ทดลองอ่านนิยาย เพลง(รัก)ของเจ้าชายอสูร บทที่ 13 – บทที่ 14

และก็ดูเหมือนจะยุ่งยากไม่มากพอ ยังวุ่นวายน้อยเกินไป ด้านหลังคอนสแตนติน อาและย่าของเขายังกึ่งวิ่งกึ่งเดินตามมาติดๆ…กลิ่นไม่ดีเลยแฮะ เพลงพิณคิดอย่างกังวลนิดๆ

พอมาถึงตรงหน้าคนตัวเล็กบางในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนทะมัดทะแมงที่ยืนแยกขากอดอกรอเขาเหมือนไม่รู้เรื่องรู้ราว ไม่ห่างกายนักมีตะกร้าขนาดใหญ่ผูกโบบรรจุไปด้วยสิ่งของสีสดใสหลายชิ้น โทสะของคอนสแตนตินก็ไต่ระดับไปถึงจุดเดือด

“เธอทำอย่างนี้หมายความว่ายังไงหา!” พอมาถึงตัวคอนสแตนตินก็ตะคอกถาม สะบัดนิตยสารยับย่นในมือตรงหน้าภรรยาตัวดีอย่างกราดเกรี้ยว

เพลงพิณสะดุ้งกับเสียงดังปานฟ้าผ่านั้นนิดหนึ่ง ก่อนจะถอดหมวกแก๊ปที่สวมอยู่ซึ่งมันทำให้เธอเงยหน้ามองเขาไม่ถนัด “ทำอะไรล่ะ…อยู่ๆ มาถามจะรู้ไหม”

คอนสแตนตินยิ่งโมโห กระชากมือเล็กๆ ออกมาตรงหน้าแล้วยัดนิตยสารให้เธอไปดูเอง พอเพลงพิณเห็นเข้าก็นึกแวบไปถึงคืนที่เธอถูกปาปารัซซี่ถ่ายรูปไปจนนับไม่ถ้วน ในใจหญิงสาววูบไปนิดหนึ่งเมื่อเริ่มรู้ได้ว่าคราวซวยมาเยือนแล้ว…ไม่ผิดคาดนัก สองหน้ากลางของนิตยสารชื่อดังที่พิมพ์ในหลายภาษาและวางแผงไปทั่วโลกมีภาพเธออยู่หลายภาพ ทั้งภาพเธอวิ่งบนถนน มีทีมและอันน่าวิ่งตามกันเป็นพรวนท่ามกลางทางเดินเต็มไปด้วยผู้คนที่แหวกทางให้เธอด้วยใบหน้างงกึ่งไม่พอใจ ไหนจะภาพที่เธอยืนคุยกับมาร์คบนถนน เธอกับมาร์คกำลังเต้นรำในงานแต่งงาน และสุดท้ายภาพมาร์คให้ของขวัญเธอที่หน้าโรงแรม

“ทำไมเธอถึงทำแบบนี้…เธอกล้ามากนะเพลงพิณ…กล้าจริงๆ” คอนสแตนตินเอ็ดตะโร กรามบดกันจนขึ้นเป็นลูกที่ซีกแก้มสองข้าง ยิ่งเห็นอีกฝ่ายดูภาพอย่างใจเย็นก็ยิ่งโมโหจนหน้ามืด

ความจริงเพลงพิณเองก็เกรงอยู่นิดๆ เพราะตอนนี้คอนสแตนตินดูไม่จืดเลย ยังกับจอมมารเหาะตรงมาจากนรกไม่มีผิด “ฉัน…เอ่อ…ฉันขอโทษ…ไม่ได้ตั้งใจจะให้เป็นข่าวจริงๆ นะ ใครมันจะคิดเล่าว่าอาชีพปาปารัซซี่จะป็อปปูล่าร์ขนาดนี้ ซอกไหนมุมไหนก็มี” หญิงสาวยักไหล่คล้ายกับไม่ใช่ความผิดของเธอ

คอนสแตนตินอึ้งไปนิด…นี่เธอเข้าใจว่าเขากำลังต่อว่าเธอเรื่องทำตัวให้เป็นข่าวเหรอเนี่ย ยายบ้า! “ใช่…ผมบอกให้คุณอยู่ให้ห่างปาปารัซซี่ คุณก็กลับไปอยู่ใกล้ แล้วคุณยังไปยุ่งกับนายมาร์ค เทตนั่นอีก รู้ไหมว่ามันเป็นคนเลว เป็นคนที่คุณจะต้องอยู่ให้ไกล แล้วนี่หมายความว่าอะไรเฮอะ กี่ครั้งกี่หนแล้วที่คุณไปหา ไปเจอมัน ไปรับของขวัญอะไรของมันมา”

ตอนนี้อาและย่าของคอนสแตนตินเดินมาถึงแล้ว เพลงพิณโมโหกับคำพูดดังสนั่นของคอนสแตนตินที่ไม่ไว้หน้าเธอเลย สายตาตำหนิของโซเฟียกับสายตาสมน้ำหน้าสาสมใจของมาเรียก็ยิ่งทำให้เธอฉุนขาด เห็นช้างตัวเท่าหนู

“เลิกตะโกนใส่ฉันเป็นพวกไร้อารยธรรมซะที” เพลงพิณแหงนหน้าตะโกนใส่ “พูดอะไรออกมามีแต่เรื่องบ้าบอทั้งนั้น…ฉันไม่ได้ไปอยู่ใกล้ปาปารัซซี่พวกนั้นนะ พวกนั้นวิ่งเข้าหาฉันเอง ทีคุณน่ะเกลียดพวกนั้นนักหนายังไม่มีปัญญาทำอะไรได้เลย เห็นไปไหนทีก็ถูกตามเป็นพรวน…มันห้ามยากป้องกันยากก็รู้ดีอยู่นี่”

โซเฟียได้ยินวาจาของหลานสะใภ้ก็ถึงกับยกมือขึ้นทาบอก ส่วนคอนสแตนตินกัดฟันกรอดๆ มือสองข้างกำเป็นหมัดแน่น

แต่เพลงพิณยังไม่หยุด เขากล้าดียังไงมาหาว่าผู้ชายที่เธอหมายตามองไว้ให้เพื่อนรักเป็นคนเลว “แล้วมาร์คฉันก็ยังไม่เคยไปหาสักหน่อย ที่ถูกถ่ายรูปน่ะเป็นเรื่องบังเอิญทั้งนั้น…อ้อ แล้วอีกอย่าง คุณน่ะมีหลักฐานอะไรมาว่าเขาเป็นคนเลวฮะ เขาออกจะมีเสน่ห์ คุยสนุก ไม่เหมือนผีดิบไร้มนุษยสัมพันธ์อย่างคุณสักนิด ส่วนของขวัญที่เขาให้ก็ไม่เห็นจะเป็นเรื่องใหญ่อะไรเลย ก็แค่สร้อยข้อมือชาร์มกับตะกร้าใบนี้เท่านั้น”