ทดลองอ่าน ยอดหญิงเทพสมุนไพร เล่ม 3 ตอนที่ 6

พอคิดว่าจะได้ครองคู่กับหลี่เมิ่งซีเพียงสองคน มีแต่พวกเขาสองคนเท่านั้น มือของเซียวจวิ้นที่ถือถ้วยชาก็อดสั่นนิดๆ ไม่ได้ เขาดื่มชาอึกใหญ่ ฝืนข่มจังหวะหัวใจที่เต้นรัวของตนเอง

ซีเอ๋อร์จะตามข้าลงใต้หรือไม่ สายตาคาดหวังที่จับจ้องฉากบังลมแฝงความกังวล

ระหว่างคิดก็เห็นจือชุนประคองหลี่เมิ่งซีเดินอ้อมฉากบังลมเข้ามาช้าๆ เห็นเซียวจวิ้นดื่มน้ำชาอยู่ หลี่เมิ่งซีจึงก้าวขึ้นหน้ามาย่อกายนิดๆ “คารวะคุณชายรอง ภรรยาผู้น้อยไม่ทราบว่าคุณชายรองกลับมาแล้วจึงมิได้ออกไปต้อนรับ ขอคุณชายรองโปรดอภัยด้วย”

มิได้ออกไปต้อนรับ! หลายวันนี้ก็ไม่เคยเห็นเจ้าออกไปต้อนรับอยู่แล้วนี่!

แน่นอน คำพูดนี้เซียวจวิ้นได้แต่บ่นในใจ เขาไม่มีทางพูดออกมา ดูเหมือนธรรมเนียมเหล่านี้ล้วนเป็นเขาที่บ่มเพาะขึ้นมาเอง ตอนนี้กลายเป็นว่าถ้าเขาอยากพบหน้านางก็ต้องไปเชิญนางมา เซียวจวิ้นวางถ้วยชาแล้วเอ่ยว่า “ซีเอ๋อร์นั่งลงเถอะ”

“ขอบคุณคุณชายรอง” หลี่เมิ่งซีให้จือชุนประคองนั่งลงข้างเขา

กลิ่นหอมสดชื่นคล้ายมีคล้ายไม่มีระลอกหนึ่งปะทะจมูก กำซาบเข้าไปในจิตใจ เซียวจวิ้นที่ชื่นชอบกลิ่นหอมสูดจมูกโดยไม่รู้ตัว กลิ่นหอมนี้เขาไม่เคยพบเจอมาก่อน คิดถึงตอนเทศกาลฉีเฉี่ยว เครื่องหอมในถุงหอมที่นางมอบให้แม่นางทั้งหลาย เขาก็ไม่เคยพบเห็นมาก่อนเช่นกัน หรือว่านางปรุงเครื่องหอมได้ ไฉนจึงไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้กับเขามาก่อน เซียวจวิ้นอดขมวดคิ้วครุ่นคิดไม่ได้

“คุณชายรอง…” หงจูเห็นเซียวจวิ้นไม่พูดจา หลี่เมิ่งซียิ่งเหมือนพระพุทธรูปองค์หนึ่ง ทั้งสองราวกับกำลังแข่งกันว่าใครจะเอ่ยปากก่อน พอคิดว่าคุณชายรองตามสะใภ้รองมาจะต้องมีธุระแน่ นางจึงร้องเรียกเสียงค่อย ทำลายความเงียบ

ได้ยินเสียงหงจูแล้ว เซียวจวิ้นก็ดึงสติกลับมา เห็นทุกคนในห้องโถงกำลังมองเขา จึงกระแอมเสียงค่อยก่อนพูด “พรุ่งนี้ข้าจะเดินทางลงใต้แต่เช้า ซีเอ๋อร์จัดเตรียมข้าวของให้ข้าด้วย”

“พรุ่งนี้ท่านจะเดินทางแต่เช้า?! รีบร้อนถึงเพียงนี้เชียวหรือ จะไปนานเท่าไรเจ้าคะ”

“ต้องดูสถานการณ์ก่อน อย่างน้อยหนึ่งปี อย่างมากสองปี”

“นานขนาดนั้นเชียว!” ให้ตาย ข้ายังไม่ได้หนังสือหย่าเลยนะ!

เขาเดินทางจากไปตั้งปีสองปี แล้วหนังสือหย่าของนางจะทำอย่างไรเล่า ร้านยาอี๋ชุนทำให้นางสามารถใช้ชีวิตโดยไม่ต้องห่วงเรื่องปากท้องก็จริง แต่กลับมิอาจต้านทานอำนาจของสกุลเซียวได้

หากไม่มีหนังสือหย่า ต่อให้นางหนีออกจากคฤหาสน์ไป แค่สองวันครึ่งก็ต้องถูกจับกลับมาแล้ว แม่สามีที่ชั่วร้ายและหาเรื่องนางได้ทั้งที่ไม่มีเรื่องจะต้องจับนางใส่กรงหมูแล้วนำไปถ่วงน้ำ โทษฐานที่ทำตัวเป็นหญิงแพศยาหนีตามคนอื่นไปแน่! ละครในชาติก่อนล้วนเป็นเช่นนี้ทั้งนั้น นางไม่อยากมารับบทนี้ในยุคโบราณหรอกนะ

“ข้าป่วยนานหลายเดือน กิจการทางใต้จึงถูกวางพักไว้ก่อน ครั้งนี้ข้าเลยต้องไปนานหน่อย” เซียวจวิ้นได้ยินน้ำเสียงตกใจของหลี่เมิ่งซีแล้ว หัวใจพลันรู้สึกหวานล้ำ น้ำเสียงก็อ่อนโยนขึ้นมาก

หลี่เมิ่งซีคิดดูแล้วเอ่ยว่า “คุณชายรองไปนานขนาดนี้ ต้องเตรียมการให้ดี ออกเดินทางพรุ่งนี้เวลาดูจะกระชั้นไปสักหน่อย คุณชายรองเลื่อนออกไปสักสองวันได้หรือไม่ ภรรยาผู้น้อยจะได้เตรียมการให้ดี”

เลื่อนออกไปอีกสองสามวันย่อมดีที่สุด ขอแค่สองสามวันก็พอ นางต้องตอแยให้เขาเขียนหนังสือหย่าภายในสองสามวันนี้ให้ได้ เพราะนางสุดจะทนกับอารมณ์ของนายหญิงใหญ่แล้ว

“นายท่านใหญ่กับเหล่าไท่จวินตกลงเรียบร้อยแล้ว จะออกเดินทางพรุ่งนี้ ซีเอ๋อร์ไม่ต้องยุ่งยากนักหรอก ถึงอย่างไรก็มีเงิน ขาดแคลนอะไรซื้อหาเอากลางทางก็ได้”

“ภรรยาผู้น้อยทราบแล้วเจ้าค่ะ จะให้หวังอี๋เหนียงไปจัดเตรียมเดี๋ยวนี้ คุณชายรองมีเรื่องอื่นอีกหรือไม่” หลี่เมิ่งซีเห็นว่าเรื่องนี้เปลี่ยนแปลงไม่ได้ จิตใจนางพลันห่อเหี่ยว ครั้งนี้ไม่ได้ ครั้งหน้าก็ค่อยๆ คิดหาหนทางใหม่แล้วกัน

ไม่ว่าอย่างไรนางก็ต้องออกจากคฤหาสน์สกุลเซียวให้ได้!

ตั้งสติได้แล้วจึงนึกขึ้นได้ว่าเซียวจวิ้นจะออกจากบ้านเป็นเวลาหนึ่งปีถึงสองปี แม้บอกว่าไม่ต้องจัดเตรียมอะไรมากนัก แต่อย่างไรเขาก็เป็นถึงคุณชายสกุลสูงศักดิ์ย่อมมิอาจสะเพร่าละเลย สิ่งที่ต้องจัดเตรียมมีมาก เวลากระชั้นเช่นนี้ต้องรีบจัดการแล้วจริงๆ หลี่เมิ่งซีจึงอดรู้สึกร้อนใจไม่ได้

เซียวจวิ้นฟังคำพูดหลี่เมิ่งซีแล้ว เขาก็ยกถ้วยขึ้นดื่มน้ำชาอย่างใจเย็น