ทดลองอ่าน ยอดหญิงเทพสมุนไพร เล่ม 4 บทที่ 7

ระหว่างที่จางอี๋ไท่กำลังอกสั่นขวัญแขวนที่สะใภ้รองไม่ตายเพราะพิษ สะใภ้รองก็ให้จือชิวนำหงซินเจียวกระถางหนึ่งมาให้นาง ฝากบอกนางว่าหงซินเจียวกระถางนี้เคยวางอยู่ในเรือนของหลี่อี๋เหนียงสมัยที่ยังมีชีวิตอยู่ หลี่อี๋เหนียงถูกเหล่าไท่จวินลงโทษจนตายเพราะปองร้ายเลือดเนื้อเชื้อไขของสกุลเซียว สะใภ้รองรู้สึกว่าหงซินเจียวนี้ไม่เป็นมงคลอย่างยิ่ง ด้วยคิดว่าตอนแรกจางอี๋ไท่เป็นคนมอบให้หลี่อี๋เหนียง ตอนนี้จึงนำมาคืนเจ้าของเดิม หากนางชอบก็เก็บรักษาไว้ อยู่ว่างๆ สามารถสูดดมกลิ่นหอมได้พอดี หงซินเจียวนี้มีอายุยืนยาว หากนางรังเกียจมิสู้นำไปมอบให้เหล่าไท่จวิน แล้วค่อยให้เหล่าไท่จวินส่งต่อให้คุณชายรอง อย่างไรคุณชายรองก็ชอบกลิ่นหอมแปลกประหลาดมาแต่กำเนิด สามารถนำหงซินเจียวมาทำเครื่องหอมได้พอดี

ยามเผชิญหน้ากับการข่มขู่อย่างเปิดเผยของสะใภ้รอง จางอี๋ไท่ก็อกสั่นขวัญผวา รู้ว่าสะใภ้รองจับจุดอ่อนของนางได้หมดแล้วจึงไม่กล้าลงมือส่งเดชอีก จำต้องเทิดทูนนางไว้ราวกับเป็นบรรพบุรุษคนหนึ่ง ด้วยเกรงว่าวันใดสะใภ้รองไม่พอใจขึ้นมาจะเปิดโปงเรื่องนี้ ด้วยเหตุนี้ระยะเวลาที่ผ่านมานี้ พวกนางจึงอยู่ร่วมกันอย่างสงบ

ทว่ารสชาติของการที่ชีวิตอยู่ในกำมือผู้อื่นไม่ดีนัก ด้วยรู้ว่าสะใภ้รองเป็นยอดฝีมือด้านยาพิษ จางอี๋ไท่จึงใส่ใจกับฐานะและภูมิหลังของนาง ลอบส่งคนไปสืบดูที่บ้านเดิมของสะใภ้รอง หมายลงมือกับบ้านเดิมของนาง ผู้มีความพยายามย่อมประสบความสำเร็จ ในที่สุดก็สืบพบฐานะลูกอนุของสะใภ้รองในที่สุด

ภายใต้การผลักดันของจางอี๋ไท่ ในที่สุดฐานะลูกอนุของสะใภ้รองก็ถูกเปิดเผย เดิมทีหารือกับพี่ชายแล้วว่ารอแค่ให้สะใภ้รองถูกหย่าและออกจากคฤหาสน์สกุลเซียวไป จางเจี๋ยจะหายอดฝีมือนอกคฤหาสน์จัดการนางเสีย ตัดปัญหานับแต่นี้ไป

คิดไม่ถึงว่าต้นไม้ที่ตั้งใจปลูกไม่ออกดอก กิ่งหลิวที่ปักส่งเดชให้ร่มเงา นอกจากสะใภ้รองจะไม่ถูกหย่าแล้ว นางยังนำโอกาสที่อวิ้นเอ๋อร์จะได้เป็นประมุขสกุลมาให้ด้วย หัวใจที่ถูกสะใภ้รองเคี่ยวกรำตลอดสองปีนี้จนตายไปแล้วกลับมามีชีวิตอีกครั้ง คืนนั้นนางตื่นเต้นเหมือนได้ย้อนกลับไปในอดีต มอบความอบอุ่นให้นายท่านใหญ่ไม่สิ้นสุด หวังจะได้รับคำสัญญาจากนายท่านใหญ่ แต่นายท่านใหญ่กลับไม่พูดอะไรเลย

ท่าทีของนายท่านใหญ่ทำให้จางอี๋ไท่ตกใจ แต่นางยังไม่หมดหวัง เดิมทีหวังว่าคุณชายรองฟื้นขึ้นมาแล้วจะยืนกรานคำสาบานที่ว่าไม่เป็นประมุขสกุลแล้ว คิดไม่ถึงว่านายหญิงใหญ่จะข่มขู่เขาด้วยความตาย แค่ช่วงบ่ายก็บีบคุณชายรองให้เปลี่ยนความคิดและส่งสะใภ้รองไปอยู่อารามชิงซิน

การจัดการของนายหญิงใหญ่ในอารามชิงซินนั้นจางอี๋ไท่ล้วนรู้ดี นางเองก็ดิ้นรนว่าจะ ‘ปองร้าย’ หรือจะ ‘ช่วยเหลือ’ สะใภ้รองดีเช่นกัน หากสะใภ้รองตาย เรื่องหงซินเจียวย่อมถูกกลบฝังไปพร้อมกับสะใภ้รอง นับแต่นี้ไปนางสามารถใช้ชีวิตอย่างสบายใจได้ แต่อวิ้นเอ๋อร์ย่อมไม่มีวาสนากับตำแหน่งประมุขสกุลอีก ชีวิตที่เหลือของพวกนางแม่ลูกล้วนอยู่ในกำมือของนายหญิงใหญ่แม่ลูก ซึ่งนางไม่ยินยอม!

หากสะใภ้รองไม่ตาย ไม่แน่ความรักที่คุณชายรองมีต่อนางอาจเกิดขึ้นมาอีก ยากจะรับรองว่าคุณชายรองจะไม่สละตำแหน่งประมุขสกุลเพื่อนางอีกครั้ง ส่วนเรื่องหงซินเจียวนางเชื่อในคำสัญญาของสะใภ้รอง ขอเพียงตนสำรวม สะใภ้รองก็จะปล่อยให้นางใช้ชีวิตไปอย่างสงบ รอให้อวิ้นเอ๋อร์ได้เป็นประมุขสกุลแล้ว นางก็ยังมีโอกาสปิดปากสะใภ้รองได้อยู่ดี

ในที่สุดความปรารถนาอันไร้ขอบเขตก็เอาชนะความหวาดหวั่นในใจ จางอี๋ไท่ตัดสินใจว่าถ้ามีโอกาสจะต้องช่วยเหลือสะใภ้รอง ให้อีกฝ่ายได้มีชีวิตอยู่ต่อไป จะได้มายั่วยวนคุณชายรองให้เป็นฝ่ายสละตำแหน่งประมุขสกุลเสียเอง

ระหว่างขบคิดว่าจะเปิดเผยเรื่องที่นายหญิงใหญ่สั่งปิดอารามชิงซินให้เหล่าไท่จวินรู้อย่างไรดี นายหญิงใหญ่ก็ส่งคนมาตามนางไปที่เรือนกลาง บอกว่าจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับคุณชายสาม พอถึงเรือนกลางประจวบเหมาะบ่าวหญิงในอารามชิงซินมารายงานว่า คุณชายสามบุกเข้าไปในอารามชิงซิน นายหญิงใหญ่ฟังแล้วสั่งให้เป่าจูไปดักรอที่หน้าประตูอารามชิงซิน เชิญคุณชายสามมากินอาหาร นางจึงรีบส่งชิงเอ๋อร์ไปด้วย บอกชิงเอ๋อร์ว่าให้หาวิธีรั้งตัวเป่าจูเอาไว้ ปล่อยให้คุณชายสามไปส่งข่าวให้เหล่าไท่จวิน