ทดลองอ่าน มาลีรติกานต์ ตอนที่ 1

ปฏิภาณคิดว่าบางทีการได้กลับบ้านมาเจอพี่ๆ อาจทำให้เขาอารมณ์ดีขึ้นบ้างก็ได้

“นั่นไง! ไอ้ตัวดีมันเดินหน้างอมาโน่นแล้ว”

เพลิงพลทักเมื่อหันมาเจอปฏิภาณกำลังเดินเข้ามาในห้องอาหาร ประโยคนั้นทำให้ทุกคนมองเขาเป็นตาเดียวและต่างแปลกใจที่เห็นใบหน้าหล่อเหลาบึ้งตึง ชายหนุ่มจึงเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ที่ว่างอยู่แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ เวลาอยู่กับครอบครัวเขาจะทำตัวเป็นเด็กลงอีกยี่สิบเปอร์เซ็นต์

ถึงพี่ชายปากหมาทั้งหลายจะกัดเจ็บไปบ้าง แต่ก็ยังให้เขาได้ใช้สิทธิ์ความเป็นน้องเล็กเสมอ

“ไปมีเรื่องอะไรกับใครมาหรือเปล่า ทำไมหน้างอขนาดนี้ ฮึ?” กัลยาถามหลานชายคนเล็กด้วยความรักและเอ็นดูก่อนจะพยักหน้าบอกให้แม่บ้านตักข้าวให้ปฏิภาณไปด้วย “ตอนแรกย่านึกว่าเราจะกลับมาไม่ทันทานข้าวด้วยกันแล้วนะ พี่ๆ เขาเริ่มตั้งวงนินทาเราแล้ว”

“ว่าและ! ผมจามตั้งแต่ขับรถกลับมา ใครเริ่มก่อน พูด!”

ชายหนุ่มหันไปจ้องหน้าพี่ชายทีละคน พอหนุ่มๆ เริ่มเลิ่กลั่กหนีความผิดทุกคนบนโต๊ะอาหารก็หัวเราะครื้นเครง ไม่เว้นแม้แต่ลูกสะใภ้ทั้งสี่และหลานตัวน้อยอย่าง ‘ดาหลัน’ กับ ‘คณานับ’ ที่มองเขาตาใสแป๋ว

แม้คณานับจะเป็นลูกติดของคณานางค์ แต่สมาชิกทุกคนในบ้านจิรภาคินทร์ก็รักและเอ็นดูเด็กชายไม่ต่างจากหลานแท้ๆ เลยแม้แต่น้อย

“จะใครล่ะ ถ้าไม่ใช่พี่ชายใหญ่สุดที่รักของแก” พิชญะโบ้ยความผิดไปให้เพลิงพลทันที

“ไม่ต้องเลยๆ แกนั่นแหละชวนเม้าท์ก่อนใคร” เพลิงพลจ้องหน้าน้องชายคนรองสุดท้อง

“หยุดเถียงกันเป็นเด็กๆ เลยนะ ไม่อายหลานบ้างหรือไง ฮึ?”

พัชรินทร์ปรามลูกชายทั้งห้าคนที่กำลังตั้งวงกัดกันราวกับเด็กประถมต่อให้อายุจะขึ้นเลขสามกันทุกคนแล้ว ทว่าใบหน้าท่านกลับเปื้อนรอยยิ้มเพราะรู้ว่าถึงจะกัดกันแต่ลูกๆ ก็รักกันดี

“แล้วสรุปว่าจะบอกพวกเราได้หรือยังว่าพีคไปมีเรื่องกับใครมาถึงได้เดินหน้าบูดอย่างนี้” ท่านพูดต่อ

“ถ้าให้ผมเดา…ผมว่าทะเลาะกับแฟนมาแน่ๆ” ปฏิรัฐวิเคราะห์อย่างมีเหตุผล น้ำเสียงนุ่มหู และสีหน้าจริงจังเล็กน้อยทำให้เจ้าของเรื่องไม่กล้าด่าเมื่อเขาเดาถูกต้อง

“เห็นด้วย” ปฏิพรรธณ์เห็นสีหน้าของปฏิภาณก็รีบออกความเห็นราวกับจะไล่ต้อนให้น้องชายจนมุมแล้วรีบเล่าเรื่องให้ทุกคนฟัง “เงียบแบบนี้แสดงว่าชัวร์เลย”

“ทำไมช่วงหลังๆ ถึงได้ทะเลาะกันบ่อยนักล่ะตาพีค”

ประวันวิทย์ถามอย่างเป็นห่วง ท่านรู้ว่าเมื่อก่อนปฏิภาณเปลี่ยนคู่ควงบ่อยๆ แต่กับอรรัมภานั้นแตกต่างออกไป เพราะลูกชายท่านคิดจะจริงจังและลงหลักปักฐานด้วย

“หรือว่าจะเป็นเพราะข่าวซุบซิบเกี่ยวกับหนูภาและไฮโซคนนั้น”

“นี่พ่อเห็นข่าวด้วยเหรอครับ”

“พ่อเราน่ะหูไวตาไวอย่างกับอะไร อย่าลืมว่าพ่อเราเป็นนักธุรกิจมือทองมาก่อนจะไม่เช็กข่าวได้ยังไง” กัลยาว่า “ทะเลาะกันเรื่องข่าวจริงเหรอ ตาพีคก็คลุกคลีกับพวกดารามาเยอะ น่าจะรู้ดีนะว่าบางทีนักข่าวก็เขียนข่าวใส่สีตีไข่ไปอย่างนั้นเอง คนอย่างหนูภาไม่น่าจะทำตัวแบบนั้นหรอก”

“ไม่ใช่เรื่องข่าวหรอกครับคุณย่า แค่ข่าวซุบซิบผมไม่คิดอะไรอยู่แล้ว”

“แล้วมันเรื่องอะไรล่ะ ทีแรกก็คบกันดีๆ อยู่ไม่ใช่เหรอ”

“ช่วงแรกมันก็ดีหมดแหละครับคุณย่า” พอนั่งฟังอยู่นานพิชญะก็แสดงความคิดเห็นอย่างรู้นิสัยน้องชายตัวดี “แต่ช่วงหลังๆ สงสัยมันออกลายเจ้าชู้อีก ภาเขาก็เลยโกรธเอา”

“ผมไม่ใช่พี่นะ จะได้เจ้าชู้ไม่เลิก!” ปฏิภาณตอกหน้าพี่ชายกลับไปบ้าง

“ฉันไม่เจ้าชู้แล้วโว้ย” พิชญะรีบออกตัวก่อนจะหันไปยิ้มหวานให้กับภรรยาที่นั่งอยู่ข้างๆ อย่างประจบเอาใจ “ฉันรักเมียคนเดียว อย่ามาทำให้ครอบครัวเขาแตกแยกนะไอ้พีค”

“แล้วสรุปมันเรื่องอะไรล่ะ” ประวันวิทย์วกเข้าเรื่อง

“เรื่องเดิมๆ แหละครับ ภางอแงว่าผมไม่มีเวลาให้ แล้วก็พูดถึงเรื่องแต่งงาน”