ทดลองอ่านนิยาย เพลง(รัก)ของเจ้าชายอสูร บทที่ 5 – บทที่ 6

เพลงพิณตื่นมาอีกครั้งก็เกือบค่ำ โดยหญิงรับใช้คนหนึ่งเข้ามาปลุกด้วยความเกรงอกเกรงใจ จากนั้นก็ช่วยทำผมและแต่งตัว…ด้วยความที่หิว เพลงพิณเลยไม่อยากเสี่ยงให้ใครบนโต๊ะอาหารทำให้เธอหมดอารมณ์กินด้วยการวิพากษ์วิจารณ์การแต่งกายของเธอ หญิงสาวเลยเลือกสวมชุดที่ค่อนข้างหรู ซึ่งเป็นของขวัญแต่งงานจากโสภิตกัลยาเพื่อนรักของเธอ

“คิริอาสวยจังเลยค่ะ” คาลลีที่เดินตามหลังเพลงพิณลงบันไดมากระซิบชื่นชมเบาๆ

เพลงพิณหัวเราะน้อยๆ แล้วหันไปยิ้มให้ “แหม…เพราะได้คาลลีช่วยทำผมให้ฉันหรอกนะ” หญิงสาวแตะผมที่จัดเข้ารูปเข้าทรงและตรึงไว้ด้วยกิ๊บหลายตัว “…แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่สวยสักหน่อย แบบนี้เขาเรียกว่าหน้าตาพอใช้ได้จ้ะ”

คาลลียังแย้งอะไรมาอีกเบาๆ แต่เพลงพิณกลับเห็นเป็นเรื่องตลกแทน ร่างเล็กในชุดเดรสสีขาวแบบเรียบแต่เก๋เดินเรื่อยๆ ตรงไปยังส่วนที่เป็นห้องอาหาร ก่อนจะนึกได้ว่าเธอลืมคอนสแตนตินไปเสียสนิท

“คุณคอนสแตนตินไปไหนล่ะคาลลี นี่ฉันยังไม่เห็นเลย” หญิงสาวหันไปถามเมื่อเดินมาถึงห้องนั่งเล่นซึ่งทะลุไปสู่ห้องอาหารได้

“รู้ว่าแต่งงานใหม่…แต่ไม่ต้องทำตัวติดกันขนาดนั้นก็ได้มั้ง…เขาไม่หายไปไหนหรอก” เสียงแหลมๆ เต็มไปด้วยความหมั่นไส้ดังแทรกขึ้น เพลงพิณที่กำลังเดินเข้ามาในห้องชะงักเท้า มองดอร์เซียในชุดดำที่ค่อนข้างเปรี้ยวเหมือนกำลังจะออกไปท่องราตรีข้างนอก ลูกพี่ลูกน้องของคอนสแตนตินเองก็หน้าขึงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเห็นความเปลี่ยนแปลงมากมายจากพี่สะใภ้ไร้รสนิยมเมื่อเช้ามาเป็นคนที่แต่งหน้าแต่งตัวดีตรงหน้าเธอตอนนี้

เพลงพิณหรี่ตา…หิวก็หิว ยายกุ้งแห้งตัวยาวนี่ยังมาทำให้อารมณ์เสียอีก หญิงสาวขยับจะเถียงกลับไป แต่โซเฟียกับมาเรียเดินเข้ามาเสียก่อน

“มีอะไรกันเหรอ” มาเรียถามลูกสาว หากสายตามองเพลงพิณอย่างประเมิน

ดอร์เซียยักไหล่ “แค่หมั่นไส้คนที่เสแสร้งเก่งค่ะแม่ คนอย่างคอนสแตนตินไม่น่าเชื่อว่าภายในเวลาแค่นี้จะมีคนมารัก มาแต่งงานด้วย ถ้าไม่ใช่เพราะหิวเงิน”

“ยายดาเน่…พูดอะไรอย่างนี้” โซเฟียดุหลานสาวด้วยเสียงเข้มงวด ดวงตาสีฟ้าขุ่นเล็กน้อยมองมาเรียผู้เป็นลูกสาวเหมือนจะให้อีกฝ่ายปรามลูกให้อยู่กับร่องกับรอยบ้าง

หากแต่มาเรียเองก็กลับถามเพลงพิณเสียงกระด้าง “แล้วที่ลูกฉันพูดมันจริงรึเปล่าล่ะ…เธอกับคอนสแตนตินแต่งงานกันเพราะรักกันจริงๆ อย่างที่พูด หรือว่าเธอทำเพื่อหวังเงินผลประโยชน์กันแน่” ดวงตาดุดันคาดคั้น

เพลงพิณเม้มปาก ญาติๆ ของคอนสแตนตินนี่ไม่ใช่เล่นเลย ต่อหน้าเขาเมื่อเช้าก็ยังปกปิดอาการบ้าง แต่พอลับหลังก็เผยธาตุแท้ออกมา โซเฟียแม้จะไม่ว่าอะไรเธอ แต่ก็ไม่ได้ห้ามปรามลูกกับหลานอย่างจริงจัง แล้วยังมองมาที่เธอคล้ายกับคลางแคลง เหมือนคำถามของลูกสาวก็เป็นสิ่งที่ตนเองสงสัยเหมือนกัน

เพลงพิณเริ่มรู้สึกแล้วว่ามันไม่ง่ายที่จะเล่นละครว่าเป็นภรรยาที่รักของคอนสแตนติน เขาเป็นคนดุ กระด้าง จริงจัง ไม่มีความโรแมนติก มันจึงเป็นเรื่องแปลกเมื่อเขาแต่งงานกับใครสายฟ้าแลบเพราะความรัก ยิ่งทรัพย์สินมากมายที่เขามี ก็ยิ่งทำให้คนที่เข้ามาในชีวิตของเขาเป็นที่น่าสงสัยในแรงจูงใจ…เพลงพิณเข้าใจว่าการที่ครอบครัวเขาสงสัยนั้นเป็นเรื่องธรรมดา แต่เธอไม่ใช่นางเอก เธอจะยอมทนให้คนเหล่านี้ซักฟอกแค่ไม่กี่ครั้งเท่านั้น ครั้งหน้าถ้ายังทำท่าไม่เกรงใจเธอแบบนี้อีกล่ะก็ เธอจะแก้เผ็ดให้สนุกไปเลย