ทดลองอ่าน รำพันรักหมอยา บทที่เจ็ด-บทที่แปด

“หากกล่าวถึงหนึ่งปีก่อนตอนที่ฮูหยินสี่เพิ่งแท้งลูก การจ่ายตำรับยาซื่ออู้ทังอาจมีความเป็นไปได้ อย่างไรผู้ที่แท้งบุตรลมปราณและเลือดย่อมถูกทำลายไป ทว่าตำรับยานี้ใช้มาหนึ่งปีกลับไม่เคยเปลี่ยน”

“นั่นก็หมายความว่าตอนนี้เลือดลมของนางยังอ่อนแอ”

“ไม่ อาการของนางในยามนี้ชัดเจนว่าหยางพร่อง หมอมีประสบการณ์สักคนไม่ว่าใครก็มองออกทั้งนั้น!”

“ดังนั้นคนที่ออกความคิดอยู่ในที่ลับก็คือคนแจ้งเบาะแส?”

“คนผู้นี้ต้องมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งยิ่งกับผู้บงการเรื่องฮูหยินสี่แน่”

“ท่านอยากคลำตามเถาวัลย์มาหาผลแตง สืบจากเรื่องของฮูหยินสี่จนถึงตัวคนแจ้งเบาะแส ในใจท่านมีข้อสรุปแล้วใช่หรือไม่” ซุนจิ่วเม่ยเห็นเขาขมวดคิ้วก็รีบถาม “หรือจะเป็นฮูหยินผู้เฒ่าคนนั้นจริงๆ ข้าได้ยินว่านางกับหลินเต๋ออีแห่งสำนักซิ่งหลินรู้จักกันมานาน”

“เหตุจูงใจเล่า” เฉียวจือซูถาม

“เมื่อครู่สาวใช้คนนั้นก็พูดแล้วนี่ ตั้งแต่ฮูหยินสี่แท้ง ยายเฒ่านั่นก็อยากไล่นางออกจากจวน มีลูกไม่ได้มิใช่เป็นเหตุผลที่ดีที่สุดหรือ”

“เป็นเหตุผลที่ดีทีเดียว” รอยยิ้มเย็นบนใบหน้าเฉียวจือซูราวกับกุมความจริงเอาไว้

“ใช่น่ะสิ! ต่อให้ไม่มีฮูหยินสี่ ถังเหอก็หาใช่ไร้ฮูหยินเสียหน่อย เขามิใช่ยังมีฮูหยินสามนั่นอีกหรือ” ซุนจิ่วเม่ยเอ่ยอย่างมั่นใจ “เป็นยายเฒ่านั่นกับตาเฒ่าหลินเต๋ออีสมคบคิดกันแน่นอน”

“เช่นนั้นเหตุจูงใจของหลินเต๋ออีเล่า หากฮูหยินผู้เฒ่าถังเป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลังจริง คนที่โน้มน้าวให้นางบอกความลับนี้ก็มีแต่หลินเต๋ออี แต่อ้ายจื่อจินถูกส่งเข้าคุกเช่นนี้จะมีประโยชน์อะไรกับเขา”

ซุนจิ่วเม่ยอับจนคำพูดไปชั่วขณะ

เฉียวจือซูหยักยิ้มมุมปาก ในแววตากลับมิเจือรอยยิ้ม “ในจวนสกุลถังนี้ทุกหนแห่งล้วนแต่เปี่ยมด้วยความไม่ชอบมาพากล ทั้งยังคล้ายมีสัมพันธ์ล้ำลึกกับสำนักซิ่งหลิน หากต้องการเข้าใจสำนักซิ่งหลิน ต้องเข้าใจจวนสกุลถังก่อน นี่คงเป็นหนทางที่ดีที่สุด”