ทดลองอ่าน โปรดยิ้มตอบข้าด้วยไมตรี บทที่ 4

หลินฟางโจววางกรงนกลงกับพื้นแล้วมองหวังต้าเตาซึ่งดูไม่เหมือนกับคนที่เดินผ่านมา นางจึงเอ่ยถาม “ท่านมาหาข้าเช่นนี้มีเรื่องอะไรหรือ ใต้เท้าให้ท่านนำเงินรางวัลมามอบให้ใช่หรือไม่”

“ไม่ใช่ ใต้เท้าส่งข้ามาเชิญเจ้า ให้เจ้าไปกินอาหารเย็นที่หอวั่งเยวี่ย เขาจะเลี้ยงอาหาร”

“อ้อ ท่านเชิญใครไปแล้วบ้าง”

“เชิญพี่น้องที่ร่วมแรงปราบเสือทั้งหมด”

หลินฟางโจวเข้าใจแล้ว พานเหรินเฟิ่งคงตั้งใจจะจัดงานเลี้ยงฉลองชัยชนะ เป็นไปได้มากที่อาหารในงานเลี้ยงจะไม่มีทางแย่ นางดีใจยิ่งนัก “รบกวนหัวหน้ามือปราบหวังแล้ว ข้าทราบแล้ว ตอนเย็นจะไปแน่นอน”

หลังจากที่หวังต้าเตาบอกลาหลินฟางโจวแล้วก็ไปเชิญคนอื่นอีก

หลินฟางโจวลงบัญชีหมั่นโถวห้าลูกไว้ที่เพิงขายหมั่นโถว คนขายหาบเร่หยิบหมั่นโถวไปพลางพูดไปพลาง “ต้าหลางฉลาดมากเลย ยอดวีรบุรุษ! นำหมั่นโถวเล็กๆ น้อยๆ กลับไปกินที่บ้านเถอะ ไม่ต้องลงบัญชีอะไรหรอก!”

ตลอดชีวิตของหลินฟางโจว นี่เป็นครั้งแรกที่ถูกชมว่า ‘ยอดวีรบุรุษ’ นางแทบจะลอยได้แล้ว จึงพูดพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง “ท่านพูดว่าข้าเป็นวีรบุรุษเช่นนี้ ข้ายังจะกินหมั่นโถวของท่านโดยไม่จ่ายได้หรือ วันนี้เงินขาดมือ รอข้าสบายแล้วต้องคืนท่านแน่”

“ไม่ต้องรีบๆ ตอนต้าหลางมีเงินแล้วค่อยว่ากัน หากไม่พอก็กลับมากินหมั่นโถวได้อีกนะ”

ตอนหลินฟางโจวถือหมั่นโถวกลับไปถึงบ้าน เสี่ยวหยวนเป่าก็อาบน้ำเสร็จแล้ว เขาสวมชุดเก่าขาดเมื่อนานมาแล้วของหลินฟางโจว

ขณะที่หลินฟางโจวเดินเข้าประตูมาก็เห็นเขาจามติดกันอยู่หลายครั้ง นางนำหมั่นโถวไปวางไว้บนโต๊ะ “กินสิ เป็นของเจ้าหมดเลย”

เสี่ยวหยวนเป่าถาม “ทำไมท่านไม่กินเล่า”

“เย็นนี้นายอำเภอจะจัดงานเลี้ยงฉลองชัยชนะ ท้องข้าต้องมีพื้นที่ว่างให้มากหน่อย ถือโอกาสนี้กินเนื้อแกะของเขาสักแปดจิน สิบจินเลย จะพลาดอาหารมื้อนี้ไม่ได้!”

เสี่ยวหยวนเป่าเพิ่งเคยได้ยินเรื่องการเลี้ยงฉลองเช่นนี้เป็นครั้งแรก เขาส่ายหน้าอย่างไม่เข้าใจพลางหยิบหมั่นโถวขึ้นมากิน

หลินฟางโจวลูบคางพลางมองท่าทางบนโต๊ะอาหารของเสี่ยวหยวนเป่าที่ได้รับการอบรมมาอย่างดี นางจึงพูดขึ้นว่า “ข้าต้องหาตัวตนใหม่ให้เจ้าแล้ว”

“หืม? หากเปลี่ยนตัวตนใหม่ก็ต้องตั้งชื่อจริง ข้าว่ายุ่งยาก” เสี่ยวหยวนเป่าใคร่ครวญครู่หนึ่งก็เอ่ยต่อว่า “มิเช่นนั้นก็ให้ข้าเป็นญาติห่างๆ ของท่านที่ลี้ภัยมา ใช้แซ่หลินเช่นเดียวกัน”

“เช่นนั้นเจ้าชื่อหลินหยวนเป่า”

“ไม่เหมาะ คนที่เอาชื่อเช่นนี้มาเป็นชื่อทางการ นอกจากคนป่าคนเขาหยาบคายแล้วก็ไม่มีใครเขาเอามาตั้งกันหรอก อีกอย่างข้าก็ดูไม่เหมือนคนป่าคนเขาด้วย”

หลินฟางโจวกลอกตามองบน “เจ้าบอกชื่อที่เจ้าต้องการตรงๆ ก็พอ”