มีเหตุผลหรือไม่เท่านั้น ขอเพียงไม่ทำร้ายผู้ใด ไม่ขัดต่อกฎระเบียบของหุบเขา ทุกคนก็สามารถทำในสิ่งที่ตนอยากทำได้ และสามารถท่องเที่ยวได้ตามอำเภอใจ

คิดมาถึงตรงนี้อูมู่ฉินก็ยิ้มออกมา นางคิดถึงบ้านที่หุบเขาหมื่นบุปผายิ่งนัก พร้อมกันนั้นก็เฝ้ารอคอยวันเวลาในวันข้างหน้าของตนกับสามี

นางเดินตรงไปที่ห้องเก็บฟืน สิ่งที่อยู่ในห้องเก็บฟืนก็คือฟืน อ้ายเฉ่า  แห้งที่ใช้กำจัดยุง อีกทั้งเครื่องใช้ไม้สอยและข้าวของเบ็ดเตล็ด นางยกแผ่นหินที่ไม่แน่นแผ่นหนึ่งออกมา ใต้แผ่นหินมีช่องอยู่ ในช่องมีหีบไม้อยู่ใบหนึ่ง สิ่งของของนางซ่อนอยู่ในนั้น

นางเอาหีบไม้ออกมา ในหีบไม้นี้มีเครื่องมือปลอมแปลงโฉมอยู่ข้างใน นางเอาน้ำยาทาไปบนใบหน้า ผ่านไปครู่หนึ่งใบหน้าของนางก็เริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลง

ใบหน้าที่เดิมค่อนข้างกลมเริ่มหดเล็กลง จมูกที่กว้างเล็กน้อยก็เปลี่ยนเป็นแคบลงโด่งขึ้น แล้วก็มาที่ความโค้งของหางตา หางตาที่เดิมห้อยลงค่อยๆ ยกขึ้น ทำให้ดวงตาค่อนข้างเล็กของนางเปลี่ยนเป็นโตขึ้น ราศีก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว

ใบหน้าหลังผ่านการปลอมแปลงโฉมที่ดูงดงามแบบหญิงชาวบ้านทั่วไป อย่างมากก็เพียงนับว่าหมดจดงดงาม เช่นนี้ทำให้เวลานางแสร้งทำเป็นโง่งมจึงจะดูแล้วทึ่มทื่อไร้เดียงสา มาบัดนี้นางทาน้ำยาแล้ว ใบหน้าของนางก็เริ่มกลับคืนสู่รูปโฉมที่แท้จริง

ตาจมูกปากเหมือนกัน แต่เพราะรูปร่างลักษณะและสัดส่วนที่ต่างกัน ทำให้ใบหน้าเปลี่ยนเป็นไม่ธรรมดา รูปโฉมที่เดิมงดงามเพียงสามส่วนชั่วพริบตาเดียวก็เปลี่ยนเป็นงามเพริศพริ้งล่มบ้านล่มเมือง