ทดลองอ่านนิยาย ปางบุญ บทที่ 9 – บทที่ 10

พูดคุยกันอีกสักพักรัตน์สิกาก็เผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว เสียงหายใจเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ร่างสูงลุกเดินไปจ้องมองใบหน้าอีกฝ่ายอย่างเหม่อลอย…เวลาผ่านไปเท่าใดไม่อาจรู้ได้ เขารอจนแน่ใจว่าหญิงสาวหลับสนิทดีจึงเดินออกมาจากห้อง

ผ่านพ้นคืนอันแสนวุ่นวายไปอีกคืนหนึ่ง…

อรุณเบิกฟ้าเป็นการเริ่มต้นวันใหม่อีกครั้ง แว่วเสียงฝูงนกตัวเล็กตัวน้อยที่บินผ่าน เสียงรถจักรยานยนต์ของชาวบ้านที่เริ่มออกไปทำงานกสิกรรมซึ่งเป็นอาชีพหลักของที่นี่ ทุกอย่างดูเข้าที่เข้าทาง ผ่านมาแล้วผ่านไป…ไม่มีใครล่วงรู้เลยว่าเมื่อคืนมีหญิงสาวคนหนึ่งได้พบเจอเหตุการณ์อันน่าสยดสยองเพียงใด

เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ปลุกให้ร่างบางที่นอนหลับใหลบนเตียงผวาตื่นขึ้นมาอย่างอกสั่นขวัญแขวน เหลียวมองไปรอบตัว ทุกอย่างยังคงปกติดี ไม่มีแขกผู้ไม่ได้รับเชิญมาเยี่ยมเยือนอีก โคมไฟบนหัวเตียงส่องแสงสีเหลืองนวลไปทั่วทั้งห้องยังคงเปิดอยู่ตามที่ชัชพลเปิดทิ้งเอาไว้เพราะเกรงว่าเธอจะผวาตื่นขึ้นมากลางดึก

ความเอาใจใส่ของเขาทำให้หัวใจอุ่นวาบขึ้นมา…นับวันความรู้สึกบางอย่างก็ยิ่งชัดเจนจนไม่อาจปฏิเสธได้อีก เหมือนต้นกล้าค่อยๆ เติบโตกลายเป็นต้นไม้ที่หยั่งรากลึกลงในจิตใจ

โทรศัพท์ยังส่งเสียงต่อเนื่องไม่ยอมหยุด มือเรียวเอื้อมคว้ามากดรับโดยไม่ทันได้มองดูชื่อที่แสดงบนหน้าจอด้วยซ้ำ ริมฝีปากกล่าวคำทักทายด้วยรอยยิ้มที่พยายามยังไงก็หุบไม่อยู่

“สวัสดีค่ะ”

“ใบบุญ…”

เสียงที่ได้ยินทำเอาเธอชะงักกึก ชักโทรศัพท์ที่แนบหูมาดูชื่อเพื่อยืนยันว่าเธอไม่ได้หูฝาดไปจริงๆ

“คุณย่า”

“ก็ย่าแกนั่นแหละ นึกว่าใครล่ะ” นางแสงเอ้ยกรอกเสียงมาตามสาย สำเนียงออกจะแปร่งๆ ด้วยชีวิตประจำวันล้วนพูดภาษาท้องถิ่น ลิ้นจึงติดสำเนียงแบบเหนือๆ เล็กน้อย

“เอ่อ…ย่าโทรมามีอะไรเหรอคะ”

“ขึ้นมาทางเหนือทำไมไม่แวะมาหาย่า” หญิงสาวไม่ได้ถามว่าย่ารู้ได้ยังไง นึกเดาไปเองว่าคงเพราะพ่อหรือแม่เป็นคนบอก หารู้ไม่ว่าที่แสงเอ้ยรู้นั้นเป็นเพราะพ่อปู่อัคนิรุทรต่างหาก

“เอ่อ…” รัตน์สิกากล่าวตะกุกตะกักด้วยยังตั้งตัวไม่ติด

“ถ้าย่าไม่โทรมาหาก็คงจะไม่นึกถึงกันเลยใช่ไหม”

“ทำไมพูดแบบนั้นล่ะคะ”

“เจอเรื่องตั้งมากมาย ทำไมไม่คิดถึงย่าแกคนนี้” น้ำเสียงห่วงใยทำเอาคนฟังพูดไม่ออก

…ย่าคงรู้แล้วสินะ

“มาหาย่าแล้วคุยกันหน่อยสิ ที่โทรมานี่ก็เพราะพ่อปู่ให้ติดต่อหา ท่านว่า…’เป็นห่วงหลานน้อย’ ” แสงเอ้ยพาดพิงถึงพ่อปู่อัคนิรุทร หญิงสาวก็เลยไม่รู้จะเลี่ยงยังไงและไม่รู้ว่าจะเลี่ยงทำไม

บางที…พ่อปู่อัคนิรุทรอาจมีทางช่วยเธอก็ได้