ทดลองอ่าน สามีสกุลดี สตรีมากวาสนา บทที่ 4

“รีบลุกขึ้น นี่มันเรื่องอะไรกัน” เยี่ยเหมยกุมขมับ สมองยังมึนงงเลอะเลือนอยู่บ้าง ตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น

ภรรยาต้าเหอยกชามน้ำแกงไก่มาให้เยี่ยเหมยอย่างรวดเร็ว ป้อนไปพลางเล่าเรื่องราวหลังนางสลบไปพลาง

พอเยี่ยเหมยสลบไปก็ทำเอาเยี่ยหย่วนตกใจแทบแย่ เขากอดนางร้องไห้โฮไม่ยอมปล่อยมือ โชคดีที่หมอเพียงหนึ่งเดียวในหมู่บ้านเกาจยารุดตามมาถึง หลังจับชีพจรให้เยี่ยเหมยกับเกาซื่อฮวาแล้วก็บอกให้คนทั้งหลายรู้ว่าทั้งสองคนไม่เป็นอะไรมาก คนหนึ่งถูกดึงตัวกลับมาจากประตูผีแล้ว ส่วนอีกคนก็เพียงแต่เหน็ดเหนื่อยจนหมดสติไปด้วยความอ่อนเพลีย

เยี่ยเหมยช่วยชีวิตเกาซื่อฮวาเอาไว้ ภรรยาต้าเหอมีนิสัยมีบุญคุณต้องตอบแทน นางกับเกาต้าเหอจึงรีบอุ้มคนทั้งสองกลับมาบ้านทันที

สองคนยังคุยกันไม่ทันจบก็พลันมีเสียงตะโกนด่าทอเสียดแหลมดังมาจากด้านนอก “เจ้าคนไร้ทายาทสืบสกุลคนไหนขโมยไก่ของข้าไป…” ถ้อยคำไม่น่าฟังชุดหนึ่งลอยเข้ามาในห้อง แววเจาะจงเป้าหมายในวาจานั้นไม่ต้องพูดชัดก็เข้าใจได้

มือที่ป้อนน้ำแกงไก่ให้เยี่ยเหมยของภรรยาต้าเหอชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะวางชามลงบนโต๊ะเตี้ยบนเตียงแล้วเดินออกไปทันที ไม่ถึงชั่วครู่ก็ได้ยินนางทะเลาะกับคนข้างนอก

เสียงของทั้งสองไม่เบา จึงทำเอาเกาซื่อฮวาที่ตามหลังไปหลบเข้าห้องมากับเด็กผู้หญิงอีกคนที่อายุน้อยกว่าที่ตกใจจนขดตัวอยู่ด้านล่างเตียงเตาไม่กล้าขยับเขยื้อน ทว่าเห็นสีหน้าของเด็กทั้งสองแล้วกลับดูท่าทางไม่ค่อยแปลกใจ

“ซื่อฮวา พาน้องสาวมากินน้ำแกงไก่มา คนที่ทะเลาะกับท่านแม่อยู่ข้างนอกเป็นใครหรือ” เยี่ยเหมยเชี่ยวชาญการเกลี้ยกล่อมหลอกล่อเด็กและคนชรา ซ้ำชาตินี้ยังมีรูปร่างหน้าตางดงาม พูดเพียงไม่กี่ประโยคก็ทำให้เด็กทั้งสองลดความระมัดระวังต่อนางลงได้แล้ว

เมื่อปะติดปะต่อเรื่องเก่าๆ ที่คนด้านนอกฟื้นฝอยขึ้นมาขณะมีปากเสียงกันเข้ากับข้อมูลขาดๆ หายๆ ที่เกาซื่อฮวาให้มา เยี่ยเหมยก็พอจะเข้าใจสถานการณ์ของครอบครัวเกาต้าเหอได้เลาๆ