ทดลองอ่านนิยาย บุพเพอลวน เล่ม 1 บทที่ 8

จินหยวนเป่าลอบถอนหายใจเบาๆ อย่างโล่งอกแล้วหันไปส่งสายตาให้อวี้ฉีหลิน ก่อนจะจูงนางเดินเข้าไปหยุดยืนตรงหน้ามารดา

สาวใช้ในชุดเขียวยกถาดใส่ถ้วยน้ำชาสองใบเดินเข้ามา สาวใช้อีกคนหนึ่งวางเบาะลงตรงปลายเท้าสองหนุ่มสาว เมื่อเรียบร้อยดีแล้วจินหยวนเป่าก็เริ่มการแนะนำ “นี่คือท่านแม่” พูดจบก็ถลกชายเสื้อคลุมด้านหน้าทิ้งตัวลงคุกเข่าบนเบาะ

อวี้ฉีหลินรีบทรุดตัวลงคุกเข่าตามอย่างสงบเสงี่ยม

สองหนุ่มสาวโขกศีรษะคำนับจินฮูหยินพร้อมกัน “คารวะท่านแม่”

จินฮูหยินรอคอยภาพเช่นนี้มาไม่รู้กี่ปีแล้ว ดวงตาทั้งสองข้างเป็นประกายพราวระยับอย่างมีความสุข ยังไม่ทันได้พูดว่ากระไร หลิ่วเชี่ยนเชี่ยนที่อยู่ข้างๆ ก็ชิงประชดขึ้นมาเสียก่อน

“ไม่รู้ว่าคารวะยามเช้าหรือคารวะยามเที่ยงกันแน่สิน่า”

จินหยวนเป่าเหลือบมองญาติสาว ก่อนจะเบนสายตาไปทางมารดาอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็โบ้ยความผิดมาไว้ที่ตนคนเดียวอย่างอาจหาญ “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเสี่ยวเซวียน เป็นเพราะลูกตื่นสายเอง”

อวี้ฉีหลินรีบพยักหน้าหงึกหงัก หันไปทางหลิ่วเชี่ยนเชี่ยนแล้วอธิบายอย่างใสซื่อตรงไปตรงมา “เมื่อคืนท่านพี่ตรากตรำจนดึกดื่นค่อนคืนเลยอ่อนเพลีย เมื่อเช้าลุกไม่ไหวจริงๆ”

หญิงคนนี้! มือปราบหนุ่มมองเจ้าสาวหมาดๆ อย่างตกตะลึง

หลิ่วเหวินเจาที่กำลังนั่งจิบชาอยู่อีกด้านก็เกือบจะสำลักน้ำชา ด้วยคิดไม่ถึงว่าฮูหยินน้อยคนใหม่จะพูดจาโผงผางถึงเพียงนี้

ป้ากู้ที่ไม่รู้ว่ากลับเข้ามาในห้องโถงตั้งแต่เมื่อไรได้ยินประโยคนั้นเข้าพอดี นางสะดุ้งเฮือกอยู่ในใจ ก่อนจะนึกถึงสภาพรกเละเทะของห้องหอ อยากหัวเราะออกมาใจแทบขาดก็ไม่กล้า พอเหลือบมองนายหญิงก็พบว่ามีอาการเดียวกับตนทุกประการ คือกลั้นหัวเราะจนหน้าแดงไปหมด

หลิ่วเชี่ยนเชี่ยนยิ่งไม่คาดคิดเข้าไปใหญ่ว่าจะถูกศัตรูหัวใจตอบโต้กลับมาอย่างก๋ากั่น หญิงคนนี้ช่างไร้ยางอายสิ้นดี แต่สิ่งที่พูดมาก็เป็นความจริง นางจะตอบโต้อย่างไรได้ นอกจากถลึงตาไปให้คนพูดอย่างแค้นเคือง

“เจ้านี่มัน…” จินหยวนเป่าหันไปเค้นเสียงลอดไรฟัน “ถ้ากล้าพูดส่งเดชอีกก็ลองดู!”

อวี้ฉีหลินไม่เห็นว่าตนจะผิดตรงไหน จึงโต้กลับไปด้วยสีหน้าไร้เดียงสา “ข้าไม่ได้พูดส่งเดช เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ดึกมากจริงๆ นี่นา มิหนำซ้ำเจ้ายัง…”

หญิงปัญญานิ่ม!

ชายหนุ่มสะดุ้งโหยงพร้อมรีบยกมือปิดปากคนพูดไว้ กลัวว่านางจะพูดจาชวนหัวใจวายออกมาอีก

กลับกลายเป็นว่าการทะเลาะกันอย่างลับๆ ของทั้งคู่ถูกคนอื่นมองเป็นความหวานชื่นของสามีภรรยาไปเสียอย่างนั้น

ภาพเดียวกันถูกตีความต่างออกไปตามสายตาของแต่ละคน

หลิ่วเชี่ยนเชี่ยนขบริมฝีปากแน่น สองมือขยุ้มผ้าเช็ดหน้าโดยแรงจนแทบขาด ในอกแน่นตื้อเหมือนจะระเบิด อยากเข้าไปตบหน้าอวี้ฉีหลินสักสองฉาด!

หลิ่วเหวินเจามองน้องสาวแล้วถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะก้มหน้าลงจิบชาตามเดิม ทว่าสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นทุกที

คิดไม่ถึงว่าจินหยวนเป่าจะเข้ากับเจียงเสี่ยวเซวียนได้ดีถึงเพียงนี้ ไหนว่าไม่อยากแต่งงานอย่างไรล่ะ หึ ดีแต่ปาก พอเห็นเจ้าสาวหน้าตางดงามเข้าหน่อยก็เกิดความกำหนัดในตัวนาง! หากหญิงคนนี้เกิดตั้งท้องขึ้นมาก็จะเป็นอุปสรรคต่อแผนการของเขามากกว่าเดิม