ทดลองอ่านนิยาย ปางบุญ บทที่ 9 – บทที่ 10

สุดท้าย…ก่อนที่จะเดินทางกลับหญิงสาวต้องไปที่บูธร้านผ้าทออีกครั้งเพื่อเอาชุดไปคืน ตอนออกมาจากห้องลองเสื้อก็พบว่าชัชพลกำลังยืนคุยโทรศัพท์อยู่ แม้จะพยายามทำทีไม่สนใจแต่ก็ได้ยินประโยคสนทนาแว่วมา ดูเหมือนจะมีคนโทรมาขอความช่วยเหลือบางอย่าง เธอพยายามจับใจความการสนทนาหากก็จับได้ไม่มากนักเพราะไม่เข้าใจในบางคำ รู้แต่ว่าเขาดูจริงจังเป็นอย่างมาก ชายหนุ่มพยายามบ่ายเบี่ยงด้วยน้ำเสียงหนักใจ พูดกันอยู่พักหนึ่งสุดท้ายก็จบการสนทนาแล้วหันมาบอกหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ

“เดี๋ยวผมคงต้องไปทำธุระใกล้ๆ นี้แหละ คิดว่าคงไม่นาน คุณจะรออยู่ที่นี่หรือไปด้วยกัน” เขาบอกน้ำเสียงร้อนรนเหมือนมีเรื่องด่วน

“ฉันไปด้วยก็ได้ค่ะ”

เธอคิดว่ามันคงจะดีกว่านั่งรออยู่ที่นี่เฉยๆ เห็นอีกฝ่ายเร่งรีบก็เลยต้องเป็นไปกับเขาด้วยโดยอัตโนมัติ

จุดหมายของชัชพลอยู่ที่บ้านไม้สองชั้นหลังหนึ่ง สีสันของไม้ซีดจางตามกาลเวลา ทว่ามีข้อดีตรงพื้นที่รอบบ้านเป็นสีเขียวชอุ่ม ต้นไม้ใหญ่น้อยให้บรรยากาศชื่นฉ่ำใจ หน้าประตูมีชาวบ้านมามุงดูเหมือนมีเรื่องน่าสนใจบางอย่าง สองหรือสามคนในนั้นเป็นผู้ใหญ่ชายหญิง นอกจากนั้นก็เป็นเด็กๆ ที่อยู่ในวัยอยากรู้อยากเห็น

ร่างสูงก้าวฉับๆ เข้าบ้านไปด้วยความไวแสง หญิงสาวจึงรีบแทรกตัวตามเขาไป พบกับสตรีต่างวัยสองคนรออยู่ด้านใน คนหนึ่งอยู่ในวัยเกือบกลางคนแล้ว มีรูปร่างท้วม ใบหน้ากลม ส่วนอีกหนึ่งนั้นเป็นหญิงสาวท่าทางแก่กว่าเธอไปไม่กี่ปี รูปร่างผอมแห้ง หากยังไม่ทันเพ่งดูฝ่ายหลังให้ชัดเจน หญิงรูปร่างท้วมก็ลุกขึ้นเดินมาหาผู้มาใหม่ด้วยท่าทางร้อนใจ

“ศีล…มาก่ดีละ ลองไปช่วยอู้สักหน้อยเต๊อะ พี่ลองแล้วแต่อู้กันบ่ฮู้เรื่อง”

“ครับ พี่แข”

แขไขคือญาติร่วมสายเลือดทางฝั่งตาของชัชพล ทำอาชีพหมอดูซึ่งก็ถือว่ามีชื่อเสียงคนหนึ่ง วันนี้มีลูกค้าที่คุ้นหน้าคุ้นตากันดีชื่อว่ากุ้ง เป็นหญิงสาวอายุเข้าสู่วัยเบญจเพส และคิดว่าอาจด้วยเหตุนี้เองเลยทำให้ประสบปัญหาอย่างหนักหนาสาหัส จึงคิดจะมาให้หมอดูตรวจดูดวงให้เผื่อว่าจะมีทางแก้ไข แต่แล้วจู่ๆ ท่าทางของลูกค้าสาวก็เปลี่ยนแปลงไป เปลี่ยนจนแขไขเกินจะรับไหว สุดท้ายก็ต้องพึ่งพาญาติผู้น้องซึ่งเธอได้รับรู้มาตั้งแต่สมัยเขายังเป็นเด็กว่ามีความพิเศษต่างไปจากคนอื่น

มาถึงตอนนี้รัตน์สิกาถึงเพิ่งมีโอกาสสังเกตความผิดปกติของหญิงสาวอีกคนหนึ่งที่นั่งไม่พูดไม่จา…หลังของอีกฝ่ายงองุ้ม ไหล่ตก ก้มหน้าลงจนคางเกือบชิดอก มือทั้งสองข้างวางบนหัวเข่าอยู่ในท่านั่งขัดสมาธิ ตัวสั่นไหวตลอดเวลา ลักษณะท่าทางเช่นนั้นดูคุ้นตาทำเอาเธอใจหายวาบ เข้าใจได้ว่าทำไมชัชพลถึงต้องถูกเรียกมาที่นี่…ร่างบางทรุดตัวลงนั่งเพื่อดูความเป็นไปอย่างเงียบๆ

แว่วเสียงของแขไขไล่ชาวบ้านที่มาทำตัวเป็นไทยมุงอยู่ราวกับจะรู้ใจชายหนุ่มดี เขาทรุดตัวลงนั่งขัดสมาธิไม่ไกลกับร่างผอมแห้งนั้น