ทดลองอ่านนิยาย บุพเพอลวน เล่ม 1 บทที่ 2

รถม้าคันกลางขบวนที่มีขนาดใหญ่และหรูหราที่สุดกลับมีเสียงสตรีสองคนทะเลาะกันดังแว่วออกมา

หญิงสาวสองคนนั้นนั่งอยู่ในรถ

คนที่อายุมากกว่าเล็กน้อยสวมเสื้อแพรต่วนสีขาวยวงกับกระโปรงสีเหลืองขนหงส์ป่า เรือนผมสีดำสนิทถูกจับช่อง่ายๆ เป็นทรงเทพธิดาเหิน* ส่วนที่เหลือปล่อยสยายลงเหนือไหล่ทั้งสองข้าง เครื่องประดับมีไม่มาก แค่ใช้ปิ่นมุกที่ทำเป็นรูปผีเสื้อเสียบเฉียงไว้ในเรือนผม ใบหน้านวลเนียนไร้เครื่องสำอางแต่งแต้ม เนตรงามขุ่นขึ้ง คิ้วโก่งขมวดเข้าหากันเล็กน้อย กระนั้นก็ยังชวนพิศตรึงตา นางคือสตรีที่ไทเฮาพระราชทานเป็นคู่วิวาห์แก่จินหยวนเป่า ธิดาอดีตเสนาบดีเจียง…เจียงเสี่ยวเซวียน

เวลานี้นางกำลังบ่นอะไรพึมพำพลางเก็บข้าวของใส่ห่อสัมภาระ

ที่อยู่ข้างกายคือหญิงสาวอ่อนวัยกว่าในอาภรณ์สีแดง ทว่าแต่งตัวแบบสาวใช้ ทำผมมวยห่วงคู่** ใบหน้ารูปไข่ นัยน์ตาทรงผลซิ่ง*** ทั้งที่มีใบหน้าอ่อนเยาว์ชวนมองแต่กลับทำหน้านิ่วคิ้วขมวด เบะปากห้ามปรามผู้เป็นนาย “คุณหนู ตลอดทางท่านพยายามหนีมาแล้วหลายครั้ง เคยสำเร็จสักครั้งหรือไม่”

เจียงเสี่ยวเซวียนปัดมือสาวใช้ออกอย่างไม่พอใจ “สี่เอ๋อร์ เลิกพูดได้แล้ว! นึกหรือว่ากรงใบนี้จะกักขังข้าได้ตลอดไป ช้าเร็วอย่างไรข้าก็ต้องไปอยู่ดี!”

สี่เอ๋อร์ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เมื่อได้ยินดังนั้น “ไม่ได้นะเจ้าคะคุณหนู! หากท่านหนีไปจริง ขี้ข้าอย่างพวกเราจะไม่มีชีวิตรอดแม้แต่คนเดียว”

ผู้เป็นนายแค่นยิ้มขมขื่นกับคำพูดนั้น “เจ้าไม่มีชีวิตรอด? แล้วให้ข้าแต่งงานกับคนไม่รู้จัก ข้าจะมีชีวิตรอดหรือ” พูดพลางเก็บข้าวของต่ออย่างไม่ลังเล

“คุณหนู! สตรีคนไหนก็ต้องแต่งงานมีลูกสักวันกันทั้งนั้น จะแต่งกับใครก็เหมือนกันไม่ใช่หรือ”

เจียงเสี่ยวเซวียนปรายตามองคนพูดแล้วแค่นเสียงขึ้นจมูกอย่างดูถูก “คิดว่าแต่งงานเหมือนใส่เสื้อผ้าหรือกินข้าวหรือไร แบบนี้มันต่างจากสัตว์เดรัจฉานตรงไหน”

“การเกี่ยวดองระหว่างสกุลจินกับสกุลเจียงเป็นสมรสพระราชทานจากไทเฮา ถือเป็นวาสนาที่มีแต่คนเขาอยากได้ อีกอย่างตอนที่แม่ทัพจินยังมีชีวิตอยู่ก็ได้สร้างวีรกรรมองอาจกล้าหาญ เป็นเสาหลักของแผ่นดิน พ่อเป็นวีรบุรุษ ลูกย่อมเป็นยอดคน เชื่อแน่ว่าคุณชายจินจะต้องโดดเด่นเก่งกล้าไม่แพ้กัน ตอนนี้คุณหนูทำเป็นตีโพยตีพายอยากหนี น่ากลัวว่าพอได้เจอคุณชายจินเข้า ต่อให้ไล่ก็ไม่ยอมไปมากกว่า!”

“ข้าไม่ได้ต้องการสิ่งเหล่านี้!” เจียงเสี่ยวเซวียนเริ่มมีโทสะ นางโยนห่อผ้าทิ้งกับพื้นรถพลางว่า “สิ่งที่ข้าต้องการมีเพียงความรู้สึกที่แท้จริงต่อกันเท่านั้น! สี่เอ๋อร์ ใช่ว่าเจ้าจะไม่รู้ว่าใจข้ามีเจ้าของแล้ว!”

“คุณชายหลี่คนนั้นน่ะหรือ” สี่เอ๋อร์กลอกตาเหยียดๆ แล้วเลิกม่านหน้าต่างมองออกไปข้างนอก แสดงออกชัดเจนว่าไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้ต่อ

“เจ้า…” เจียงเสี่ยวเซวียนขัดใจนัก

“ฮิๆ” สาวใช้กระหยิ่มยิ้มย่อง “คุณหนู จะหนีไปตอนนี้ก็สายไปเสียแล้วล่ะ ดูสิเจ้าคะ…”

* มวยเทพธิดาเหิน เป็นทรงผมของผู้หญิงชาวฮั่นที่ยังไม่แต่งงาน วิธีเกล้าคือรวบผมเป็นมวยอยู่เหนือศีรษะให้ลักษณะดูคล้ายโบยบิน

** มวยห่วงคู่ เป็นทรงผมของผู้หญิงชาวฮั่นสมัยโบราณ วิธีเกล้าคือแบ่งผมเป็นสองช่อแล้วใช้เชือกแพรมัดเป็นรูปห่วงไว้เหนือศีรษะหรือด้านข้างศีรษะ

*** ซิ่ง หมายถึงอัลมอนด์