“ทำไมแม่ต้องห้ามมาเรียด้วย นี่ถ้าคาดคั้นมันอีกนิด มันอาจจะหลุดปากออกมาก็ได้ว่ามันมีแผนอะไร…ที่เอวานได้ยินมา ลูกก็ว่ามันชัดแล้วนะที่สองคนนั้นไม่ได้รักกันจริงๆ…บางทีคอนสแตนตินอาจจะวางแผนเรื่องนี้เองด้วยซ้ำเพราะไม่อยากแต่งงานกับยายดาเน่ของเรา” มาเรียกราดเกรี้ยว มองแม่ที่นั่งอยู่ที่โซฟาภายในห้องส่วนตัวของเธออย่างโกรธๆ
โซเฟียส่ายหน้า ดวงตาของหญิงที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมานานมีแววครุ่นคิดลุ่มลึก “คอนสแตนตินไม่น่าทำถึงขนาดนั้นหรอก นิสัยอย่างเขาแค่ตอบว่าไม่เสียอย่าง ใครจะมีปัญญาไปทำอะไรได้ ไม่จำเป็นต้องลงทุนทำเรื่องซับซ้อนมากมายอย่างนั้นหรอก” หญิงชราวัยเกือบเจ็ดสิบยกมือขึ้นห้ามคำพูดที่ลูกสาวกำลังจะแย้ง “…ที่สองคนนั้นไม่ได้รักกัน แม่คิดว่ามันก็เห็นได้ชัดเจนอยู่นะ แต่เราจะทำอะไรได้…คอนสแตนตินถึงจะเกรงใจแม่ แต่แม่ก็บังคับอะไรเขาไม่ได้หรอก”
มาเรียตาลุกวาว ถามเสียงสูง “อ้อ แล้วถ้านังผู้หญิงคนนั้นมันมาตักตวง มาผลาญเงินของพวกเราล่ะ…แล้วทีนี้แม่จะมาเสียใจทีหลังนะที่ไม่ได้จัดการกับเรื่องนี้ตั้งแต่แรก”
โซเฟียส่ายหน้ากับความคิดของลูกสาวที่ตื้นเขินเสมอ “แม่ถามจากทนายแล้ว คอนสแตนตินทำสัญญาก่อนแต่งงานไว้…” คนเป็นแม่นิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อเนิบๆ “สำรวมไว้บ้างเถอะมาเรีย อย่าไปจับผิดทำตัวเป็นฝ่ายตรงข้ามกับเขาดีกว่า เขาจะรัก จะแต่งงานกันเพราะอะไร ยังไงก็ผัวเมียกัน นอนคุยกัน…”
คนเป็นลูกที่มีข้อเสียคือความอิจฉาและอารมณ์ร้อนเสมอมาถอนหายใจฟืดฟาด เดินไปกระแทกตัวนั่งลงบนเตียง “ตกลงแม่จะไม่ทำอะไรเลยหรือไง…จะปล่อยให้มันอยู่ในฐานะคุณผู้หญิงอันเกลอสแทนที่จะเป็นยายดาเน่แบบนี้น่ะเหรอ…” มาเรียทุบที่นอน “…แม่รู้ไหมคะว่าคอนสแตนตินมันไม่ให้ฌองยืมเงิน…เงินแค่ไม่กี่ล้านเอง ทำไมมันถึงใจดำแบบนี้”
โซเฟียนิ่งไป…ธุรกิจของลูกเขยเธอมีปัญหามาพักหนึ่งแล้ว ตอนแรกเธอกับลูกสาวคาดว่าคอนสแตนตินจะยอมแต่งงานกับดอร์เซียตามที่เธอขอร้อง เงินที่จะมาช่วยพยุงธุรกิจก็คงไม่มีปัญหา แต่เรื่องราวกลับพลิกผันอย่างไม่น่าเชื่อ…นอกจากแต่งงานกับผู้หญิงเอเชียที่ไม่คู่ควรแม้แต่น้อย เขายังกล้าปฏิเสธคำขอร้องขอกู้เงินของลูกเขยเธออีก
“เขาไม่ให้ก็หาทางอื่นสิ…แค่นี้คอนสแตนตินก็โอบอุ้มพวกเราทั้งครอบครัวมามากพอแล้ว ลูกผิดหวังแม่เข้าใจ แต่ก็ต้องดูด้วยว่าเรามีสิทธิ์ที่จะร้องขอได้แค่ไหน ที่เขาให้เราทุกวันนี้ก็นับว่ามีน้ำใจมากแล้ว”
โซเฟียพูดอย่างให้แง่คิดกับลูกสาว…ที่เธอรับเป็นผู้ปกครองคอนสแตนตินเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนนั้นก็ไม่ได้เสียอะไรเลย เงินค่าเลี้ยงดูเขา ทีมทนายก็จ่ายให้เธออย่างเหลือเฟือ เรียกว่าเธอได้รับผลประโยชน์เสียด้วยซ้ำ การเลี้ยงดูก็แทบไม่ต้องทำอะไรเพราะคอนสแตนตินอยู่โรงเรียนประจำ พอปิดเทอมพวกทีมทนายและผู้บริหารก็นำเขาไปเรียนรู้งานที่บริษัท…พอคอนสแตนตินเรียนจบและเข้ามาดูแลธุรกิจที่พ่อทิ้งไว้ให้เต็มตัว เขาก็ตั้งเงินเดือนให้กับทุกคน ยกเว้นอาเขยที่เขาถือว่ามีธุรกิจของตัวเองอยู่แล้ว พร้อมกับรับผิดชอบค่าใช้จ่ายในบ้านทุกหลัง ทั้งที่นี่ ทั้งบ้านตากอากาศที่สวิตเซอร์แลนด์ อพาร์ตเมนต์ในปารีส และบ้านชนบทในอิตาลี
“โอ๊ย คุณแม่…จะมาทำเป็นคุณย่าที่แสนดีอะไรตอนนี้ล่ะ มาเรียโมโหความงกของมันแล้วก็เกลียดนังเด็กเอเชียกวนประสาทนั่นจะตายแล้ว แล้วนี่ถ้าธนาคารยึดบ้านที่โพรวองซ์กับอพาร์ตเมนต์ที่ปารีสล่ะก็ ได้ขายหน้าคนไปทั้งวงสังคมแน่”
โซเฟียส่ายหน้าน้อยๆ เธอเองก็ร้อนใจและกังวลไปถึงอนาคตที่กำลังจะมาถึง…โชคร้ายที่ลูกเขยเธอเป็นนักพนันตัวยง หลานสาวก็จับจดไม่ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน หลงรักผู้ชายเลวๆ จนต้องคอยปรามคอยเตือนไม่ให้ทำให้ตัวเองเดือดร้อน ลูกสาวก็ยิ่งแย่ อายุป่านนี้แล้วยังไม่รู้จักระงับอารมณ์ ไม่รู้จักประเมินสถานการณ์ ยังดีที่หลานชายยังรู้จักทำงานทำการบ้าง แต่ก็ทำไปด้วยความนึกสนุก ยังไม่แน่ใจว่าจะทำได้อีกนานแค่ไหน…ที่สำคัญปัญหาหนี้สินที่รออยู่คงต้องรีบจัดการ ไม่อย่างนั้นครอบครัวเธอคงฉาวโฉ่ไปหมดแน่ ทุกวันนี้ที่เชิดหน้าชูตาอยู่ได้ก็เพราะความมั่งคั่งร่ำรวยของคอนสแตนติน ส่วนลูกสาวและลูกเขยของเธอเหลือแต่เปลือกมาตั้งนานแล้ว…
