ทดลองอ่าน โปรดยิ้มตอบข้าด้วยไมตรี บทที่ 1

“เจ้าสนใจแค่งานของเจ้าก็พอ” ชายหนุ่มที่ดูอายุมากกว่าพูดแทรกพานเหรินเฟิ่งขึ้นมา “เรื่องสังหารคนพวกข้าจะจัดการเอง”

พอพูดประโยคนี้จบสองคนนั้นก็เดินจากไป ยามที่คนตามหลังเดินผ่านพานเหรินเฟิ่ง เขาก็เอ่ยขึ้นเสียงเบาว่า “ข้าขอเตือนเจ้าด้วยความหวังดีสักประโยคหนึ่ง ‘ใครก็ตาม’ ที่พูดถึงก็รวมถึงตัวเจ้าด้วย”

ใบหน้าของพานเหรินเฟิ่งไร้สีเลือดไปทันใด “ขอรับ ข้าน้อยจะจดจำไว้ ขอใต้เท้าทั้งสองเดินทางปลอดภัย…”

รอกระทั่ง ‘เทพสังหาร’ สองคนออกไปแล้ว พานเหรินเฟิ่งก็หย่อนก้นลงบนเก้าอี้ด้วยสีหน้าที่ยังหวาดกลัวไม่หาย เขาพึมพำกับตนเอง “เด็กคนนั้นที่พวกเขาตามหาไปทั่วนี้มีความเป็นมาอย่างไรกันแน่…”

เขาไม่กล้าคิดต่อเลยจริงๆ

หลังจากหลินฟางโจวได้นอนหลับจนเต็มอิ่มแล้ว นางก็ตื่นขึ้นในช่วงสายของวันต่อมา

นางเหลือบมองคนที่อยู่ด้านข้างแวบหนึ่ง เขายังไม่รู้สึกตัว ท่านอนของเขาก็ไม่เปลี่ยนไปจากเมื่อคืนเลยสักนิดราวกับศพอย่างไรอย่างนั้น หลินฟางโจวอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปทดสอบลมหายใจของเขา อืม ยังมีลมหายใจอยู่

เมื่อคืนนี้มืดสนิท อีกทั้งนางก็เหนื่อยแทบตายแล้วจึงไม่ได้สังเกตหน้าตาของเด็กนี่เท่าไรนัก เช้านี้พอได้มองอย่างละเอียดก็พบว่าเด็กคนนี้หน้าตาค่อนข้างดีทีเดียว ผิวของเขาขาวผ่องทั้งยังนุ่มนิ่มราวกับก้อนแป้ง

จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงตะโกนดังแว่วมาเป็นระยะจากทางนอกหน้าต่าง เป็นเสียงของหญิงชราขายชุยปิ่งนั่นเอง

หลินฟางโจวรู้สึกถึงความหิวโหยในท้องขึ้นมาทันที นางลุกขึ้นมาจากเตียงแล้วออกจากบ้านไปหาอาหารกิน

บุตรชายของคนขายเนื้อแซ่เฉินกำลังยืนอยู่ที่หน้าประตูบ้านของเขา ในมือถือไป๋ถังเกา ก้อนหนึ่งแต่ไม่กิน เขาเอาแต่จ้องมองไปที่พื้น หลินฟางโจวเดินเข้าไปใกล้ด้วยความสงสัย พบว่าเขากำลังมองมดอยู่ ก่อนจะเห็นเขาโยนไป๋ถังเกาชิ้นเล็กในมือทิ้งลงบนพื้นแล้วมองมดทั้งหลายมาแย่งไป ซึ่งเขาทำเช่นนี้ก็เพื่อความสนุกเท่านั้น

หลินฟางโจวกลืนน้ำลายลงคอเสียงดังเอื๊อก

“เฉินเสี่ยวซาน” นางเรียกเขา

เฉินเสี่ยวซานมีพี่ชายสองคน แต่น่าเสียดายที่พี่ชายของเขาต่างก็จากโลกนี้ไปตั้งแต่เขายังเล็ก หากพี่ชายเขายังมีชีวิตอยู่ ตอนนี้ก็คงอายุเท่าๆ กับหลินฟางโจวแล้ว

พอได้ยินหลินฟางโจวเอ่ยเรียก เฉินเสี่ยวซานผู้มีรูปร่างท้วมก็เงยใบหน้ากลมยุ้ยขึ้นมา “พี่หลิน…พี่หลินดูสิ ดูมดพวกนี้”

“อืม เสี่ยวซาน ไป๋ถังเกานี้ซื้อมาจากคนขาเป๋แซ่เว่ยใช่หรือไม่”

“อืม ไป๋ถังเกาของคนขาเป๋แซ่เว่ยอร่อยที่สุด”