นางเดินขึ้นหน้าเพื่อตรวจสอบดู จับชีพจรแล้วพบว่าเขาบาดเจ็บสาหัส บาดแผลอักเสบ ไข้ขึ้นสูงไม่ลด จึงควักยาลูกกลอนรักษาวิญญาณให้ชายผู้นี้กินและอยู่เป็นเพื่อนข้างกาย ถือว่าช่วยคนต้องช่วยถึงที่สุด
หลังชายผู้นี้ฟื้นแล้วก็เอาแต่จ้องนาง วาจาซาบซึ้งขอบคุณใดๆ ไม่เอ่ยออกจากปาก เย็นชาโอหังอย่างเปิดเผย ดังนางเป็นฝ่ายติดค้างเขากระนั้น อวี๋เสี่ยวเถาไม่ถือสาหาความ ช่วยนำอาหารและน้ำมาให้อยู่ไม่ขาด
นางมาที่ศาลเจ้าเพื่อรักษาเขาติดต่อกันสามวัน ช่วยเปลี่ยนยา และยังนำเสื้อผ้าสะอาดมาวางไว้ให้ข้างตัว ชายผู้นี้ไม่คิดแตะต้องเสื้อผ้าสะอาดเอี่ยมพวกนี้ นางก็ตามใจ
ทว่าเมื่อนางมาถึงในวันถัดไปกลับพบว่าเขาสวมชุดสะอาดสะอ้านที่เตรียมเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้ว แต่เพราะไม่ได้อาบน้ำ บนร่างยังคงสกปรกมาก ส่วนนางนอกจากช่วยเขาทำความสะอาดบาดแผลแล้ว ส่วนอื่นๆ นางไม่ช่วยเขาทำความสะอาดเป็นแน่ นางมิใช่ภรรยาของเขาเสียหน่อย เรื่องที่มากไปกว่านั้นนางกระทำไม่เป็น
เนื่องจากชายผู้นี้ไม่พูดไม่จาเลยตั้งแต่ต้นจนถึงบัดนี้ เพื่อความสะดวกนางจึงตั้งชื่อให้เขาเองว่า ‘บุรุษเอวขาด’ และเรียกเขาว่าบุรุษเอวขาดๆ ทุกครั้ง เรียกจนเข้าวันที่ห้า ในที่สุดอีกฝ่ายก็อดรนทนไม่ไหวยอมเปิดปาก
“ห้ามเรียกข้าว่าบุรุษเอวขาด”
“หา? ที่แท้เจ้าไม่ได้เป็นใบ้?” นางแสร้งจ้องเขาด้วยสีหน้าประหลาดใจ แม้จะคาดเดาได้ว่าชายผู้นี้แค่คร้านจะเอ่ยปากเพียงเท่านั้น
“ข้าไม่ได้เป็นใบ้” เขาตอบด้วยเสียงเยียบเย็น
“แล้วทำไมเจ้าถึงไม่พูด ทำเอาข้าเสียเวลารักษาเจ้าไปไม่น้อย หากเจ้ายอมพูด ข้าอาจรักษาได้เร็วขึ้น”
“เพราะว่าเจ้าแปลงโฉม”
“แปลงโฉมอะไรกัน! ข้าหน้าตาแบบนี้ต่างหาก” นางแสร้งทำเซ่อ แต่กลับลอบอัศจรรย์ใจ
แปลกชอบกล คาดไม่ถึงว่าเขาจะดูออก
ศาสตร์แปลงโฉมทั่วไปใช้การไม่ได้จริงๆ เสียด้วย อำพรางได้เพียงคนธรรมดาเท่านั้น แค่พบยอดฝีมือก็เผยพิรุธให้เห็นเสียแล้ว ชายผู้นี้แปดส่วนเป็นยอดฝีมืออย่างแน่นอน เพียงแต่เป็นพยัคฆ์ตกสู่พื้นราบถูกสุนัขรังแก * นางตัดสินใจว่าคราวหน้าคงต้องใช้ศาสตร์แปลงโฉมอีกแบบที่นางเชี่ยวชาญ นั่นคือการทายาพิษทั่วใบหน้าให้เปลี่ยนรูปไปถึงจะไม่เกิดข้อพิรุธ
“เจ้าพูดได้ก็รักษาได้ง่ายหน่อย บอกข้าได้หรือไม่ว่าคนที่ทำร้ายเจ้าคือใคร หรือมีภูมิหลังวรยุทธ์เป็นอย่างไร ข้าจะได้ให้ยารักษาอาการได้ถูก”
ชายผู้นี้เพ่งหน้านาง ดวงตาคมกริบหรี่มองอย่างอันตราย “เหตุใดจึงช่วยข้า”
เขาสงสัยว่าหญิงผู้นี้มาช่วยโดยมีเป้าหมายอื่น จะโทษเขาที่ขี้ระแวงเยี่ยงนี้มิได้ หลายเดือนมานี้เขาถูกลอบทำร้าย ถูกล่าสังหารมาตลอดทาง หนีรอดจากความตายมาหลายหน ดังนั้นจึงไม่อาจเชื่อถือผู้อื่นได้ง่ายๆ
“เพราะข้าอยากทำเรื่องดี ไม่คิดปิดบังจริงๆ หลายเดือนมานี้ข้าโชคร้ายอย่างมาก ดังนั้นอยากสั่งสมกุศลผลบุญ ส่วนเจ้าตกอับถึงเพียงนี้ ช่วยเจ้าไม่แน่ว่าต่อไปข้าอาจจะไม่โชคร้ายขนาดนั้นอีก”
“…” ชายผู้นี้ไร้วาจาจะเอื้อนเอ่ยไปชั่วขณะ คาดไม่ถึงว่าหญิงผู้นี้ช่วยเขาเพื่อไม่ให้ตนเองโชคร้ายจนเกินไปเท่านั้น มีเรื่องประเสริฐเช่นนี้ด้วยหรือ
* พยัคฆ์ตกสู่พื้นราบถูกสุนัขรังแก เป็นสำนวน หมายถึงผู้มีอำนาจวาสนาเมื่อถึงคราวอับโชคก็ถูกผู้อื่นข่มเหงรังแกได้
