ทดลองอ่านนิยาย เพลง(รัก)ของเจ้าชายอสูร บทที่ 5 – บทที่ 6

บทที่ 5…มิสเตอร์และมิสซิสอันเกลอส…หนูน้อยหมวกแดงกับเจ้าชายอสูร

“เฮ้อ นี่เราแต่งงานแล้วจริงๆ เหรอเนี่ย”

เพลงพิณมองแหวนเพชรเม็ดโตที่นิ้วนางข้างซ้ายพลางร้องออกมาอย่างทึ่งๆ เป็นครั้งที่สิบ หญิงสาวนอนเอนอยู่บนเบาะที่นั่งผู้โดยสารกว้างขวางทำจากหนังลูกวัวบนเครื่องบินส่วนตัวของสามี ผู้กำลังวุ่นวายอยู่กับผู้ช่วยท่าทางมันสมองเฉียบแหลมทั้งสามคนอีกด้านหนึ่ง ไม่มีวี่แววว่าจะสนใจอะไรเธอสักนิด…ก็ดี

หญิงสาวจิบแชมเปญในแก้วที่ถืออยู่ แล้วก็ต้องยิ้มขอบคุณเมื่อพนักงานชายแต่งกายเนี้ยบที่คอยอำนวยความสะดวกต่างๆ ให้เธอตั้งแต่เธอก้าวขึ้นเครื่องรีบปราดมารินให้ใหม่ทันที…หรูหรา สะดวกสบายยิ่งกว่าชั้นเฟิร์สต์คลาสของสายการบินใหญ่ๆ เสียอีก อาหารการกินก็มีให้เลือกเพียบ ซึ่งเธอก็ได้จัดการไปแล้วเต็มที่ จนพนักงานยังอึ้ง

หญิงสาวจิบแชมเปญอีกครั้ง ก่อนเอนกายพิงพนักนุ่มพร้อมกับหลับตา…สินสอดของการแต่งงานปลอมๆ ครั้งนี้คือหนึ่งล้านยูโร ซึ่งเธอให้เจ้าบ่าวหักไปจากเงินค่าจ้างของเธอ เพราะไม่ต้องการเอาเปรียบเขา ส่วนแหวนเพชรเม็ดโตหนักแปดกะรัตที่เธอสวมอยู่ตอนนี้ เธอบอกเขาว่าจะคืนให้หลังครบกำหนดสามปี แต่คอนสแตนตินกลับไม่ใส่ใจ เพลงพิณก็เลยดีใจไป เพราะเงินค่าแหวนนี้จะเป็นค่าก่อสร้างบริษัทรับออกแบบ ตกแต่งของเธอในอนาคตได้สบายๆ

เธอรู้สึกตื่นเต้นและแทบอดใจรอไม่ไหวที่จะไปอยู่ที่เกาะมิครอสและเริ่มงานที่เธอรักเสียที เธอได้ติดต่ออลันเพื่อนรักที่เคยเรียนออกแบบด้วยกันที่นิวยอร์กไว้แล้ว…ช่วงนี้งานของอลันรัดตัวมากๆ กระทั่งวันแต่งงานของเธอก็บินมาร่วมแล้วกลับอเมริกาเลย แต่ถึงอย่างนั้นเกย์หนุ่มก็รับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะหาเวลาไปช่วยเธอวางโครงการสักระยะหนึ่ง แล้วก็ยิ่งประจวบเหมาะขึ้นไปอีก เพราะอีกสองสามสัปดาห์ อลันต้องบินไปร่วมงานแต่งงานของหนุ่มชื่อดังในวงการโฆษณากับนักออกแบบท่าเต้นที่เคยเป็นครูสอนทั้งอลันและเพลงพิณเมื่อครั้งยังเป็นนักศึกษาอยู่วิทยาลัยศิลปะ งานแต่งงานครั้งนี้จะจัดขึ้นที่เกาะเอียรอส* เกาะโรแมนติกสุดยอดความใฝ่ฝันของคู่รักที่อยู่ไม่ห่างจากเกาะมิครอสนัก เพลงพิณเองก็ได้รับเชิญไปร่วมงานด้วย

ทั้งที่ไฟแรงอยากเริ่มงานตัวแทบสั่น แต่น่าเสียดายที่เธอไม่สามารถตรงไปที่ปราสาทได้ทันที หลังจากเครื่องแลนดิ้งแล้วเธอกับคอนสแตนตินต้องไปนอนค้างที่บ้านในเอเธนส์ก่อนหนึ่งคืน เพื่อแนะนำตัวและสร้างความคุ้นเคยกับญาติๆ หัวสูงของเขา…นึกมาถึงตรงนี้เจ้าสาวหมาดๆ ก็เซ็งจิต เธอเป็นคนที่มีความรู้สึกไว รับรู้ได้ว่าคนพวกนั้นไม่ค่อยชอบเธอเท่าไหร่นักและไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานครั้งนี้…ภาพน่าอายในสวนของเธอกับคอนสแตนตินที่ลงหนังสือซุบซิบต่างๆ คงยิ่งทำให้พวกเขาเห็นว่าเธอเป็นผู้หญิงชอบขุดทอง ไร้ยางอาย…คนตัวเล็กถอนหายใจ หวังว่าด้วยเวลาที่ผ่านไป คนพวกนั้นจะเข้าใจเธอดีขึ้น แต่ถ้าไม่ เธอก็ไม่ใส่ใจอยู่แล้ว บนโลกนี้มีเรื่องน่าสนใจๆ เกิดขึ้นทุกวัน ใครจะมาจมปลักกับความคิดบ้าๆ ของคนไม่กี่คนอยู่ได้

เพลงพิณจิบแชมเปญอีก กวาดตามองไปรอบๆ ห้องผู้โดยสารโอ่โถงที่มีบอดี้การ์ดสี่คนนั่งรวมกันอยู่ด้านหนึ่ง ตาเรียวเบนกลับมามองคอนสแตนตินในชุดกางเกงสแล็กส์กับเสื้อเชิ้ตดำที่กำลังนั่งคุยงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย จะเว้นระยะการสั่งงานและการหารือกับพวกผู้ช่วยทั้งสามก็ตอนที่จิบกาแฟร้อนกลั้วคอเท่านั้น…ตั้งแต่ขึ้นเครื่องมาสี่ห้าชั่วโมง เธอยังไม่เห็นเขากินอะไรเป็นชิ้นเป็นอันด้วยซ้ำ ส่วนงานเลี้ยงที่เลี้ยงส่งเธอกับเขาที่โรงแรมของนานาเพื่อนรักของเธอ คอนสแตนตินก็ไม่ได้แตะอะไรเลย…หญิงสาวจิบแชมเปญ เธอชักเริ่มเบื่อกับการกิน ดื่ม และฟังเพลงแล้ว อยากจะยืดเส้นยืดสาย สร้างภาพเป็นภรรยาที่ดีเสียหน่อย

* ชื่อของกามเทพในภาษากรีก หรือคุ้นหูกว่าในชื่อ “คิวปิด” นั่นเอง