ทดลองอ่านนิยาย เพลง(รัก)ของเจ้าชายอสูร บทที่ 3 – บทที่ 4

“แต่คุณแคร์ย่าของคุณนี่นา…ณิชาบอกว่าคุณรักย่าของคุณมาก…ไม่แน่นะ ถ้าย่าคุณเห็นข่าวที่คุณทำตัวแย่ๆ แบบนี้ อาจจะช็อก…หรืออะไรก็ได้”

นั่นสินะ…โซเฟีย ย่าของเขาคงเสียใจมากแน่ๆ …

คอนสแตนตินเป็นนักธุรกิจ เขาลงทุนในหลายทวีป เข้าถือหุ้นบริษัทต่างๆ นับร้อย วันๆ มีเรื่องที่ต้องพิจารณาและตัดสินใจมากมาย เพราะฉะนั้นสมองของเขาต้องฉับไว และประมวลสิ่งที่อยู่ตรงหน้าให้ออกมาในรูปของผลประโยชน์ที่คุ้มค่าที่สุด…ตอนนี้สมองของคอนสแตนตินก็กำลังทำงานเต็มที่ ขณะสายตามองใบหน้ารูปหัวใจที่ดูเยินๆ ไปด้วยรอยยุงกัด รอยเปื้อน ซึ่งล้อมกรอบไปด้วยเส้นผมหยิกขอดที่หลุดลุ่ยออกมาจากกิ๊บที่ติดตรึงไว้…ฮึ ก็แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ แล้วก็นิสัยแสบๆ แบบเด็กๆ คนหนึ่งเท่านั้นล่ะ…แบบนี้ถึงจะน่ารำคาญหน่อย แต่เขาคิดว่าคอนโทรลได้…ดีกว่าพวกผู้หญิงกร้านโลกที่ชอบสร้างแผนในใจและทะเยอทะยานกับสมบัติของเขาเยอะเลย

เขาหาทางออกให้กับตัวเองแบบชั่วคราวได้แล้ว

“ดี…งั้นเรามาแต่งงานกัน เอาสักสามปีก็พอแล้วค่อยหย่า” เสียงกระด้างเปลี่ยนเป็นราบเรียบเป็นงานเป็นการ

“อะไรนะ…” เพลงพิณอุทานออกมาเสียงดัง มองหน้าคนพูดเหมือนกับว่าเขาถูกปีศาจเข้าสิง…โอเค เธอเคยคิดเล่นๆ ว่าวันหนึ่งคงมีใครสักคนขอเธอแต่งงาน…แต่นั่นเธอหมายความว่าคนจริงๆ นะ ไม่ใช่ครึ่งคนครึ่งแวมไพร์ที่โหดร้ายเลือดเย็นบ้าอำนาจตรงหน้านี่

คอนสแตนตินแสยะยิ้ม แล้วสะบัดผมดำสนิทเป็นคลื่นน้อยๆ ระต้นคอออก แปลกใจนิดๆ ที่ในดวงตาสีน้ำตาลอ่อนรูปเม็ดอัลมอนด์ของคนปากเก่งมีแววเกรงกลัวเขาแวบหนึ่ง “คุณอยากได้อะไรเป็นการแลกเปลี่ยน บอกมาเลย”

สมองของเพลงพิณก็ฉับไวไม่แพ้กัน เพราะฉะนั้นก่อนที่เธอจะโพล่งด่าคนยื่นข้อเสนอบ้าๆ เธอก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ถึงสถานการณ์ตัวเอง…หาเงินสามล้านมาคืนแม่…แต่งงานซะ…ไม่อย่างนั้นก็ต้องปรับปรุงตัวขนานใหญ่ แต่งหน้าทาปาก ใส่กระโปรงหญิงๆ ไปทำงานนี่บริษัทคุณตา

…เฮ้ งั้นที่นายลูกครึ่งแวมไพร์เสนอมานี่มันก็เข้าล็อกพอดีเลยนี่

“ฉันต้องการเงินสามล้าน…” เพลงพิณตอบ ดวงตาเล็กเรียวหรี่ลงอย่างใช้ความคิด

ดวงตาสีน้ำเงินมีแววเยาะเมื่อได้ยินคำตอบที่แสดงให้เห็นว่าคนตรงหน้านี้ก็ไม่ต่างจากคนอื่นๆ…ชายหนุ่มถามกลับมาเสียงเย็นชา “บาท ดอลลาร์ หรือยูโร”

“บา…เอ่อ ยูโรสิ…ใช่ ยูโรแน่นอน” หญิงสาวคำนวณในใจ แล้วก็ฮิฮะ…สามล้านยูโร กรี๊ดดด นั่นมันร้อยกว่าล้านบาทเลยนะ…โอ๊ย ตาย ความรวยมาเยือนเพลงพิณเข้าแล้ว

คอนสแตนตินนิ่งไป ในใจกำลังคำนวณว่าถ้าเขาแต่งงานกับผู้หญิงหิวเงินสักคน เขาต้องเสียเงินมากกว่าหรือน้อยกว่าแต่งงานหลอกๆ กับยายหน้าเลือดตรงหน้านี้กันแน่…

ไม่ทันที่ทั้งสองจะเจรจาจะตกลงอะไรกันได้ประตูก็เปิดออก คุณไพลินซึ่งเป็นข้าหลวงเก่าแก่และเป็นผู้ดูแลวังนี้ถือกุญแจพวงใหญ่ไว้ในมือ ด้านหลังเป็นญาติพี่น้องนับสิบของเพลงพิณที่กำลังกรุ่นโกรธ ร้อนใจ…ฝ่ายเพลงพิณที่กลัวว่าการเจรจาซึ่งกำลังไปได้สวยจะต้องล้มเลิกลงกลางคันก็รีบปราดเข้ามายืนใกล้ๆ ร่างสูงใหญ่ แต่เธอขาดความระมัดระวังมากไปหน่อย สาบเสื้อสูทที่คลุมตัวอยู่เลยแยกออก เผยหน้าอกที่มีเพียงบราแบบครึ่งทรวงปกปิดอยู่เท่านั้น…แม่ของเธอกรี๊ด คุณไพลินทำท่าเหมือนจะเป็นลม ส่วนพ่อ น้องชาย และญาติๆ คนอื่นของเธอมีสีหน้ากระดากแล้วเมินไปทางอื่น