ทดลองอ่าน โฉมงามสองหน้า บทที่ 6

นางถูกกระแทกจนง่ามมือด้านชา ทานรับพลังที่กดทับลงมาไม่ไหวทรุดลงไปคุกเข่า เพื่อจะต้านรับดาบนี้นางได้ใช้พละกำลังที่มีอยู่ออกไปทั้งหมด ไม่เหลือเรี่ยวแรงจะหลบเท้าที่วาดตามมาของฝ่ายตรงข้ามอีก

ฝ่าเท้านี้เตะถูกหน้าอกของนาง เดิมทีนางก็ได้รับบาดเจ็บภายในอยู่แล้ว ชั่วขณะนั้นหน้าอกพลันเจ็บปวดรุนแรงยากจะทนไหว ความคาวเค็มขุมหนึ่งทะลักขึ้นมาที่ลำคอ โลหิตสดไหลออกมาตามมุมปากของนาง

นางนอนอย่างสิ้นไร้เรี่ยวแรงอยู่บนพื้นเรือ ได้แต่มองบุรุษผู้นี้คว้าตัวนางขึ้นมาโยนลงไปในน้ำ

น้ำเย็นเฉียบในแม่น้ำม้วนร่างนางลงไปอย่างรวดเร็ว นางไร้เรี่ยวแรงจะดิ้นรน ได้แต่ปล่อยให้น้ำในแม่น้ำกลืนร่างนาง

นางคิดไม่ถึงว่าสุดท้ายกลับต้องมาลงเอยเช่นนี้ ต้องมาจมน้ำตายในแม่น้ำอย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย ทั้งก่อนตายนางยังไม่อาจกลับคืนสู่สภาพเดิมได้

ตอนมีคนพบศพนาง ย่อมไม่รู้ว่านางคืออูอีเสวี่ยประมุขหุบเขาหมื่นบุปผา ผู้คุมกฎทั้งสี่ก็ไม่มีวันหานางพบ ในที่สุดนางก็ไม่อาจทำตามคำสั่งเสียของอาจารย์ได้…

สิงฟู่อวี่อุ้มนางหนูเสวี่ยที่เปียกชุ่มโชกไปทั้งตัวอยู่ในอ้อมแขน ใบหน้าเครียดขรึมจนน่ากลัว เขาไม่กล้านึกภาพว่าถ้าเขามาช้าอีกเพียงก้าวเดียว ที่เขาอุ้มขึ้นมาคงเป็นศพที่เย็นเฉียบศพหนึ่ง

โจรที่ทำร้ายนางหนูได้ตายไปภายใต้คมดาบของเขาแล้ว เขาฟันฉับเดียวเป็นสองท่อน ศีรษะหลุดจากบ่า กระทั่งฝ่ายตรงข้ามรูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไรยังไม่คู่ควรให้เขาไปมอง

เขาใช้วิชาตัวเบากลับขึ้นไปบนฝั่ง หาบ้านชาวนาในละแวกใกล้เคียงได้หลังหนึ่ง โยนเงินให้เจ้าของบ้าน ขอห้องห้องหนึ่ง และห้ามใครเข้ามารบกวน

พอเข้ามาในห้องเขาก็รีบถอดเสื้อผ้าเปียกออกจากร่างของนาง ใช้ผ้าห่มเช็ดร่างที่เย็นเฉียบของเด็กหญิง จากนั้นก็จับนางนั่งตัวตรง ส่วนเขาก็นั่งขัดสมาธิอยู่ตรงหน้า เอาฝ่ามือทาบกับหน้าอกของนาง โคจรพลังลมปราณถ่ายทอดพลังวัตรเข้าไปในร่างอีกฝ่าย ช่วยรักษาอาการบาดเจ็บต่อชีวิตให้

พลังวัตรที่แข็งแกร่งหนาแน่นขุมหนึ่งไหลเข้าไปในร่างของอูอีเสวี่ย ไปที่เส้นลมปราณพิเศษทั้งแปด จากเส้นลมปราณเข้าไปยังจุดต่างๆ ติดต่อกันไม่ขาดสาย

ลมปราณภายในจุดตันเถียนที่ว่างเปล่าของนางพลันทะลักพรั่งพรู ดุจบ่อน้ำที่แห้งขอดจู่ๆ ก็มีน้ำฝนเทลงมา จนเริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นแล้ว